Maren Seidler
W tym artykule szczegółowo omówimy temat Maren Seidler. W całej historii Maren Seidler odgrywał kluczową rolę w wielu kontekstach i sytuacjach. Od początków do dzisiejszego znaczenia, Maren Seidler był przedmiotem badań i debat ekspertów w tej dziedzinie. W tym artykule zanurzymy się w fascynujący świat Maren Seidler, badając jego różne aspekty i odkrywając jego wpływ na różne aspekty społeczeństwa. Zagłębimy się w jego historyczne znaczenie, współczesne implikacje i przyszłe perspektywy związane z Maren Seidler.
| Data i miejsce urodzenia |
11 czerwca 1951 | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost |
188 cm | |||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
Maren Elizabeth Seidler (ur. 11 czerwca 1951 w Brooklynie, w Nowym Jorku[1]) – amerykańska lekkoatletka, specjalistka pchnięcia kulą, wicemistrzyni igrzysk panamerykańskich, trzykrotna olimpijka.
Kariera sportowa
Zajęła 4. miejsce w pchnięciu kulą na igrzyskach panamerykańskich w 1967 w Winnipeg[2] oraz 11. miejsce w tej konkurencji na igrzyskach olimpijskich w 1968 w Meksyku[1].
Na kolejnych igrzyskach olimpijskich w 1972 w Monachium odpadła w kwalifikacjach[1]. Zwyciężyła na igrzyskach Konferencji Pacyfiku w 1973 w Toronto[3]. Zajęła 5. miejsce na igrzyskach panamerykańskich w 1975 w Meksyku[4] oraz 12. miejsce na igrzyskach olimpijskich w 1976 w Montrealu[1].
Zajęła 3. miejsce w zawodach pucharu świata w 1977 w Düsseldorfie[5]. Zdobyła srebrny medal na igrzyskach panamerykańskich w 1979 w San Juan, przegrywając jedynie z Kubanką Maríą Eleną Sarríą, a wyprzedzając Carmen Ionesco z Kanady[6]. Zajęła 4. miejsce w zawodach pucharu świata w 1979 w Montrealu[5]. Nie wzięła udziału w igrzyskach olimpijskich w 1980 w Moskwie z powodu bojkotu tych igrzysk przez Stany Zjednoczone[1].
Seidler była mistrzynią Stanów Zjednoczonych w pchnięciu kulą w latach 1967, 1968 i 1972–1980[7], a także halową mistrzynią USA w 1968, 1969, 1972, 1974, 1977, 1978 i 1980[8].
Dziesięć razy z rzędu ustanawiała rekord Stanów Zjednoczonych w pchnięciu kulą od wyniku 16,72 m, osiągniętego 4 maja 1974 w San Jose (poprawiła tym samym o 3 cm rekord Earlene Brown z 1960) do rezultatu 19,09 m, uzyskanego 16 czerwca 1979 w Walnut (rekord ten poprawiła Ramona Pagel w 1985)[9].
Maren Seidler wystąpiła w 1982 w filmie Życiowy rekord (Personal Best)[10].
Przypisy
- ↑ a b c d e Maren Seidler , olympedia.org (ang.).
- ↑ Pan-American Games, Winnipeg, Canada 1967 , atfs.org, s. 16 (ang.).
- ↑ Pacific Conference Games , GBRAthletics (ang.).
- ↑ Pan-American Games, Mexico City, Mexico 1975 , atfs.org, s. 21 (ang.).
- ↑ a b 1st IAAF/VTB Bank Continental Cup IAAF Statistics Handbook Split 2010 , IAAF, s. 78 (ang.).
- ↑ Pan-American Games, San Juan, Puerto Rico 1979 , atfs.org, s. 25 (ang.).
- ↑ United States Championships (Women) , GBRAthletics (ang.).
- ↑ United States Indoor Championships (Women) , GBRAthletics (ang.).
- ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 313. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
- ↑ Życiowy rekord w bazie IMDb (ang.)
Linki zewnętrzne
- Maren Seidler w bazie World Athletics (ang.) .
- Maren Seidler , Track and Field Statistics (ang.).
