W tym artykule zajmiemy się tematem Maria Apoleika w sposób wyczerpujący i szczegółowy. Maria Apoleika to temat, który w ostatnich latach przykuł uwagę wielu osób, a jego znaczenie i wpływ na społeczeństwo jest niezaprzeczalny. W tym artykule przeanalizujemy różne aspekty związane ze Maria Apoleika, od jego pochodzenia i ewolucji po dzisiejsze implikacje. Ponadto zbadamy różne opinie i perspektywy na temat Maria Apoleika, aby zaoferować naszym czytelnikom szeroką i kompletną wizję tego bardzo istotnego tematu. Bez wątpienia Maria Apoleika to temat zasługujący na dokładne zbadanie i mamy nadzieję, że ten artykuł będzie pouczającym i pouczającym przewodnikiem dla wszystkich, którzy chcą dowiedzieć się więcej na temat Maria Apoleika.
Grafika Marii Apoleiki przedstawiająca bogienkę – istotę z polskiej ludowej demonologii – porywającą dziecko i zostawiającą na jego miejsce odmieńca.Grafika Marii Apoleiki przedstawiająca bogienkiGrafika Marii Apoleiki przedstawiająca bogienkiGrafika Marii Apoleiki przedstawiająca bogienki
Maria Apoleika, właśc. Maria Apolonia Saktura[1], dawn. Maria Apolonia Turek[2][3] (ur. 30 listopada[2]1986 w Bydgoszczy[4]) – polska malarka, graficzka, ilustratorka, autorka komiksów i rysunków „Psie Sucharki”[5].
Zajmuje się tworzeniem ilustracji, malarstwem i animacją[3]. Jest autorką cyklu obrazów poświęconego łódzkiemu Polesiu, przedstawiającego zaniedbane kamienice, skupy złomu, a także codzienne zachowania jego mieszkańców[8], a także autorką obrazów o przestrzeniach dezurbanizujących się, serii rysunków o miłości oraz dokumentalnego cyklu grafik „Polskie Współczesne Tańce Ludowe” o polskiej scenie techno[5]. Ma na swoim koncie kilkadziesiąt wystaw, grupowych i indywidualnych[5].
Popularność zyskała tworząc humorystyczny fanpage rysunkowo-komiksowy „Psie Sucharki”[9], obserwowany na Facebooku przez 366 tys. osób[10] (14 stycznia 2024)[11], psów i ich opiekunów, oraz popularyzujący wiedzę na temat opieki nad psami[10]. Jest autorką dwóch książek związanych prowadzoną przez siebie stroną: Psie sucharki: wszystko, co powiedziałby twój pies, gdyby umiał mówić (2019) i Psie sucharki. Wszystkie słowa, które musisz znać, żeby obsłużyć swojego psa (2021)[12]. Ponadto jest współautorką pozycji takich jak Gdańskie rozmówki niemiecko-polskie z XVII w. oraz Tata w budowie. Felietony o tym, jak być ojcem i zwariować (ze szczęścia)[12]. Jest autorką ilustracji prasowych, między innymi ilustracji i okładek kwartalnika „Nowy Obywatel”[13] Autorka ilustracji do płyty „Miniatury (1975–1995)” Eugeniusza Rudnika[14].
Życie prywatne
Mieszka w Łodzi[9]. Inspiracją dla jej twórczości jest m.in. jej pudel o imieniu Misiopudel, któremu poświęca historie umieszczone na łamach „Psich Sucharków”[10].
Publikacje
Fluktuacje emocji oraz Wielkie studentów pętanie się, w: Powidoki, Szkoła Filmowa w Łodzi, 2013[15]