Martwe dusze
W dzisiejszym świecie Martwe dusze to temat, który przyciąga uwagę osób w każdym wieku i o każdym zainteresowaniu. Od wpływu na społeczeństwo po wpływ na kulturę popularną, Martwe dusze stał się punktem odniesienia w naszym życiu. Niezależnie od tego, czy omawiamy jego implikacje w polityce, jego znaczenie w historii, czy jego znaczenie w teraźniejszości, Martwe dusze okazał się tematem wartym głębszego zbadania. W tym artykule przeanalizujemy różne aspekty Martwe dusze, od jego początków po obecny wpływ, aby zaoferować pełną i wzbogacającą wizję tego tematu.
_Nikolai_Gogol_1842_title_page.jpg)
| |
| Autor | |
|---|---|
| Typ utworu | |
| Wydanie oryginalne | |
| Język | |
| Data wydania |
1842 |
| Pierwsze wydanie polskie | |
| Data wydania polskiego |
1876 |
| Wydawca |
Redakcya Kuryera Poznańskiego |
| Przekład |
Zygmunt Wielhorski |
Martwe dusze (ros. Мёртвые души) – niedokończona powieść Nikołaja Gogola, pisana od 1835 do końca życia pisarza w 1852, uznawana za szczytowe osiągnięcie w jego dorobku. Opublikowana po raz pierwszy w 1842 roku, potem poprawiana.
Geneza
Inspiratorem powstania dzieła był prawdopodobnie Aleksander Puszkin, który podsunął Gogolowi myśl o napisaniu powieści na temat podróżującego po Rosji oszusta. W zamyśle Martwe dusze miały być trylogią, tryptykiem na wzór Boskiej komedii Dantego. Znana jest tylko pierwsza część, którą można – znów w nawiązaniu do Dantego – określić jako Piekło.
Treść
Bohaterem powieści jest Paweł Iwanowicz Cziczikow, który zajeżdża ze swym stangretem Selifanem oraz lokajem Pietrkiem do miasta gubernialnego N., gdzieś na rosyjskiej prowincji. Cziczikowa poznajemy powoli. Wydaje się on człowiekiem porządnym, zadbanym i grzecznym. Nie jest zbyt bogaty, ale też i nie jest biedny, „ani tłusty, ani chudy” – jest dosyć bezbarwny. Przyjeżdża do miasta N. w konkretnym celu: zakupu martwych dusz rewizyjnych, tj. chłopów pańszczyźnianych, którzy umarli od czasu ostatniego spisu rewizyjnego, a za których właściciele ziemscy muszą wciąż płacić podatki. Cziczikow zapoznaje się najpierw z ważnymi osobistościami miasta. Robi to bardzo zręcznie, wzbudza ogólną sympatię i zainteresowanie. Podróżując z Cziczikowem, poznajemy najróżniejsze charaktery ludzkie, zazwyczaj nudne czy wręcz odrażające. Atmosfera narasta. W mieście zaczynają krążyć plotki na temat planów porwania córki gubernatora przez Cziczikowa. Dopiero pod koniec lektury Gogol informuje czytelnika o tym, kim tak naprawdę jest jego główny bohater i po co mu martwe dusze.
Zobacz też
Linki zewnętrzne
- Rosyjski tekst z 1952
- Przewodnik po krainie martwych dusz. Dwójka - Program 2 Polskiego Radia, 2012-07-24. .
- Polskie wydanie dzieła w bibliotece Polona