Marek Munatiusz Sulla Cerialis

Temat Marek Munatiusz Sulla Cerialis to temat, który w ostatnich latach przykuł uwagę zarówno ekspertów, jak i entuzjastów. Dzięki wpływowi wykraczającemu poza granice i dziedziny badań Marek Munatiusz Sulla Cerialis okazał się obiektem zainteresowania badaczy, profesjonalistów i ogółu społeczeństwa. Od wpływu na społeczeństwo po implikacje dla życia codziennego, Marek Munatiusz Sulla Cerialis wywołał debaty i refleksje w szerokim zakresie kontekstów. W tym artykule zbadamy różne aspekty i perspektywy związane z Marek Munatiusz Sulla Cerialis, aby zapewnić kompleksowe i wzbogacające spojrzenie na ten ekscytujący temat.

Marcus Munatius Sulla Cerialis[1] (również Cerealis[2]; zm. 219) – był politykiem rzymskim i senatorem na początku III w. n.e.

Marek Munatiusz Sulla Cerialis był Italikiem. Przed konsulatem był legatem Noricum około 212 zanim zaczął obowiązywać edykt Karakalli (Constitutio Antoniniana) nadający prawa obywatela rzymskiego wszystkim wolnym mieszkańcom Cesarstwa Rzymskiego. Inskrypcja pary małżeńskiej o statusie cudzoziemców na darze wotywnym znaleziona w Kugelstein niedaleko starożytnego Flavia Solva (blisko obecnej miejscowości Wagna i miasta Leibnitz w Austrii), wymienia Cerialisa w związku z jego przybyciem jako wysokiej rangi gościa do tej miejscowości[3][4].

Za rządów cesarza Karakalli w 215 był konsulem zwyczajnym razem z Kwintusem Mecjuszem Letusem i w 217/218 legatem Kapadocji. W 219 za czasów Heliogabala został wezwany przez cesarza do Rzymu i zabity, ponieważ mieszał się w nie swoje sprawy i zamierzał spotkać się z oddziałami Germanów, którzy wracali do domów po przezimowaniu w Bitynii, co wzbudziło podejrzenia cesarza[5].

Syn Cerialisa, Marek Munatiusz Sulla Urbanus, był konsulem w 234.

Przypisy

  1. PIR² ↓, M 735.
  2. Dyrlaga 2010 ↓, s. 212–214.
  3. Alföldy 2014 ↓, s. 86, 161, 333.
  4. CIL III 11743 (H)erculi et Victoriae Aug. sacr. pro sal. et adv(entu) M. Munati Sullae Cerialus c.v. op(timi) pr(a)es(idis) et integ(errimi) Vibena Vibeni (f.) et Finitus Corbi (f.) martius l.v.s.
  5. Kasjusz Dion ↓, Historia rzymska LXXX 4,5.

Bibliografia

Źródła
Opracowania