W tym artykule zajmiemy się Max Euwe, tematem, który zyskał na znaczeniu w ostatnich latach. Od momentu pojawienia się Max Euwe przykuł uwagę różnorodnych odbiorców, wywołując debatę i refleksję na temat jego konsekwencji. Przez lata Max Euwe był przedmiotem badań i analiz ekspertów w tej dziedzinie, którzy przyczynili się do poszerzenia naszej wiedzy na temat tego zjawiska. Przy tej okazji zagłębimy się w analizę Max Euwe z różnych perspektyw, badając jego wymiar historyczny, społeczno-kulturowy, polityczny i ekonomiczny. Podobnie jesteśmy zainteresowani zbadaniem wpływu, jaki Max Euwe wywarł na współczesne społeczeństwo i jak ukształtował nasze sposoby myślenia i działania. W ten sposób staramy się zaoferować wszechstronną wizję Max Euwe, która zachęca do refleksji i dialogu na ten temat, który jest dziś tak aktualny.
![]() Max Euwe, Amsterdam 1975 | |||
Data i miejsce urodzenia |
20 maja 1901 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
26 listopada 1981 | ||
Obywatelstwo | |||
Tytuł szachowy |
arcymistrz (1950) | ||
Ranking FIDE |
2769 (styczeń 1936) | ||
FIDE Top 100 |
1 (1936) | ||
Odznaczenia | |||
| |||
Strona internetowa |
Max (Machgielis) Euwe (ur. 20 maja 1901 w Amsterdamie, zm. 26 listopada 1981 tamże) – szachista holenderski, piąty mistrz świata w szachach (w latach 1935–1937), prezydent Międzynarodowej Federacji Szachowej w latach 1970–1978[1]. Matematyk (doktor)[2].
Max Euwe studiował matematykę na amsterdamskim uniwersytecie (studia ukończył w roku 1923), następnie uczył matematyki, początkowo w Rotterdamie, później w żeńskim liceum w Amsterdamie[3].
W roku 1926 uzyskał doktorat z matematyki na Uniwersytecie w Amsterdamie[2].
Przez wiele lat Euwe był najsilniejszym szachistą holenderskim. W 1921 roku został po raz pierwszy mistrzem Holandii[3], do roku 1955 zdobył łącznie 12 złotych medali w indywidualnych mistrzostwach kraju. 15 grudnia 1935 roku po rozegraniu trzydziestu partii w ciągu osiemdziesięciu dni w trzynastu różnych miejscowościach pokonał ówczesnego mistrza świata Aleksandra Alechina z wynikiem + 9 – 8 = 13[4]. To zwycięstwo spowodowało ogromny wzrost popularności szachów w Holandii. W przeciwieństwie do swoich poprzedników Euwe zgodził się dać Alechinowi szansę na rewanż[5]. W 1937 roku Euwe przegrał w meczu rewanżowym z Alechinem z wynikiem: + 4 – 10 = 11[4]. Po śmierci Alechina część środowiska szachowego przypisywała Euwemu prawo do tytułu mistrza świata, jednak Euwe zdecydował się na udział w turnieju, wyłaniającym kolejnego mistrza świata. Turniej z udziałem pięciu pretendentów odbył się w 1948 roku i zakończył zwycięstwem Michaiła Botwinnika, Euwe zajął ostatnie miejsce[6].
W latach 1970–1978 dr Euwe był prezydentem Międzynarodowej Federacji Szachowej (FIDE)[7]. Odegrał ważną mediacyjną rolę przy organizacji sławnego meczu Borys Spasski–Bobby Fischer (1972).
Według systemu Chessmetrics najwyższy ranking w karierze osiągnął w styczniu 1936 r., z wynikiem 2769 zajmował wówczas 1. miejsce na świecie[8].
Euwe był autorem wielu książek o tematyce szachowej, wśród których najsławniejsze to Oordeel en Plan (Licz i planuj) i seria poświęcona szachowym otwarciom. Miasto Amsterdam uhonorowało swojego sławnego mieszkańca nazywając jeden z placów jego imieniem. W pobliżu tego placu znajduje się Centrum Maxa Euwego, w którym mieści się szachowa biblioteka i muzeum. Pomiędzy 1987 a 1996 r. rozegrano 10 turniejów poświęconych jego pamięci[9].
Tworzył również kompozycje szachowe, oto przykładowa dwuchodówka:
a | b | c | d | e | f | g | h | ||
8 | ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() | 8 | |||||||
7 | 7 | ||||||||
6 | 6 | ||||||||
5 | 5 | ||||||||
4 | 4 | ||||||||
3 | 3 | ||||||||
2 | 2 | ||||||||
1 | 1 | ||||||||
a | b | c | d | e | f | g | h |
Rozwiązanie:
(zaznacz tekst pomiędzy nawiasami, aby zobaczyć rozwiązanie)
Rok | Przeciwnik | Wynik |
---|---|---|
1935 | Alechin | wygrana (+9-8=13) |
1937 | Alechin | przegrana (+4-10=11) |
1948 | turniej | 5. miejsce |
W nawiasach: liczba wygranych, przegranych i zremisowanych partii. |