Mario Cimarro

W dzisiejszym świecie Mario Cimarro stał się tematem o wielkim znaczeniu i kontrowersjach. Od dziesięcioleci Mario Cimarro przyciąga uwagę zarówno ekspertów, jak i neofitów, wywołując gorące debaty i pełne pasji reakcje. Wpływ Mario Cimarro jest niezaprzeczalny, wpływając na tak różnorodne aspekty, jak ekonomia, polityka, nauka i kultura. Niezależnie od perspektywy, z której się do niego podchodzi, Mario Cimarro stał się zjawiskiem wszechobecnym, wymagającym dokładnej analizy. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Mario Cimarro, starając się rzucić światło na związane z nim implikacje i wyzwania.

Mario Cimarro
ilustracja
Imię i nazwisko

Mario Antonio Cimarro Paz

Data i miejsce urodzenia

1 czerwca 1971
Hawana

Zawód

aktor

Współmałżonek

Natalia Streignard
(1999-2006; rozwód)

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Mario Antonio Cimarro Paz[1] (ur. 1 czerwca 1971 w Hawanie) – kubańsko-meksykański aktor telewizyjny i filmowy.

Życiorys

Wczesne lata

Urodził się w Hawanie[2], na Kubie jako jedyny syn Marii Caridad Paz i Antonia Cimarro Luisa[3]. Gdy był nastolatkiem trenował boks wraz z przyjacielem w piwnicy w domu, w którym mieszkał wraz z rodzicami i siostrą Marią Antonią Cimarro Paz. Zaczynał od kursów dla modeli w szkole wdzięku Michelle Pommier. W 1993 studiował aktorstwo i dramat w Meksyku, Sanford Meisner i Michael Chekhov w Los Angeles.

Kariera

Śladem innych początkujących aktorów, brał udział w wielu castingach, chodził od drzwi do drzwi szukając kontaktów. Nikt nie chciał sprawdzić tego, co umie, póki nie pozbył się kubańskiego akcentu.

W 1996 zadebiutował na dużym ekranie w szekspirowskiej adaptacji dramatu Romeo i Julia z Leonardem DiCaprio i Claire Danes. Jednak rozgłos przyniosły mu telenowele meksykańskie, argentyńskie, wenezuelskie, kolumbijskie i tajlandzkie.

Po raz pierwszy pojawił się w telenoweli Zakazane uczucia (Sentimientos ajenosm, 1996). Po niej przyszła rola Gerardo w Gente bien (1997).

W roku 1999 przyjął obywatelstwo meksykańskie. Zagrał później Luisa Mario Arismendiego, prostego chłopaka pracującego na roli, który walczy o lepszy los dla podobnych do niego farmerów w Gata salvaje (2002-2003).

Gdy okazało się, że nie zagra głównego bohatera w telenoweli La Tormenta, zainteresował się udziałem w kolumbijskiej telenoweli Prawo pożądania (El Cuerpo del Deseo, 2005), gdzie zagrał młodego rolnika, którego ciało podczas pogrzebu zostaje przyjęte przez duszę milionera i ożywa. Za tę postać Pedro Jose Donoso/Salvadora Cerinzy w 2005 odebrał nagrodę Miami Herald w kategorii najbardziej intensywnego spojrzenia.

Życie prywatne

Na planie serialu Kobieta mojego życia (La Mujer de mi vida, 1998) w Miami poznał aktorkę wenezuelską Natalię Streignard (ur. 1970), z którą 10 czerwca 1999 wziął ślub. W 2006 doszło do separacji małżonków[4].

Filmografia

filmy fabularne

telenowele

  • 1995: Acapulco, Cuerpo y Alma
  • 1996: Canción de amor
  • 1996: Zakazane uczucia (Sentimientos ajenos) jako Ramiro
  • 1997: Gente Bien jako Gerardo
  • 1998: Kobieta mojego życia (La Mujer de mi vida) jako Antonio Adolfo Thompson Reyes
  • 1998: Paulina (La Usurpadora) jako Luciano Alcántara
  • 2000: La Casa en la playa jako Roberto Villareal
  • 2000: Amor latino jako Ignacio "Nacho" Domeq
  • 2001: Krok do szaleństwa (Más que amor, frenesí) jako Santiago Guerrero
  • 2002-2003: Gata salvaje jako Luis Mario Arismendi
  • 2003-2004: Gorzka zemsta (Pasión de gavilanes) jako Juan Reyes Guerrero
  • 2005-: Prawo pożądania (El Cuerpo del Deseo) jako Pedro Jose Donoso/Salvador Cerinza
  • 2008-: Zdrada i miłość (La Traicion) jako Hugo de Medina/Alcides de Medina
  • 2009-2010: Morze miłości (Mar de amor) jako Victor Manuel Galindez
  • 2011: Dziedzictwo del Monte (Los Herederos del Monte) jako Juan del Monte

Przypisy

  1. ↑ Personalidade: Mario Cimarro (Cuba). InterFilmes.com. . (port.).
  2. ↑ Artista: Mario Cimarro (1 de Junho de 1971). Filmow. . (port.).
  3. ↑ Mario Cimarro, Personaje. DMH Magazine. . (hiszp.).
  4. ↑ Mario Cimarro - Bio, Facts, Family. Famous Birthdays. . (ang.).

Linki zewnętrzne