W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Marian Szamatowicz, badając jego różne aspekty i cechy, które sprawiają, że jest on aktualny dzisiaj. Od swojego powstania do ewolucji na przestrzeni czasu, Marian Szamatowicz wywarł znaczący wpływ na społeczeństwo, wpływając na różne obszary i generując sprzeczne opinie. Poprzez głęboką i szczegółową analizę będziemy starali się zrozumieć znaczenie Marian Szamatowicz w obecnym kontekście, badając jego znaczenie w kulturze, polityce, technologii i innych obszarach. Dołącz do nas w tej podróży przez wszechświat Marian Szamatowicz, gdzie odkryjemy jego wpływ i znaczenie we współczesnym świecie.
Data i miejsce urodzenia |
13 lutego 1935 |
---|---|
Profesor nauk medycznych | |
Specjalność: choroby kobiece, endokrynologia ginekologiczna, endokrynologia rozrodu, położnictwo | |
Alma Mater | |
Doktorat |
1965 |
Habilitacja |
1972 |
Profesura |
9 października 1990 |
Doktor honoris causa Akademia Medyczna w Białymstoku – 2004 | |
Nauczyciel akademicki | |
Uczelnia |
Akademia Medyczna w Białymstoku |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Marian Czesław Szamatowicz (ur. 13 lutego 1935 w Sztabinie) – polski lekarz, ginekolog i położnik, działacz samorządowy, profesor nauk medycznych. W 1987 dokonał pierwszego w Polsce udanego zabiegu zapłodnienia człowieka metodą in vitro[1].
W 1960 z wyróżnieniem ukończył studia na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Warszawie[1]. Uzyskał dwa stopnie specjalizacji – z położnictwa (1965) i chorób kobiecych (1969). Stopień naukowy doktora nauk medycznych otrzymał w 1965, habilitację obronił w 1972. W 1979 został profesorem nadzwyczajnym[2]. W 1990 otrzymał tytuł naukowy profesora nauk medycznych[3].
W 1961 został pracownikiem Wojewódzkiego Szpitala Położniczo-Ginekologicznego w Białymstoku, a dwa lata później nauczycielem akademickim w Akademii Medycznej w Białymstoku (przekształconej następnie w Uniwersytet Medyczny w Białymstoku). Od 1972 do 1984 był kierownikiem Zakładu Endokrynologii Ginekologicznej, pełnił funkcję wicedyrektora, a w latach 1984–2000 dyrektora Instytutu Położnictwa i Chorób Kobiecych. Od 1975 do 1981 zajmował stanowisko prorektora ds. klinicznych i kształcenia podyplomowego. W 1984 został kierownikiem Kliniki Ginekologii. AMB a po zmianie statutu uczelni Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku[2]. Był członkiem Rady Nauki przy ministrze nauki i szkolnictwa wyższego, kierował jednym z zespołów tematycznych[3]. Podczas kadencji 2011–2014 wchodzi w skład Komitetu Bioetyki Polskiej Akademii Nauk[4].
W swoim dorobku ma około 200 publikacji naukowych w czasopismach polskich i zagranicznych, poświęconych m.in. endokrynologii ginekologicznej i medycynie rozrodu[2].
W okresie PRL członkiem rady krajowej PRON[5], a także przewodniczącym Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Białymstoku (1984–1990)[6]. W 1989 bez powodzenia kandydował do Senatu[7]. W 2009 otwierał jedną z okręgowych list kandydatów do Parlamentu Europejskiego koalicyjnego komitetu Porozumienie dla Przyszłości[8]. W wyborach samorządowych w 2010 z ramienia Sojuszu Lewicy Demokratycznej uzyskał mandat radnego sejmiku województwa podlaskiego IV kadencji[9]. W wyborach w 2014 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję jako kandydat Platformy Obywatelskiej[10]. Objął następnie funkcję przewodniczącego sejmiku V kadencji[11], z której zrezygnował w 2015. W wyborach w 2018 z listy komitetu SLD Lewica Razem bezskutecznie kandydował na radnego sejmiku kolejnej kadencji[12].