Marek Chmaj

Obecnie Marek Chmaj to temat, który wzbudził zainteresowanie wielu ludzi na całym świecie. Od wpływu na społeczeństwo po implikacje dla technologii, Marek Chmaj wywołał ciągły dialog i debatę. W tym artykule zbadamy różne aspekty Marek Chmaj i jego wpływ na różne aspekty życia codziennego. Od swojej historii po potencjalną przyszłość, Marek Chmaj ma moc zmiany sposobu, w jaki postrzegamy otaczający nas świat. Mamy nadzieję, że poprzez dogłębną analizę uzyskamy jaśniejszy obraz Marek Chmaj i jego dzisiejszego znaczenia.

Marek Chmaj
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

13 lipca 1969
Przemyśl

Profesor nauk prawnych
Specjalność: prawo konstytucyjne, prawo administracyjne
Alma Mater

Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie

Doktorat

1994 – nauki o polityce
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie

Habilitacja

2001 – prawo
Uniwersytet w Białymstoku

Profesura

2009

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal XXV-lecia Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego Policjantów
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Marek Chmaj (ur. 13 lipca 1969 w Przemyślu[1]) – polski prawnik i politolog, profesor nauk prawnych, radca prawny, specjalista w zakresie prawa konstytucyjnego oraz prawa administracyjnego, w latach 2019–2023 wiceprzewodniczący Trybunału Stanu.

Życiorys

Ukończył Zespół Szkół Elektronicznych i Telekomunikacyjnych w Przemyślu. Był członkiem Związku Socjalistycznej Młodzieży Polskiej[2]. Studiował na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej, na którym ukończył studia magisterskie w zakresie nauk politycznych (1993) i prawa (1994). W 1994 został doktorem nauk humanistycznych w zakresie nauk o polityce na podstawie rozprawy pt. Sejm X kadencji w transformacji systemu politycznego, którą obronił na Wydziale Politologii UMCS. Był stypendystą programu Research Support Scheme (1997–1998) oraz Fundacji na rzecz Nauki Polskiej (1999). W 2001 na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Białymstoku uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk prawnych w oparciu o pracę zatytułowaną Sejm Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1991–1997 (I i II kadencja). Studium prawnoustrojowe. 11 lutego 2009, mając 39 lat, otrzymał tytuł naukowy profesora nauk prawnych, stając się jednym z najmłodszych profesorów tytularnych w Polsce[3].

Jest autorem lub współautorem ponad 40 książek[4], dwustu publikacji naukowych oraz ponad stu opinii prawnych opracowywanych na zlecenie Sejmu, Senatu, Kancelarii Prezydenta RP i ministerstw.

Jako nauczyciel akademicki był m.in. dziekanem Wydziału Administracji Wyższej Szkoły Gospodarowania Nieruchomościami w Warszawie, kierownikiem Katedry Prawa Konstytucyjnego na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim w Olsztynie i kierownikiem Katedry Prawa Administracyjnego w Wyższej Szkole Handlu i Prawa im. Ryszarda Łazarskiego w Warszawie. Został również kierownikiem Katedry Prawa Publicznego i Praw Człowieka na Wydziale Prawa Uniwersytetu SWPS w Warszawie i profesorem zwyczajnym tej uczelni.

Wykładał również na uniwersytetach w Castelló de la Plana, Bari, Rydze, Bańskiej Bystrzycy, Barcelos i Sewilli.

Pod jego kierunkiem stopień naukowy doktora uzyskali Marcin Dąbrowski[5], Arkadiusz Myrcha[6] i Piotr Zientarski[7].

Uzyskał uprawnienia radcy prawnego, został członkiem Okręgowej Izby Radców Prawnych w Warszawie, arbitrem działającego przy tej izbie sądu polubownego oraz wspólnikiem zarządzającym w kancelarii prawnej „Chmaj i Wspólnicy”.

21 listopada 2019 Sejm IX kadencji z rekomendacji Koalicji Obywatelskiej powołał go na wiceprzewodniczącego Trybunału Stanu[8] (funkcję tę pełnił do 2023). Został przewodniczącym Zespołu Doradców ds. kontroli konstytucyjności prawa przy marszałku Senatu X kadencji, a także członkiem Komitetu Nauk Prawnych Polskiej Akademii Nauk[7].

W październiku 2023, wkrótce przed wyborami parlamentarnymi, stacja telewizyjna TVP Info opublikowała nagranie, zawierające rozmowę Marka Chmaja z prezesem NIK Marianem Banasiem, dotyczącą zapobieżenia powyborczej koalicji Konfederacji (z ramienia której kandydował syn prezesa NIK) z PiS[9][10][11].

Odznaczenia i wyróżnienia

W 2015 odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (za wybitne zasługi w pracy naukowo-dydaktycznej w dziedzinie nauk prawnych, za osiągnięcia w kształtowaniu zasad demokratycznego państwa prawa)[12]. W 2016 otrzymał medal Labor Omnia Vincit przyznawany przez Towarzystwa im. Hipolita Cegielskiego, w 2017 został wyróżniony Medalem XXV-lecia Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego Policjantów[13].

Publikacje książkowe

  • Państwo, ustrój, samorząd terytorialny, Lublin 1997.
  • Ustroje państwowe, Kraków 2000.
  • Wprowadzenie do teorii polityki, Lublin 2001.
  • Teoria partii politycznych, Lublin 2001.
  • Konstytucyjne wolności i prawa w Polsce. T. 1, Zasady ogólne, Kraków 2002.
  • Wolności i prawa polityczne, Kraków 2002.
  • Prawo administracyjne materialne, Warszawa 2003.
  • Prawo administracyjne: część ogólna, Warszawa 2004.
  • Rządy koalicyjne w III RP, Olsztyn 2006.
  • Wolności i prawa człowieka w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 2006.
  • Finansowanie polityki w Polsce na tle europejskim, Toruń 2008.
  • Wolność zrzeszania się w Polsce, Warszawa 2008.
  • Ustawa o dostępie do informacji publicznej. Komentarz, Warszawa 2010.
  • O demokracji w polskich partiach politycznych, Warszawa 2011.
  • System wyborczy w Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 2011.
  • Administracja rządowa w Polsce, Warszawa 2012.
  • Status prawny rady gminy, Warszawa 2012.
  • Wolności i prawa człowieka w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 2016.
  • Zasada tajności głosowania w kodeksie wyborczym, Toruń 2018.
  • Komentarz do Konstytucji RP. Art. 30, 31, 32, 33, Warszawa 2019.
  • Komentarz do Konstytucji RP. Art. 11, 13, Warszawa 2019.
  • Komentarz do Konstytucji RP. Art. 95, 96, Warszawa 2020.
  • Komentarz do Konstytucji RP. Art. 225, 226, Warszawa 2020.
  • Komentarz do Konstytucji RP. Art. 102, 103, 104, Warszawa 2020.
  • Komentarz do Konstytucji RP. Art. 105, 106, 107, 108, Warszawa 2020.
  • Komentarz do Konstytucji RP. Art. 109, 110, 111, Warszawa 2020.
  • Komentarz do Konstytucji RP. Art. 61, 62, Warszawa 2020.
  • Komentarz do Konstytucji RP. Art. 97, 98, Warszawa 2020.

Przypisy

  1. ↑ Druk nr 23: Lista kandydatów na zastępców przewodniczącego i członków Trybunału Stanu , sejm.gov.pl, 19 listopada 2019 .
  2. ↑ GPC o przeszłości Marka Chmaja , dorzeczy.pl, 20 września 2018 .
  3. ↑ Magda Mieśnik, Zasłynął obroną Jacka Rostowskiego i... czerwonym ferrari. Kim jest Marek Chmaj , wp.pl, 20 lipca 2018 .
  4. ↑ Publikacje , chmaj.pl .
  5. ↑ Autoreferat , wpia.uwm.edu.pl, 2018 .
  6. ↑ Arkadiusz Włodawski, Poseł doktorem. Arkadiusz Myrcha obronił się na SWPS , tylkotorun.pl, 19 kwietnia 2023 .
  7. ↑ a b Prof. dr hab. Marek Jacek Chmaj, baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) .
  8. ↑ Sejm powołał nowych członków Trybunału Stanu , onet.pl, 21 listopada 2019 .
  9. ↑ Ujawniamy taśmy Banasia. Nagrania urzędników NIK obciążają Donalda Tuska, tvp.info, 13 października 2023 .
  10. ↑ Adam Zygiel, TVP publikuje taśmy Banasia. „Koszyk prezentów na październik” , wp.pl, 13 października 2023 .
  11. ↑ Na finiszu kampanii TVP Info publikuje „taśmy” Banasia. Nagrana rozmowa prezesa NIK , rp.pl, 13 października 2023 .
  12. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 30 kwietnia 2015 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2015 r. poz. 510).
  13. ↑ I Kongres Przewodniczących Zarządów Terenowych , nszzp.pl, 3 maja 2017 .

Bibliografia