Mauretania (starożytne królestwo)
W dzisiejszym świecie Mauretania (starożytne królestwo) to temat, który zyskał duże znaczenie w różnych obszarach społeczeństwa. Od polityki po naukę, poprzez kulturę i technologię, Mauretania (starożytne królestwo) wywołał ogromne zainteresowanie i debatę wśród ekspertów i obywateli. Jej wpływ był odczuwalny w codziennym życiu ludzi, budząc zarówno podziw, jak i kontrowersje. W tym artykule szczegółowo i obiektywnie przeanalizujemy najważniejsze aspekty Mauretania (starożytne królestwo), aby zapewnić globalną i wszechstronną wizję tego tematu, który dziś tak bardzo naznaczył.
| Ustrój polityczny | |
|---|---|
| Data likwidacji |
42 |
| Władca | |
| |
Położenie na mapie świata  | |
| 32°03′36,00″N 6°35′30,47″W/32,060000 -6,591797 | |
Mauretania (łac. Mauretania lub Mauritania, gr. Maurusía) – starożytne królestwo w północno-zachodniej Afryce, o zmiennych granicach; obejmowało współczesne północne Maroko i północno-zachodnią Algierię.
Zamieszkiwane było przez przodków współczesnych Berberów, graniczyło z innymi krainami, których ludność była prawdopodobnie berberyjska – od wschodu z Numidią, od południa z saharyjską Getulią. Największym z zamieszkujących ją plemion, z których wiele prowadziło koczowniczy tryb życia, byli Maurowie (Mauri). Wybrzeże Mauretanii było objęte wpływami Fenicjan, a później Kartagińczyków.
Pierwsze kontakty z Rzymem to okres wojny z królem numidyjskim Jugurtą, podczas której władca Mauretanii Bocchus I dopomógł Rzymianom w schwytaniu Jugurty. Synowie Bocchusa, sprawujący rządy wspólnie Bocchus II i Bogud II wspomagali Cezara w wojnie z Pompejuszem toczącej się na terenie Afryki w 46 p.n.e., otrzymując od niego w nagrodę zachodnią część Numidii. Po śmierci Cezara władcy Mauretanii nadal uczestniczyli w sprawach Rzymian, ale tym razem niezgodnie – Bocchus poparł bowiem Oktawiana, a Bogud Marka Antoniusza. Po śmierci Bocchusa (33 p.n.e.) August włączył Mauretanię do Rzymu jako prowincję, w 25 p.n.e. przekazał ją jednak władcy Numidii Jubie II.
Ostatecznie, po zamordowaniu na rozkaz Kaliguli w roku 40 syna Juby II i Kleopatry Selene – króla Ptolemeusza (ostatniego potomka Ptolemeuszy), Mauretania stała się prowincją rzymską. Od 42 r. jej część zachodnia tworzyła prowincję Mauretania Tingitana ze stolicą w Tingis (obecny Tanger), część wschodnia razem z częścią Numidii – prowincję Mauretania Caesariensis ze stolicą w Sitifis (obecnie Satif).
Władcy Mauretanii
- Bocchus I 111-80 p.n.e.
- Bogud I 80-50, Woluks 80-75 i Sos (w zachodniej Mauretanii) 80-60
- Bocchus II ok. 50-31 i Bogud II (w zachodniej Mauretanii) ok. 50-38
- do Republiki Rzymskiej 31-27
- do Cesarstwa Rzymskiego 27-25
- Juba II (w Numidii ok. 30-25 p.n.e.) 25 p.n.e.-23 n.e. i Kleopatra Selene II ok. 25 p.n.e.-5 n.e., córka Kleopatry i Marka Antoniusza
- Ptolemeusz 23-40
- Aedemon 40-42 – niewolnik Ptolemeusza; przywódca rewolty mieszkańców Mauretanii przeciw włączeniu jej do Rzymu
- od 42 do Cesarstwa Rzymskiego