Marguerite Duras

Wygląd przypnij ukryj Marguerite Duras
Ilustracja
Marguerite Duras (1993)
Prawdziwe imię i nazwisko

Marguerite Donnadieu

Data i miejsce urodzenia

4 kwietnia 1914
Gia Định

Data i miejsce śmierci

3 marca 1996
Paryż

Zawód

pisarka
scenarzystka
reżyserka

podpis

Marguerite Duras, właśc. Marguerite Donnadieu (ur. 4 kwietnia 1914 w Gia Định, koło Sajgonu we francuskich Indochinach; zm. 3 marca 1996 w Paryżu) – francuska pisarka, scenarzystka i reżyserka.

Życiorys

Urodziła się na terenie należącym współcześnie do Wietnamu, wówczas jednak była to jedna z prowincji we francuskich Indochinach. Jej rodzice byli francuskimi nauczycielami. Ojciec zmarł, gdy pisarka miała 4 lata. Mieszkała z matką w Phnom Penh, Vinh Long i Hanoi. Całe dzieciństwo spędziła w Indochinach, które stanowić będą wielokrotnie inspirację dla jej twórczości. W wieku 18 lat udała się do Francji, gdzie rozpoczęła studia. Początkowo studiowała matematykę, potem nauki polityczne, w końcu prawo. Następnie pracowała jako archiwistka i badaczka dla francuskiego urzędu ds. kolonii.

W 1939 roku wyszła za mąż za pisarza Roberta Antelme'a. W 1940 roku opublikowała jedyną książkę, która ukazała się pod jej rodowym nazwiskiem Donnadieu, był to zbiór felietonów propagandowych L’Empire français. W czasie wojny współpracowała z grupą ruchu oporu, której przywódcą był François Mitterrand. W 1944 jej mąż został aresztowany i znalazł się w obozie w Dachau, udało mu się jednak przeżyć i powrócić do Francji. W 1944 roku wstąpiła do partii komunistycznej, z której została wykluczona w 1950.

Jej pseudonim artystyczny (Duras) był zainspirowany nazwą wioski w departamencie Lot i Garonna, gdzie znajdował się dom jej ojca. Pierwszą książkę pod pseudonimem opublikowała w 1943 roku, było to opowiadanie Les Impudents.

Szerszej publiczności objawiła się dzięki powieści Un barrage contre le Pacifique (1950), w której pojawia się wiele wątków autobiograficznych. W latach 50. i 60. pracowała jako dziennikarka w lewicowym piśmie France-Observateur, publikowała artykuły krytykujące rasizm we Francji i francuską politykę kolonialną, zwłaszcza w Algierii. Nakłady czasopisma były konfiskowane przez francuską cenzurę za krytyczne opisy wojny w Algierii.

Punktem zwrotnym w jej karierze był scenariusz filmu Hiroszima, moja miłość (Hiroshima mon amour). Film był pozytywnie przyjęty podczas Festiwalu w Cannes, Duras była nominowana do Oscara w kategorii najlepszy scenariusz. W tym samym roku Złotą Palmę w Cannes zdobył obraz, którego scenariusz współtworzyła (Tak długa nieobecność).

W maju 1968, wspólnie m.in. z Maurice'em Blachotem współtworzyła komitet studentów i pisarzy, którego celem miał być „radykalny komunizm myśli”. Sprzeciwiała się polityce generała De Gaulle'a, w której widziała nacjonalistyczne wartości. Jednocześnie była mocno krytyczna wobec postawy Francuskiej Partii Komunistycznej.

W latach 60. stworzyła liczne scenariusze filmowe, w 1969 roku postanowiła również zająć się reżyserią. Jej pierwszy film nosił tytuł Détruire, dit-elle. W latach 70. i 80. wyreżyserowała kilkanaście innych filmów.

Przez całe życie stworzyła wiele powieści, dobrze przyjmowanych przez krytykę, ale jej największym sukcesem okazała się wydana w 1984 powieść Kochanek (L'Amant), za którą otrzymała nagrodę Goncourt.

Jej twórczość obejmuje blisko 40 powieści i 10 sztuk teatralnych. Sama wyreżyserowała 19 filmów pełno i krótkometrażowych, m.in. India Song i Les enfants.

Marguerite Duras zmarła 3 marca 1996 w Paryżu, została pochowana na cmentarzu Montparnasse.

Twórczość

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Hill 1993 ↓, s. 1.
  2. ↑ Hill 1993 ↓, s. 2.
  3. ↑ a b c d e f Hill 1993 ↓, s. 3.
  4. ↑ Hill 1993 ↓, s. 4.
  5. ↑ Hill 1993 ↓, s. 5.
  6. ↑ a b Hill 1993 ↓, s. 7.
  7. ↑ 1961 Oscars.
  8. ↑ Hill 1993 ↓, s. 9.
  9. ↑ a b Hill 1993 ↓, s. 10.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Kontrola autorytatywna (osoba):Encyklopedia internetowa: