Maurice Utrillo

W dzisiejszym świecie Maurice Utrillo to temat, który wzbudził wiele zainteresowania i debaty. Od początków do dzisiejszego znaczenia, Maurice Utrillo był przedmiotem badań i badań prowadzonych przez ekspertów z różnych dziedzin. Jego wpływ na społeczeństwo, kulturę i gospodarkę był znaczący, a jego wpływ rozprzestrzenił się na cały świat. W tym artykule zbadamy różne aspekty Maurice Utrillo, od jego ewolucji w czasie po konsekwencje dla współczesnego świata. Przeanalizujemy jego znaczenie i zastanowimy się nad jego znaczeniem w obecnym kontekście, w celu przedstawienia kompleksowej i aktualnej wizji na ten temat.

Maurice Utrillo
Ilustracja
Maurice Utrillo (1925)
Data i miejsce urodzenia

25 grudnia 1883
Paryż

Data i miejsce śmierci

5 listopada 1955
Dax

Dziedzina sztuki

Malarstwo

Epoka

École de Paris

podpis
Multimedia w Wikimedia Commons
Grób Utrilla na cmentarzu Saint Vincent w Paryżu

Maurice Utrillo, właśc. Maurice Valadon (ur. 25 grudnia 1883 w Paryżu, zm. 5 listopada 1955 w Dax) – francuski malarz i grafik, przedstawiciel École de Paris.

Życiorys

Był nieślubnym synem artystki i modelki Suzanne Valadon. W wieku 7 lat adoptował go kataloński krytyk sztuki Migueal Utrillo y Molina. Alkoholik od dziecka, błąkający się między knajpami Montmartre’u a izbami wytrzeźwień i szpitalami dla umysłowo chorych.

Zaczął malować w ramach terapii zwalczania alkoholizmu w wieku 18 lat. Do 1903 namalował już setki widoków paryskiego przedmieścia Montmagny. Jego pierwsze obrazy zdradzają wpływy Camille’a Pissarra i Alfreda Sisleya (tzw. okres Montmagny).

W 1909 jego obraz znalazł się na Salonie Jesiennym. W tym czasie przestał tworzyć w plenerze w sposób impresjonistyczny i zaczął malować z pocztówek. Skoncentrował się na przedstawianiu białych budynków za pomocą kleju, gipsu i białej farby. Powstały wtedy jego najwybitniejsze obrazy (tzw. okres biały 1908–1914). Następna faza twórczości charakteryzuje się jaskrawymi kolorami i większym akcentem na linię oraz nowym tematem: kobiety spacerujące po ulicy widziane plecami do widza (tzw. okres cloisonné 1914–1920). Po 1920 tworzył obrazy wielobarwne, ale o mniejszych walorach artystycznych (tzw. okres barwny).

W 1912 uczestniczył w wystawie sztuki francuskiej w Monachium. W 1913 miał swoją pierwszą wystawę indywidualną. W 1924 wskutek postępującej choroby alkoholowej trafił do więzienia i usiłował popełnić samobójstwo. W 1928 został odznaczony Legią Honorową. W 1935 roku ożenił się z Lucie Valore, francuską aktorką, która wcześniej przyjaźniła się z jego matką.

Był malarzem niezwykle płodnym. Tylko w czasie I wojny światowej namalował 1200 obrazów olejnych. Katalog pośmiertny jego dzieł wymienia ponad 3500 obrazów.

Głównym tematem prac artysty był pejzaż miejski (wąskie, ubogie uliczki, zaułki paryskie, szare mury, małe miasteczka, prowincjonalne kościółki). Malował też portrety i martwe natury. Sporadycznie zajmował się scenografią: w 1926 wykonał dekoracje dla zespołu Balety Rosyjskie Siergieja Diagilewa, w 1948 współpracował z Operą Komiczną w Paryżu.

Zmarł na zapalenie płuc.

Wybrane dzieła

Bibliografia

  • Jean-Paul Crespelle, Utrillo. Uniesienia i niedole cyganerii z Montmartre’u, Warszawa: PIW, 1976.
  • Andrzej Dulewicz, Encyklopedia sztuki francuskiej, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN; WAiF 1997. ISBN 83-01-12330-3.
  • Encyklopedia malarze świata, Warszawa: Imbir, 2009, ISBN 978-83-60334-74-4.
  • Leksykon malarstwa od A do Z, Warszawa: Muza S.A., 1992. ISBN 83-7079-076-3.
  • Od Maneta do Pollocka. Słownik malarstwa nowoczesnego, John Ashbery, Helena Devechy (tłum.), Warszawa: Arkady, 1995, ISBN 83-213-3760-0, OCLC 833965022.
  • John Storm, Dramat Zuzanny Valadon, Warszawa: PIW, 1962.
  • Sztuka świata, t. 13, Leksykon L-Z, Warszawa: Arkady, 2000. ISBN 83-213-4135-7.
  • Utrillo, sa vie, son oeuvre, Jean Fabris, Claude Wiart, Alain Buquet, Jean-Pierre Thiollet, Joseph Foret, Paris, Ed. F. Birr, 1982. ISBN 2-85754-009-4.
Artyści związani z École de Paris