Maria Wierzbowska (pediatra)
W tym artykule zagłębimy się w temat Maria Wierzbowska (pediatra), badając jego pochodzenie, wpływ na społeczeństwo i jego dzisiejsze znaczenie. Maria Wierzbowska (pediatra) jest przedmiotem badań i debat od wielu lat, a jego wpływ rozciąga się na różne obszary życia codziennego, od kultury po politykę i technologię. Na tych stronach przyjrzymy się bliżej różnym aspektom Maria Wierzbowska (pediatra) i jego ewolucji w czasie. Dodatkowo zbadamy jego rolę w kształtowaniu naszego dzisiejszego świata i jego wpływ na przyszłość. Przygotuj się na fascynującą podróż po Maria Wierzbowska (pediatra) i odkryj wszystko, co musisz wiedzieć na ten temat.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| profesor nauk medycznych | |
| Specjalność: pediatria | |
| Alma Mater | |
| Habilitacja | |
| Profesura | |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
| Odznaczenia | |
| |
Maria Jadwiga Prokopowicz-Wierzbowska (ur. 7 grudnia 1894 we Lwowie, zm. 26 lutego 1964 we Wrocławiu) – polska lekarka, profesor nauk medycznych, pediatra, specjalista z zakresu nefrologii i hematologii dziecięcej, pracownik naukowy Akademii Medycznej we Wrocławiu.
Życiorys
W latach 1913–1919 odbyła studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Po krótkim okresie pracy w szpitalu zakaźnym Wojska Polskiego, w 1921 roku podjęła zatrudnienie w Klinice Pediatrycznej w Warszawie, gdzie pracowała do 1934 roku[1]. W latach 1934–1946 była ordynatorem, a następnie dyrektorem Domu Matki i Dziecka im. ks. Boduena w Warszawie. W trakcie wojny w domu tym schronienie znalazło wiele dzieci żydowskich. Oprócz tego prof. Wierzbowska w trakcie okupacji przechowywała w swoim mieszkaniu Ludwika i Hannę Hirszfeldów, a także inne osoby.
W 1946 wyjechała do Wrocławia, gdzie objęła stanowisko starszego asystenta, a następnie adiunkta w I Klinice Pediatrii. W 1950 została kierownikiem nowo powstałej II Katedry i Kliniki Pediatrii Wydziału Lekarskiego Akademii Medycznej we Wrocławiu[2]. W tym samym roku została mianowana zastępcą profesora. Habilitowała się w 1951 roku, a w 1954 roku otrzymała tytuł profesora nadzwyczajnego[1].
Prowadzone przez nią badania dotyczyły zagadnień gruźlicy i patogenezy odczynów tuberkulinowych, patomechanizmu wrodzonej niedodmy płuc, choroby hemolitycznej u noworodków, etiopatogenezy chorób nerek ze szczególnym uwzględnieniem nerczycy lipidowej, zaburzeń wchłaniania jelitowego oraz leczenia białaczek u dzieci[1]. Była twórcą i organizatorem szkoły nefrologicznej i hematologicznej we Wrocławiu. Była promotorem w trzech przewodach doktorskich (m.in. prof. Wandy Klinowskiej)[1]. Od 1950 roku przewodniczyła Polskiemu Towarzystwu Pediatrycznemu. Przed wojną była redaktorem naczelnym czasopisma „Pediatria Polska".
Zmarła nagle w trakcie wykładu dla studentów[2]. Pochowana na cmentarzu św. Wawrzyńca we Wrocławiu.
W 2006 roku pośmiertnie nadano jej odznaczenie Sprawiedliwy wśród Narodów Świata[3].
Przypisy
- ↑ a b c d https://dbc.wroc.pl/Content/1789/PDF/Dzielo%2030%20Nauki%20medyczne.pdf
- ↑ a b 50-lecie II Katedry i Kliniki Pediatrii Akademii Medycznej we Wrocławiu • Nowa Pediatria 4/2000 • Czytelnia Medyczna BORGIS , czytelniamedyczna.pl (pol.).
- ↑ https://sprawiedliwi.org.pl/pl/historie-pomocy/historia-pomocy-prokopowicz-wierzbowska-maria