W tym artykule przyjrzymy się fascynującemu życiu Maria Podraza-Kwiatkowska, postaci, która pozostawiła niezatarty ślad w historii. Od skromnych początków po drogę do sławy Maria Podraza-Kwiatkowska przyciągał uwagę tysięcy ludzi na całym świecie. Dzięki ekskluzywnym wywiadom i materiałom archiwalnym przyjrzymy się bliżej najważniejszym momentom z życia Maria Podraza-Kwiatkowska, jego wpływowi na społeczeństwo i jego trwałemu dziedzictwu. Dołącz do nas w tej podróży w czasie, podczas której odkrywamy tajemnice i osiągnięcia Maria Podraza-Kwiatkowska, postaci, która będzie nadal inspirować i intrygować przyszłe pokolenia.
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
profesor nauk humanistycznych | |
Specjalność: historia literatury polskiej | |
Alma Mater | |
Doktorat | |
Habilitacja | |
Profesura | |
Polska Akademia Nauk / Umiejętności | |
Status PAN |
członek krajowy czynny |
Status PAU |
członek krajowy czynny |
Uczelnia |
Maria Henryka Podraza-Kwiatkowska (ur. 19 stycznia 1926 w Kołomyi, zm. 5 kwietnia 2016 w Krakowie)[1] – polska historyk literatury, prof. dr hab. nauk humanistycznych o specjalności filologia polska, historia literatury polskiej, literaturoznawstwo[2], wykładowczyni Uniwersytetu Jagiellońskiego[3][4], edytorka oraz eseistka[1].
Ukończyła szkołę średnią we Lwowie, w okresie okupacji uczęszczała na tajne komplety. W 1945 roku przeprowadziła się do Krakowa[1]. W roku 1951 ukończyła studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim, doktorat uzyskała w 1964 a habilitację w 1970. Od 1974 roku była związana z Instytutem Filologii Polskiej, Instytutem Polonistyki, a następnie Wydziałem Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Kierowała Katedrą Historii Literatury Polskiej XIX wieku[1]. Profesor zwyczajny od 1987[3][4].
Specjalizowała się w epoce Młodej Polski. Jest autorką wielu książek i rozpraw naukowych (m.in. syntezy „Literatura Młodej Polski” oraz monografii „Symbolizm i symbolika w poezji Młodej Polski”). Prowadziła badania naukowe nad wybranymi twórcami oraz zagadnieniami epoki oraz była edytorką poezji młodopolskiej[1]. Jej dokonania naukowe ukształtowały wizerunek epoki Młodej Polski na tle literatury europejskiej jako zwornika kultury polskiej XIX i XX wieku[1].
W styczniu 2002 otrzymała nagrodę Krakowska Książka Miesiąca za książkę Wolność i transcendencja. Studia i eseje o Młodej Polsce[5].
Maria Podraza-Kwiatkowska była m.in. członkiem Polskiej Akademii Umiejętności, Komisji Historycznoliterackiej Oddziału Krakowskiego Polskiej Akademii Nauk oraz redakcji „Ruchu Literackiego”[1].
Była żoną historyka literatury prof. Jerzego Kwiatkowskiego.
Zmarła 5 kwietnia 2016, została pochowana 13 kwietnia 2016, na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie[6] (kwatera SC12-A-3)[7].
Lista wybranych publikacji[4]:
Książki autorskie:
Wacław Rolicz-Lieder, Warszawa 1966.
Młodopolskie harmonie i dysonanse, Warszawa 1969,
Symbolizm i symbolika w poezji Młodej Polski, Kraków 1975.
Somnambulicy, dekadenci, herosi. Studia i eseje o literaturze Młodej Polski, Kraków 1985.
Literatura Młodej Polski, Warszawa 1992.
Wolność i transcendencja. Studia i eseje o Młodej Polsce, Kraków 2001.
Labirynty - kładki - drogowskazy. Szkice o literaturze od Wyspiańskiego do Gombrowicza, Kraków 2011.
Prace edytorskie:
Wacław Rolicz-Lieder, Wybór poezji, Warszawa 1962.
Stanisław Korab-Brzozowski, Poezje zebrane, Kraków 1978.
Maria Komornicka, Utwory poetyckie, Kraków 1996.
Programy i dyskusje literackie okresu Młodej Polski, Wrocław 1973.
Książki zbiorowe:
Młodopolski świat wyobraźni, Kraków 1977.
Studia o Tadeuszu Micińskim, Kraków 1979.
Stulecie Młodej Polski, Kraków 1995.
Inne:
Kraków i Galicja wobec przemian cywilizacyjnych (1866–1914). Studia i szkice – współautorka