W tym artykule zagłębimy się w Medal Wybitnego Zachowania, temat, który ostatnio przykuł uwagę wielu osób. Aby zapewnić kompleksowy obraz tego problemu, zbadamy różne aspekty związane ze Medal Wybitnego Zachowania, od jego pochodzenia po obecne implikacje. Podczas podróży, podczas której przeanalizujemy różne aspekty tej tematyki, zamierzamy zaoferować szczegółowe spojrzenie, które pozwoli naszym czytelnikom zrozumieć w szeroki i kompletny sposób znaczenie i wpływ, jaki Medal Wybitnego Zachowania ma na współczesne społeczeństwo. Prezentując dane, opinie ekspertów i referencje, staramy się zapewnić wzbogacającą wizję, która zachęca do refleksji i debaty na temat Medal Wybitnego Zachowania.
Medal Wybitnego Zachowania (ang. Distinguished Conduct Medal, skr. D.C.M. lub DCM)[1] – drugie w hierarchii ważności (po Krzyżu Wiktorii) odznaczenie wojskowe, przyznawane za odwagę na polu walki podoficerom i szeregowym armii brytyjskiej, a od 1942 roku także członkom Royal Air Force i Royal Navy[2] oraz służącym w siłach zbrojnych Wspólnoty Brytyjskiej (później Wspólnoty Narodów).
Odznaczenie zostało ustanowione w 1854 roku podczas wojny krymskiej, jako wyróżnienie dla żołnierzy i podoficerów; jego odpowiednikiem był Medal Dzielności Znamienitej nadawany za służbę na morzu i w powietrzu. Ustanowiony później Order Wybitnej Służby (DSO) przeznaczony był wyłącznie dla oficerów. W roku 1993 zaprzestano nadawania DCM, a po zniesieniu także DSO, Medal Wybitnej Służby (DSM) i Medal Dzielności Znamienitej (CGM), zastąpiono je jednym, niezależnym od stopnia wojskowego odznaczeniem Krzyż Dzielności Znamienitej (CGC).
Kolejne nadania DCM oznaczano umieszczając poziomo na wstążce srebrne okucia (ang. bars).
W terminologii brytyjskiej:
Baretki dekoruje się srebrnymi rozetkami w kształcie róży heraldycznej.
Otrzymanie medalu uprawniało do post-nominal letters, w postaci dopisywanego po nazwisku skrótu DCM.
13 takich medali otrzymali Polacy za zasługi podczas II wojny światowej[1].