Medal Rumforda

W dzisiejszym świecie coraz więcej uwagi skupia się na Medal Rumforda. Niezależnie od tego, czy mówimy o politykach, celebrytach, trendach w modzie czy postępie technologicznym, Medal Rumforda poruszył wyobraźnię milionów ludzi na całym świecie. W tym artykule dokładnie zbadamy zjawisko Medal Rumforda, badając jego wpływ na różne aspekty współczesnego społeczeństwa. Od jego pochodzenia i ewolucji po wpływ na kulturę popularną – szczegółowo przeanalizujemy, w jaki sposób Medal Rumforda zajął istotne miejsce w aktualnej panoramie. Ponadto zbadamy także możliwe przyszłe implikacje tego zjawiska i sposób, w jaki może ono nadal kształtować nasze życie w nadchodzących latach.

Benjamin Thompson,
hrabia Rumford (1783)

Medal Rumforda (ang. Rumford Medal) – wyróżnienie przyznawane od roku 1800 przez Royal Society za niedawne odkrycia o doniosłym znaczeniu dla dobra ludzkości, dotyczące termicznych lub optycznych właściwości materii. Jest przyznawane naukowcom pracującym w Europie. Medal jest wręczany z nagrodą pieniężną, ufundowaną przez Benjamina Thompsona, znanego jako hrabia Rumford, po jego darowiźnie na rzecz stowarzyszenia w roku 1796.

Fundator

Kominek w muzeum Sherlocka Holmesa (Londyn, Baker Street)
Pagoda w Englischer Garten (Monachium)

Hrabia Rumford miał pochodzenie amerykańskie. Uczęszczał m.in. do Harvard College w Cambridge (Massachusetts). W wojnie o niepodległość Stanów Zjednoczonych uczestniczył początkowo po stronie amerykańskiej, jednak wkrótce zdeklarował się jako lojalista. Po uznaniu niepodległości Stanów Zjednoczonych przeniósł się do Londynu (założył tam m.in. Royal Institution); pracował również we Francji i w Bawarii (Monachium), na służbie u ówczesnego elektora, Karola IV, gdzie zgromadził znaczny majątek. Zajmował się m.in. modernizacją bawarskiej armii. Jako fizyk zwrócił uwagę na problem ochrony żołnierzy przed zimnem – potrzebę wprowadzenia odzieży skutecznie izolującej cieplnie (w czasie tych prac odkrył m.in. prądy konwekcyjne i inne zasady przewodzenia ciepła). Doprowadził do znacznego zredukowania zbędnych wydatków w wojskowym budżecie, a równocześnie do przemian społecznych Monachium – w fabrykach odzieży dla armii znaleźli zatrudnienie liczni wcześniejsi żebracy i włóczędzy. Rumford troszczył się również o ich wyżywienie. Bywa uważany za ojca założyciela narodowej sztuki kulinarnej, w której dużą rolę przypisano ziemniakom. Wynalazł m.in. szybkowar, maszynkę do kawy, piec konwekcyjny, kominkową przepustnicę, wydajną lampę naftową, fotometr, radiatory grzejnikowe. Założył w Monachium Englischer Garten, ze sztucznym jeziorem i chińską pagodą. Otrzymywał zaszczytne stanowiska i tytuły; miał też wielkie powodzenie wśród kobiet i liczne romanse (m.in. z kochanką elektora, hrabiną Baumgarten, z jej siostrą, hrabianką Nogarola, oraz z lady Palmeston)[1].

W czasie dwuletniego urlopu (1795–1796), którego udzielił mu elektor, Rutheford przebywał w Anglii, gdzie nawiązywał kontakty naukowe (był członkiem Royal Society od marca 1779 roku) i z wielką pasją wprowadzał nowe zasady budowania systemów ogrzewania domów; 250 londyńskich kominów zmodernizowano w ciągu zaledwie dwóch miesięcy roku 1796.

W tymże roku Rutheford podjął decyzję – współcześnie najbardziej znaną – o przeznaczeniu sum po $5000 każdej z dwóch instytucji: Royal Society of London oraz American Academy of Arts and Sciences (AMACAD). Przewidział wykorzystywanie tych sum na przyznawanie medali i nagród naukowcom zajmującym się problemami ciepła i światła (AMACAD przyznaje Rumford Prize)[1].

Procedura przyznawania Rumford Medal i laureaci

Medal pierwotnie był przyznawany co dwa lata (w latach parzystych), lecz w 2019 roku zaczął być przyznawany corocznie. Zgodnie z regulaminem laureatami muszą być naukowcy, którzy wykonali swoje badania w Europie i znajdują się – o ile to możliwe – na początku kariery naukowej. Nominacje są ważne przez 5 lat od chwili zgłoszenia (po tym okresie nie mogą być powtarzane). Medale przyznaje Rada Royal Society, po rekomendacji przez Physical Sciences Awards Committees[2].

Wyróżniony otrzymuje srebrny medal ze złoceniami[a] oraz nagrodę pieniężną w wysokości £2.000 (dawniej £1.000)[2].

W okresie 1800–2021 wyróżniono 104 osoby (wyłącznie mężczyzn). Jedynym wyróżnionym dwukrotnie był Lord Rayleigh (lata 1914 i 1920). Zdarzały się dwojakie odstępstwa od tradycji nagradzania jednej osoby co dwa lata:

Lista odznaczonych

 Z tym tematem związana jest kategoria: Laureaci Medalu Rumforda.
Tabela Laureatów Medalu Rumforda
Rok Laureat[2][3] Uzasadnienie
1800 Hrabia Rumford za różne odkrycia dotyczące ciepła i światła
1802
medalu nie przyznano
1804 John Leslie[4] za Experiments on Heat, opublikowane w jego pracy An Experimental Enquiry into the Nature and Propagation of Heat
1806 William Murdock[5] za publikacje o zastosowaniu gazu otrzymywanego z węgla do oświetlenia
1808
medalu nie przyznano
1810 Étienne Louis Malus za odkrycie pewnych nowych właściwości światła odbitego, opublikowane w drugim tomie Memoires dArcueil
1812
medalu nie przyznano
1814 William Charles Wells[6] za jego Essay on Dew, opublikowany w roku 1814
1816 Humphry Davy za prace na temat spalania i ciepła, opublikowane w ostatnim tomie Philosophical Transactions
1818 David Brewster za odkrycia dotyczące polaryzacji światła
1820 1822
medalu nie przyznano
1824 Augustin Jean Fresnel za rozwinięcie teorii falowej w odniesieniu do zjawisk światła spolaryzowanego oraz inne ważne odkrycia w zakresie optyki fizycznej
1826 1828 1830
medalu nie przyznano
1832 John Frederic Daniell za pracę pt. Further Experiments with a new Register Pyrometer, for measuring the expansion of Solids ,opublikowaną w Philosophical Transactions w 1831 roku
1834 Macedonio Melloni[7] za odkrycia związane z promieniowaniem cieplnym
1836
medalu nie przyznano
1838 James David Forbes[8] za eksperymenty dotyczące polaryzacji ciepła, których wyniki zostały opublikowane w Transactions of Royal Society of Edinburgh
1840 Jean-Baptiste Biot za badania kołowej polaryzacji światła
1842 William Fox Talbot za odkrycia i ulepszenia w fotografii
1844
medalu nie przyznano
1846 Michael Faraday za odkrycie optycznych zjawisk, wywoływanych działaniem magnesów i prądów elektrycznych w pewnych przezroczystych środowiskach, szczegółowo opisane w serii XIX raportów ze swoich eksperymentalnych badań energii elektrycznej, publikowanych w Philosophical Transactions w roku 1845 i w Philosophical Magazine
1848 Henri Victor Regnault za eksperymenty zmierzające do sformułowania praw i zgromadzenia danych liczbowych, które umożliwiają obliczenia dotyczące silników parowych
1850 François Arago za eksperymentalne badania światła spolaryzowanego i opracowanie raportów przekazanych do Akademii Nauk w Paryżu w ciągu ostatnich dwóch lat
1852 George Gabriel Stokes za odkrycie zmian refrangibility of light (współcześnie rozszczepienie światła)
1854 Neil Arnott[9] za udaną konstrukcję rusztu bezdymnego i inne cenne ulepszenia w zakresie ogrzewania i wentylacji mieszkań
1856 Ludwik Pasteur za odkrycie racemicznej natury kwasu i jej związku z jego oddziaływaniem na światło spolaryzowane, oraz za dalsze badania, na które skierowało to odkrycie
1858 Jules Jamin za różne eksperymentalne badania światła
1860 James Clerk Maxwell za badania dotyczące składu barw (złożonych wrażeń barwnych) i inne prace nt. optyki
1862 Gustav Kirchhoff za badania stałych linii widma promieniowania słonecznego, oraz odwrócenia jasności linii w widmie światła sztucznego (zob. prawa spektroskopii Kirchhoffa)
1864 John Tyndall za badania absorpcji i wypromieniowywania ciepła przez gazy i pary
1866 Armand Fizeau za badania w zakresie optyki, a szczególnie za badania wpływu ciepła na siłę załamywania światła przez materiały przezroczyste
1868 Balfour Stewart[10] za badania jakościowych i ilościowych zależności między siłą emisji i absorpcji światła i ciepła przez różne materiały, których wyniki zostały opublikowane w Transactions of Royal Society of Edinburgh i Proceedings of the Royal Society of London, a w roku 1866 w traktacie o cieple
1870 Alfred Des Cloizeaux[11] za badania w zakresie optyki mineralogicznej
1872 Anders Jonas Ångström za badania w zakresie analizy spektralnej
1874 Norman Lockyer za badania spektroskopowe promieniowania słonecznego i pierwiastków chemicznych
1876 Pierre Janssen za liczne i ważne badania promieniowanie i absorpcji światła, prowadzone głównie za pomocą spektroskopu
1878 Marie Alfred Cornu za różne badania optyczne, a szczególnie za niedawne nowe ustalenia dotyczące prędkości rozchodzenia się światła
1880 William Huggins z ważne badania w zakresie spektroskopii astronomicznej, a zwłaszcza za określenie znaczenia odpowiednich ruchów gwiazd
1882 William de Wiveleslie Abney[12] za badania fotograficzne i odkrycie sposobu fotografowania w rozszerzonym zakresie widma, zwłaszcza w zakresie podczerwieni; również za badania absorpcji różnych części widma przez różne związki
1884 Tobias Robertus Thalén[13] za badania spektroskopowe
1886 Samuel Pierpont Langley za badania widm za pomocą rolometru (Rolometer).
1888 Pietro Tacchini[14] za ważne i długotrwałe badania, które w dużym stopniu rozszerzyły wiedzę w dziedzinie fizyki Słońca
1890 Heinrich Hertz za prace dotyczące promieniowania elektromagnetycznego
1892 Nils Christofer Dunér za spektroskopowe badania gwiazd
1894 James Dewar za badania właściwości materii w bardzo niskich temperaturach
1896 Philipp Lenard za badania zjawisk zachodzących w opróżnionych rurach pod wpływem wyładowań elektrycznych
Wilhelm Röntgen
1898 Oliver Lodge za badania promieniowania i zależności między materią i eterem
1900 Henri Becquerel za odkrycie promieniowania uranu
1902 Charles Parsons za sukces w zastosowaniu turbiny parowej do celów przemysłowych, w tym – ostatnio – również w transporcie morskim
1904 Ernest Rutherford za badania radioaktywności, szczególnie za odkrycie istnienia i właściwości emanacji gazowych z materiałów promieniotwórczych
1906 Hugh Longbourne Callendar[15] za eksperymentalne prace dotyczące ciepła
1908 Hendrik Lorentz za badania w zakresie nauk optycznych i elektrycznych
1910 Heinrich Rubens za badania promieniowania, szczególnie w zakresie długofalowym
1912 Heike Kamerlingh Onnes za badania w niskich temperaturach
1914 Lord Rayleigh za badania dotyczące termodynamiki i promieniowania
1916 William Henry Bragg za badania promieniowania X
1918 Charles Fabry za ich wkład w dziedzinie optyki
Alfred Pérot
1920 Lord Rayleigh za badania właściwości gazów pod wysokimi ciśnieniami
1922 Pieter Zeeman za badania w dziedzinie optyki
1924 Charles Vernon Boys[16] za wynalezienie kalorymetru gazowego
1926 Arthur Schuster[17] za zasługi dla nauk fizycznych, szczególnie za prace dotyczące optyki i magnetyzmu ziemskiego
1928 Friedrich Paschen za wkład do wiedzy o widmach
1930 Peter Debye za prace dotyczące ciepła właściwego i spektroskopii promieniowania X (spektroskopia rentgenowska)
1932 Fritz Haber za prace o wybitnym znaczeniu dla chemii fizycznej, w szczególności dotyczące zastosowania termodynamiki do reakcji chemicznych
1934 Wander Johannes de Haas[18] za badania właściwości ciał w niskich temperaturach, w szczególności za ostatnią pracę, dotyczącą chłodzenia z wykorzystaniem adiabatycznego rozmagnesowania
1936 Ernest John Coker[19] za badania dotyczące wykorzystania światła spolaryzowanego do bezpośrednich badań naprężeń w przezroczystych modelach konstrukcji inżynierskich
1938 Robert W. Wood[20][21] w uznaniu w uznaniu dużego znaczenia jego pracy i odkryć w wielu dziedzinach optyki fizycznej
1940 Manne Siegbahn za pionierskie prace w dziedzinie precyzyjnej spektroskopii rentgenowskiej i jej zastosowań
1942 Gordon Dobson w uznaniu wybitnych prac w zakresie fizyki górnych warstw atmosfery i ich zastosowań w meteorologii
1944 Harry Ralph Ricardo[22] w uznaniu ważnego wkładu w badania silnika spalania wewnętrznego, o dużym znaczeniu dla rozwoju innych typów
1946 Alfred Egerton[23] w uznaniu jego roli we wprowadzaniu nowoczesnej chemii fizycznej do rozwiązywania wielu problemów technologicznych
1948 Franz Eugen Simon[24] za wybitny wkład w osiągnięcie niskich temperatur i w badania właściwości substancji w temperaturze bliskiej zera bezwzględnego
1950 Frank Whittle za pionierski wkład w rozwój techniki odrzutowego napędu samolotów
1952 Frits Zernike w uznaniu wybitnych prac nad rozwojem mikroskopu z kontrastem fazowym (mikroskop kontrastowo-fazowy)
1954 Cecil Reginald Burch[25] za wybitny wkład do techniki wytwarzania wysokiej próżni i do rozwoju mikroskopii odbiciowej
1956 Frank Philip Bowden[26] w uznaniu jego wybitnego dzieła o charakterze tarcia
1958 Thomas Ralph Merton[27] W uznaniu jego wybitnych badań w spektroskopii i optyki
1960 Alfred Gordon Gaydon[28] w uznaniu dla jego wartościowych prac w dziedzinie spektroskopii molekularnej, a zwłaszcza jej zastosowania do badania zjawisk palności
1962 Dudley Maurice Newitt[29] w uznaniu dla wybitnego wkładu do inżynierii chemicznej
1964 Hendrik Christoffel van de Hulst w uznaniu wartościowych prac, dotyczących procesów rozpraszania w przestrzeni międzyplanetarnej, i za teoretyczne przewidywania dotyczące pochodzenia fal radiowych o długości 21-cm od wodoru międzygwiazdowego
1966 William Penney[30] w uznaniu jego wybitnego i niezwykle osobistego wkładu w rozwój energetyki jądrowej w Wielkiej Brytanii
1968 Dennis Gabor w uznaniu wybitnego wkładu w dziedzinie optyki, zwłaszcza za opracowanie zasad holografii
1970 Christopher Hinton[31] w uznaniu wybitnego wkładu do inżynierii i za pełnienie roli lidera zespołów zajmujących się projektowaniem technicznym w przemyśle chemicznym, elektroenergetyce i energetyce jądrowej
1972 Basil John Mason[32] w uznaniu wybitnego wkładu do meteorologii, a zwłaszcza fizyki chmur
1974 Alan Cottrell[33] w uznaniu wybitnego wkładu do metalurgii fizycznej, a zwłaszcza za rozszerzenie wiedzy o roli dyslokacji w pękaniu metali
1976 Ilya Prigogine w uznaniu jego wybitnego wkładu do termodynamiki procesów nieodwracalnych (zob. Termodynamiczna strzałka czasu według Prigogine'a)
1978 George Porter w uznaniu jego wybitnych badań bardzo szybkich reakcji chemicznych, zachodzących wskutek fotolizy błyskowej ( flash photolysis)
1980 William Frank Vinen[34] w uznaniu dla odkrycia kwantu obrotu w nadciekłym helu i dla rozwinięcia nowych technik precyzyjnych pomiarów wewnątrz ciekłego helu
1982 Charles Gorrie Wynne[35] w uznaniu dla unikalnego wkładu w projektowanie dużej gamy instrumentów optycznych, od dużych teleskopów do optyki komór pęcherzykowych
1984 Harold Horace Hopkins[36] w uznaniu jego wkładu w dziedzinie instrumentów optycznych (teorie i konstrukcje), w szczególności za wkład we wdrożenie szerokiej gamy nowych ważnych instrumentów medycznych, wartościowych w diagnostyce klinicznej i chirurgii
1986 Denis Rooke[37] w uznaniu dla wkładu w rozwój nauki o gazach przemysłowych
1988 Felix Weinberg[38] w uznaniu dla pionierskich prac w zakresie diagnostyki optycznej i elektrycznych aspektów spalania oraz za podstawowe badania problematyki ognia, silników odrzutowych i pieców
1990 Walter Spear[39] za odkrycie i zastosowania technik osadzania i charakteryzowania cienkich warstw amorficznego krzemu wysokiej jakości oraz wykazanie, że mogą one być stosowane jako użyteczne domieszki w urządzeniach elektronicznych, takich jak tanie ogniwa słoneczne, duże tablice z tranzystorów cienkowarstwowych, ekrany LCD TV
1992 Harold Temperley[40] w uznaniu jego obszernego i pomysłowego wkładu do matematyki stosowanej i fizyki statystycznej, szczególnie wkładu w badania fizycznych właściwości cieczy i rozwój algebry Temperley-Lieb[41]
1994 Andrew Keller[42] w uznaniu dla wkładu do nauki o polimerach, w szczególności za wyjaśnienie podstaw powstawania elementów krystalicznych, które są składnikiem wielu materiałów, opracowanie sposobów wytwarzania mocnych włókien i wyjaśnienie właściwości roztworów polimerów, leżących u podstaw tej technologii
1996 Grenville Turner[43] w uznaniu jego pracy nad datowaniem z użyciem izotopów argonu 40Ar/39Ar i rozwinięciem do wyrafinowanego poziomu techniki, która jest szeroko stosowana do datowania skał pozaziemskich i ziemskich
1998 Richard Friend[44] w uznaniu jego wiodącej roli w badaniach dotyczących elektroniki na bazie polimerów i optoelektroniki, które umożliwiają bardzo szybki postęp prac rozwojowych, mających na celu wytwarzanie tanich elastycznych plastikowych wyświetlaczy elektronicznych o różnych kształtach
2000 Wilson Sibbett[45] w uznaniu wyników naukowych i technologicznych badań laserów emitujących ultrakrótkie impulsy, ultrashort pulse laser (fs – 10 ps)
2002 David King[46] za szczególne zasługi dla fundamentalnego zrozumienia struktury i dynamiki reakcji na powierzchni ciał stałych
2004 Richard Dixon w uznaniu jego znacznego wkładu do spektroskopii molekularnej (zob. widmo pasmowe) i wiedzy na temat dynamiki fotodysocjacji
2006 Jean-Pierre Hansen[47] za pionierskie badania właściwości stopionych soli i gęstej plazmy, które otworzyły drogę do zrozumienia ilościowej struktury i dynamiki silnie skorelowanych cieczy jonowych
2008 Edward Hinds[48] za bardzo obszerne i innowacyjne badania materii w ultraniskich temperaturach (zob. ultrazimne atomy)
2010 Gilbert Lonzarich[49] za wybitne osiągnięcia w badaniach nowych rodzajów materii kwantowej, z wykorzystaniem innowacyjnej aparatury i technik
2012 Roy Taylor[50] za zasługi w dziedzinie techniki przestrajanych laserów i nieliniowej optyki włóknistej, w tym włókien Ramana i źródeł typu soliton i supercontinuum (zob. światłowód fotoniczny), co stało się podstawą odkryć o znaczeniu praktycznym
2014 Jeremy Bauberg[51] za wybitną twórczość w nanofotonice, badanie licznych nanostruktur, zarówno sztucznych jak i naturalnych, mających swoje wykorzystanie w rozwijaniu nowych zjawisk plazmowych związanych ze spektroskopią Ramana, wydajnością ogniw słonecznych i metamateriałowymi aplikacjami
2016 Ortwin Hess[52] za pionierskie badania w dziedzinie aktywnych nano-plazmatyków oraz optycznych metamateriałów z kwantowym przyrostem
2018 Ian Walmsley[53] za pionierskie badania nad kwantową kontrolą światła i materii za pomocą ultrakrótkich impulsów
2019 Miles Padgett[54] za nowatorskie badania nad optycznym pędem orbitowym zawierającym kątową formę paradoksu Einsteina-Podolskiego-Rosena
2020 Patrick Gill[55] za wkład w rozwój optycznych zegarów atomowych o znakomitej precyzji, bardzo stabilnych laserów oraz standardów częstotliwości dla fundamentalnej fizyki, przetwarzania informacji kwantowych, nauki o wszechświecie, nawigacji satelitarnej i obserwacji Ziemi
2021 Carlos Frenk[56] za odkrycie drogą złożonych symulacji komputerowych, w jaki sposób drobne fluktuacje we wczesnym wszechświecie doprowadziły do powstania dzisiejszych galaktyk

Uwagi

  1. ↑ Zdjęcia awersu i rewersu Medalu Rumforda są zamieszczone na stronie internetowej Royal Society[2].

Przypisy

  1. ↑ a b Sir John Meurig Thomas, F.R.S.: Sir Benjamin Thompson, Count Rumford And The Royal Institution. Notes Rec. R. Soc. Lond. 53 (1) . Royal Society, 1999. s. 11–25. . (ang.).
  2. ↑ a b c d e Rumford Medal. Strona internetowa stowarzyszenia > Awards . royalsociety.org. . (ang.).
  3. ↑ a b Rumford Medal. Notable Names Database (NNDB) . . (ang.).
  4. ↑ John Leslie. Strona internetowa School of Mathematics and Statistics University of St Andrews, Scotland . www-history.mcs.st-andrews.ac.uk. . (ang.).
  5. ↑ William Murdock, Encyclopædia Britannica (ang.).
  6. ↑ Kentwood D. Wells: William Charles Wells and the Races of Man. Isis, Vol. 64, No. 2 . The University of Chicago Press, Jun. 1973. s. 215-225. . (ang.).
  7. ↑ Macedonio Melloni. Notable Names Database (NNDB) . . (ang.).
  8. ↑ R. N. Smart: Forbes, James David (1809–1868), physicist and geologist. Oxford Dictionary of National Biography, doi:10.1093/ref:odnb/9832 . Oxford University Press, 2004. . . (ang.).
  9. ↑ Robert A. Bayliss, C. William Ellis: Neil Arnott, F.R.S., Reformer, Innovator and Popularizer of Science, 1788-1874. Notes and Records of the Royal Society of London Vol. 36, No. 1 . Royal Society, Aug. 1981. s. 103-123. . (ang.).
  10. ↑ Balfour Stewart, Encyclopædia Britannica (ang.).
  11. ↑ M. Alfred Lacroix: Extrait De La Notice Historique sur Francois-Sulpice Beudant et Alfred-Louis-Olivier Legrand Des Cloizeaux, Membres de da Section de Minéralogie de L'Académie des Sciences. annales.org, 15 Décembre 1930. . (fr.).
  12. ↑ Sir William de Wiveleslie Abney, Encyclopædia Britannica (ang.).
  13. ↑ N.C. Dunér: Tobias Robert Thalén. Digital Library for Physics and Astronomy . adsabs.harvard.edu. . (ang.).
  14. ↑ Ileana Chinnici. Pietro Tacchini’s activity as astronomer in the scientific correspondence kept at the UCEA. „Annals of Geophysics”. 52 (6), s. 589-594, December 2009. (ang.). 
  15. ↑ H.L. Callendar, Encyclopædia Britannica (ang.).
  16. ↑ J J O’Connor, E F Robertson: Sir Charles Vernon Boys. School of Mathematics and Statistics University of St Andrews Scotland > The MacTutor History of Mathematics archive . www-history.mcs.st-andrews.ac.uk. . (ang.).
  17. ↑ G.C. Simpson, Sir Arthur Schuster. 1851-1934, „Obituary Notices of Fellows of the Royal Society”, 1 (4), The Royal Society, 1935, s. 408-423, JSTOR: 768973 (ang.).
  18. ↑ H.B.G. Casimir: Wander Johannes de Haas, 1878-1960. Strona internetowa Leiden University, Instituut-Lorentz for Theoretical Physics . lorentz.leidenuniv.nl. . (ang.).
  19. ↑ A.R. Stock: Coker, Ernest George (1869–1946). Oxford Dictionary of National Biography . Oxford University Press, 2004. . (ang.).
  20. ↑ Robert W. Wood. Notable Names Database (NNDB) . . (ang.).
  21. ↑ Barry R. Masters: Robert W. Wood: The Scientist who Played with Optics. Optics & Photonics News . The Optical Society of America, October 2009. . (ang.).
  22. ↑ Sir Harry Ralph Ricardo: The Ricardo story: the autobiography of Sir Harry Ricardo, pioneer of engine research. z SAE historical series . Society of Automotive Engineers, 1992. . (ang.).
  23. ↑ Alfred John Francis Egerton. Tatton Park – Its' People . tattonpark.cheshirealan.org.uk. . . (ang.).
  24. ↑ N. Kurti: Franz Eugen Simon. 1893-1956. Biographical Memoirs of Fellows of the Royal Society Vol. 4 . jstor.org, Nov. 1958. s. 224-256. . (ang.).
  25. ↑ T.E. Allibone: Cecil Reginald Burch 12 May 1901-19 July 1983. Biographical Memoirs of Fellows of the Royal Society Vol. 30 . jstor.org, Nov. 1984. s. 2-42. . (ang.).
  26. ↑ Frank Philip Bowden 1903-1968. Biographical Memoirs of Fellows of the Royal Society > Vol. 15 . jstor.org, Nov. 1969. s. 1-38. . (ang.).
  27. ↑ Thomas Ralph Merton 1888-1969. Biographical Memoirs of Fellows of the Royal Society, Vol. 16 . jstor.org, Nov. 1970. s. 421-440. . (ang.).
  28. ↑ F. J. Weinberg: Alfred Gordon Gaydon. 26 September 1911 – 16 April 2004 Elected F.R.S. 1953. Biographical Memoirs of the Fellows of the Royal Society ; ISSN 1748-8494 . rsbm.royalsocietypublishing.org. . (ang.).
  29. ↑ Claudia Flavell-While: Chemical engineering meets James Bond; Claudia Flavell-While goes on the trail of Dudley Maurice Newitt. tcetoday.com. . . (ang.).
  30. ↑ The Rt Hon. Lord Penney, OM, KBE, MA, PHD, DSC, HONFCGI, FIC, FRS. Strona internetowa Imperial College London . www3.imperial.ac.uk. . . (ang.).
  31. ↑ Christopher Hinton, Baron Hinton, Encyclopædia Britannica (ang.).
  32. ↑ Sir Basil John Mason FRS 1965. workspace.imperial.ac.uk. . . (ang.).
  33. ↑ John Knott: Sir Alan Cottrell obituary. The Guardian . theguardian.com, 18 marca 2012. . (ang.).
  34. ↑ Professor W F Vinen. Strona internetowa University of Birmingham, Condensed Matter Physics . cm.ph.bham.ac.uk. . (ang.).
  35. ↑ Jonathan Maxwell, Prudence M.J.H. Wormell: Charles Gorrie Wynne. 18 May 1911 – 1 October 1999. Biographical Memoirs of the Fellows of the Royal Society . rsbm.royalsocietypublishing.org. . (ang.).
  36. ↑ Charles W. McCombie, Joseph C. Smith: Harold Horace Hopkins. Biographical Memoirs of the Fellows of the Royal Society . rsbm.royalsocietypublishing.org. . (ang.).
  37. ↑ Sir Denis Rooke OM CBE FRS FREng. Strona internetowa Royal Academy of Engineering . raeng.org.uk. . . (ang.).
  38. ↑ Professor Felix Weinberg. Strona internetowa Imperial College London . imperial.ac.uk. . (ang.).
  39. ↑ Professor Walter Spear. Strona internetowa University of Dundee, Nethergate . app.dundee.ac.uk, 3 marca 2008. . (ang.).
  40. ↑ Harold Neville Vazeille Temperley. Mathematics Genealogy Project . genealogy.math.ndsu.nodak.edu. . (ang.).
  41. ↑ Samson Abramsky: Temperley-Lieb Algebra: From Knot Theory to Logic and Computation via Quantum Mechanics. math.helsinki.fi, 14 paź 2009. .
  42. ↑ Andras (Andrew) Keller. National Archives, Kew, Richmond . apps.nationalarchives.gov.uk. . (ang.).
  43. ↑ Prof Grenville Turner (FRS). Strona internetowa The University of Manchester, School of Earth, Atmospheric and Environmental Sciences . manchester.ac.uk. . . (ang.).
  44. ↑ Professor Sir Richard Friend, FRS. Strona internetowa University of Cambridge > Cavendish Laboratory > Optoelectronics Group . oe.phy.cam.ac.uk. . . (ang.).
  45. ↑ Wilson Sibbett. Strona internetowa University of St Andrews . risweb.st-andrews.ac.uk. . (ang.).
  46. ↑ Professor Sir David A. King. Strona internetowa Queens' College, Cambridge > Surface Science Group . www-jenkins.ch.cam.ac.uk. . (ang.).
  47. ↑ Scientific research of Jean-Pierre Hansen. Strona internetowa University of Cambridge > Department of Chemistry . www-theor.ch.cam.ac.uk. . (ang.).
  48. ↑ Professor Hinds; Faculty of Natural Sciences, Department of Physics. Strona internetowa mperial College London . imperial.ac.uk. . (ang.).
  49. ↑ Prof. Gil Lonzarich. Strona internetowa Cavendish Laboratory, Cambridge . qm.phy.cam.ac.uk. . (ang.).
  50. ↑ Photonics Group > People > Prof. Roy Taylor. Strona internetowa Imperial College London . www3.imperial.ac.uk. . . (ang.).
  51. ↑ Jeremy Bauberg - Royal Society (ang.).
  52. ↑ Professor Ortwin Hess - Imperial College London (ang.).
  53. ↑ Ella McPherson, Royal Society Gives Prestigious Awards To Oxford Researchers, „The Oxford Student”, 28 lipca 2018 (ang.).
  54. ↑ Miles Padgett - The Royal Society (ang.).
  55. ↑ Senior NPL Fellow awarded prestigious Royal Society Medal (ang.).
  56. ↑ Prestigious award for galaxy evolution research , 24 sierpnia 2021 (ang.).
Laureaci Medalu Rumforda
XVIII wiek
XIX wiek
XX wiek
XXI wiek