Max Tau
W tym artykule szczegółowo zbadamy temat Max Tau, odnosząc się do jego znaczenia w dzisiejszym społeczeństwie i jego znaczenia w różnych obszarach. Max Tau stał się tematem rosnącego zainteresowania, gdyż jego wpływ rozciąga się na różne obszary wiedzy i życia codziennego. Na tych stronach przeanalizujemy główne cechy Max Tau, a także jego ewolucję w czasie i wpływ w różnych kontekstach. Dzięki kompleksowemu podejściu postaramy się zapewnić panoramiczny obraz Max Tau, badając jego wiele aspektów i jego dzisiejsze znaczenie.
_(Kiel_41.636).jpg)
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Dziedzina sztuki | |
| Odznaczenia | |
| |
Max Tau (ur. 19 stycznia 1897 w Bytomiu[1][2], zm. 13 marca 1976 w Oslo) – niemiecki i norweski pisarz, publicysta i edytor pochodzenia żydowskiego[1].
Życiorys
Wychował się w żydowskiej rodzinie[3], na którą silnie oddziaływały ideały haskali. Szkołę powszechną ukończył w rodzinnym mieście. Studiował germanistykę, historię sztuki, filozofię i psychologię na uniwersytetach w Berlinie, Hamburgu i Kilonii. Doktoryzował się w Kilonii na podstawie rozprawy o Theodorze Fontane. W 1938 wyemigrował do Norwegii[1], a w 1942 wyjechał do Szwecji. Do Oslo wrócił po zakończeniu wojny. W 1950 przyjął obywatelstwo norweskie. Po wojnie działał na rzecz pojednania norwesko-niemieckiego. Wydawał wielotomową Bibliotekę Pokoju (Die Friedensbücherei).
Od 1944 aż do swojej śmierci był żonaty z norweską dziennikarką i działaczką społeczną – Tove Filseth Tau[4][5].
Nagrody i wyróżnienie
- 1950 – Nagroda Pokojowa Księgarzy Niemieckich
- 1965 – Nagroda Nelly Sachs
- 1967 – Order Zasługi Republiki Federalnej Niemiec
- 1970 – duńska Nagroda Sonning
- 1974 – Górnośląska Nagroda Kultury
Twórczość
- Bruno Arndt. Sein Wesen und Werk (Die Zeitbücher, Band 98), Verlag der Fr. Lintz’schen Buchhandlung, Trier 1920
- Landschafts- und Ortsdarstellung Theodor Fontanes, Schwartz, Oldenburg 1928
- Tro paa mennesket, 1946
- Glaube an den Menschen, Herbig Verlagsbuchhandlung, Berlin 1948
- For over oss er himmelen, 1954
- Denn über uns ist der Himmel, Hoffmann und Campe, Hamburg 1955
- Das Land das ich verlassen mußte, Hoffmann und Campe, Hamburg, 1961
- Landet jeg måtte forlate, Aschehoug, Oslo 1961 (norwegische Ausgabe von Das Land das ich verlassen musste, aus dem Deutschen von C.F. Engelstad)
- Ein Flüchtling findet sein Land, Hoffmann und Campe, Hamburg 1964
- En flyktning finder sitt land, Aschehoug, Oslo 1964
- Auf dem Weg zur Versöhnung, Hoffmann und Campe, Hamburg 1968
- Trotz allem! Lebenserinnerungen aus siebzig Jahren, Siebenstern, Hamburg o. J.
Przypisy
- ↑ a b c Jonathan C. Friedman, The Routledge history of the Holocaust, Routledge, 2012, ISBN 978-0-415-52087-4, OCLC 812340223.
- ↑ Gossage i inni, A history of the Frankfurt Book Fair, Dundurn Press, 2007, s. 145, ISBN 9781550027440, OCLC 150223120 (ang.).
- ↑ Joanna (red.) Rostropowicz, Ślązacy od czasów najdawniejszych do współczesności, Górnośląskie Centrum Kultury i Spotkań im. Eichendorffa, 2005, s. 247, ISBN 83-88672-77-0, OCLC 503333319.
- ↑ Tau, Tove Filseth. arkivportalen.no, 2023-12-10. . . (norw.).
- ↑ Max Tau. nbl.snl.no. . (norw.).
Bibliografia
- Eugeniusz Klin: Tau Max. W: Bytomski słownik biograficzny. Jan Drabina. Bytom: 2004, s. 263–264.