Zawsze mówiono, że Marek Magierowski to temat, który budzi duże zainteresowanie współczesnego społeczeństwa. Przez dziesięciolecia Marek Magierowski był przedmiotem debat, badań i badań, a jego znaczenie wzrosło z biegiem czasu. Zarówno eksperci, jak i zwykli ludzie wyrazili swoją opinię na temat Marek Magierowski, a perspektywy na ten temat są zróżnicowane i złożone. W tym artykule szczegółowo zbadamy ten fascynujący temat, analizując jego różne aspekty, wpływ na życie codzienne i znaczenie w obecnym kontekście. Przygotuj się na zanurzenie się w ekscytującym świecie Marek Magierowski i odkryj wszystko, co ma do zaoferowania.
![]() | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Rodzaj działalności | |
Rzecznik prasowy Prezydenta RP | |
Okres urzędowania |
od 1 grudnia 2015 |
Poprzednik | |
Następca | |
Podsekretarz Stanu w MSZ | |
Okres urzędowania |
od 24 maja 2017 |
Ambasador RP w Izraelu | |
Okres urzędowania |
od 25 czerwca 2018 |
Poprzednik | |
Następca | |
Ambasador RP w Stanach Zjednoczonych | |
Okres urzędowania |
od 23 listopada 2021 |
Poprzednik |
Marek Grzegorz Magierowski (ur. 12 lutego 1971 w Bystrzycy Kłodzkiej[1]) – polski dziennikarz, dyplomata i polityk.
Z wykształcenia hispanista. W latach 2015–2017 dyrektor Biura Prasowego Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, w latach 2017–2018 podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. W latach 2018–2021 ambasador RP w Izraelu. Od 2021 do 2024 ambasador w Stanach Zjednoczonych.
Marek Magierowski maturę zdał w Liceum Ogólnokształcącym im. Powstańców Śląskich w Bystrzycy Kłodzkiej[2]. W 1994 ukończył studia hispanistyczne na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu[1]. Pracę magisterską napisał o Camilo José Celi[3].
Karierę dziennikarską rozpoczynał w „Najwyższym Czasie” i „Gazecie Poznańskiej”, następnie pracował w poznańskim oddziale „Gazety Wyborczej”[3]. W latach 1995–2001 był dziennikarzem „Gazety Wyborczej”[4]. Od 2001 kierował działem zagranicznym, później działem biznesowym w tygodniku „Newsweek Polska”, następnie był zastępcą redaktora naczelnego tygodnika „Forum”. W latach 2006–2011 był zastępcą redaktora naczelnego w „Rzeczpospolitej”. Od stycznia 2013 do września 2015 był publicystą tygodnika „Do Rzeczy”[5][6]. Swoje felietony publikował w miesięczniku „W drodze” i „Przewodniku Katolickim”. Od września 2014 przez rok współprowadził audycję „Ekonomia raport” w Telewizji Republika[7]. Magierowski był laureatem nagrody im. Krzysztofa Dzierżawskiego (2007) oraz nominowany do Nagrody im. Dariusza Fikusa[1].
Jest autorem książki Zmęczona. Rzecz o kryzysie Europy Zachodniej (2013)[8].
We wrześniu 2015 zrezygnował z pracy w tygodniku „Do Rzeczy” i przeszedł do Kancelarii Prezydenta RP Andrzeja Dudy, gdzie został zatrudniony jako ekspert ds. dyplomacji publicznej[9], a 1 grudnia 2015 został dyrektorem biura prasowego, zastępując na tym stanowisku Katarzynę Adamiak-Sroczyńską[10]. 5 maja 2017 złożył rezygnację z zajmowanego stanowiska, która tego samego dnia została przyjęta[11]. 24 maja 2017 został powołany na podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych[12][13] ds. dyplomacji ekonomicznej, polityki amerykańskiej i azjatyckiej[1]. 1 czerwca 2018 odwołany z tego stanowiska[14]. 25 czerwca 2018 objął stanowisko ambasadora Polski w Izraelu[15][16]. Kadencję zakończył faktycznie w sierpniu 2021, a formalnie 7 listopada 2021[17][18]. Miesiąc wcześniej, 6 października 2021, został zaakceptowany przez sejmową Komisję Spraw Zagranicznych na ambasadora w Stanach Zjednoczonych[19]. 3 listopada został mianowany ambasadorem[20], akredytowanym także na Bahamach[21]. Stanowisko w Waszyngtonie objął 23 listopada 2021[22]. W 2022 został laureatem nagrody Ministra Spraw Zagranicznych Amicus Oeconomiae 2022 za wkład w promocję polskiej gospodarki i wsparcie polskiego biznesu[23].
W lipcu 2024 Magierowski zakończył pełnienie obowiązków ambasadora. W związku z tym zażądał zapłacenia prawie miliona złotych w zamian za podpisanie rezygnacji[24].
Marek Magierowski deklaruje znajomość: angielskiego, francuskiego, niemieckiego, hiszpańskiego, włoskiego, portugalskiego, katalońskiego[25] oraz hebrajskiego[26][27].
Żonaty z Anną z domu Ornatowską. Mają dwoje dzieci[28].
W 2020 otrzymał honorowe obywatelstwo Bystrzycy Kłodzkiej[2].