W świecie Miłość Boża istnieje ogromna różnorodność opinii, informacji i doświadczeń, do których można podejść z różnych perspektyw. Niezależnie od tego, czy mówimy o Miłość Boża jako aktualnym temacie, istotnej osobie publicznej czy wydarzeniu historycznym, niezwykle ważne jest zrozumienie znaczenia i wpływu, jaki ma on na nasze społeczeństwo. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Miłość Boża, analizując jego wpływ, zakres i znaczenie w różnych kontekstach. Poprzez krytyczne i refleksyjne podejście będziemy starali się rzucić światło na różne niuanse otaczające Miłość Boża, aby poszerzyć nasze zrozumienie i wywołać konstruktywną debatę.
Miłość Boża – ogólnoświatowa seria kongresów (dużych spotkań religijnych) o charakterze międzynarodowym, zorganizowanych przez Świadków Jehowy, które rozpoczęły się w czerwcu 1980 roku na półkuli północnej, a zakończyły się w styczniu 1981 roku na półkuli południowej[1].
W kongresach zorganizowanych na całym świecie – w ponad 150 krajach – uczestniczyło przeszło 3 600 000 osób[2][3].
Świadkowie Jehowy w Polsce uczestniczyli w jednodniowych tzw. konwencjach leśnych – organizowanych głównie na polanach leśnych w Polsce, ze względu na działalność podziemną, po zdelegalizowaniu przez władze w 1950 roku[4].
W kongresie, który odbył się w dniach od 24 do 27 lipca w Wiedniu w Austrii uczestniczyło 1883 delegatów z Polski[a] oraz delegacje z Węgier i z Jugosławii (głównie z Chorwacji) (z krajów, gdzie działalność nie była jeszcze zalegalizowana). Program przedstawiono w języku niemieckim, chorwackim, polskim i węgierskim. Ogólna liczba obecnych wyniosła przeszło 8000 osób, w tym ok. 5000 z Austrii[4][5][6]. Kongresy odbyły się również w Innsbrucku, Klagenfurcie i Linzu[7][8].
W Demokratycznej Republice Konga odbyło się pięć kongresów, największy z nich zorganizowano w Kinszasie. Było to pierwsze duże zgromadzenie po ośmiu latach delegalizacji działalności[9].
W kongresach we Francji uczestniczyło przeszło 90 tysięcy osób[2].
Po raz pierwszy na Gwadelupie kongres zorganizowano na zakupionej działce w Lamentin w przenośnej Sali Zgromadzeń. Osiągnięto nową najwyższą liczbę obecnych – 7040 osób[10].
W kongresach w Japonii uczestniczyły 105 534 osoby, w tym na zgromadzeniu krajowym w Osace – 12 615. Ogłoszono wydanie w języku japońskim książki Mój zbiór opowieści biblijnych (wydana w j. angielskim w 1978 roku)[2].
W kongresach w Kostaryce brało udział 12 tysięcy osób, w tym 5118 głosicieli[1].
W Peru w 10 kongresach uczestniczyło ponad 40 tysięcy osób, liczba głosicieli w Peru wynosiła około 13 tysięcy[1].
W Republice Federalnej Niemiec odbyło się 18 kongresów w 8 językach (niemieckim, angielskim, chorwackim, greckim, hiszpańskim, portugalskim, tureckim i włoskim)[7].
W Salwadorze na przełomie grudnia 1980 i stycznia 1981 roku na Estadio Nacional Flor Blanca w San Salvador w kongresie uczestniczyło 11 939 osób, a 830 zostało ochrzczonych[11].
W 108 kongresach w Stanach Zjednoczonych uczestniczyło przeszło 1 034 000 osób, a 9617 zostało ochrzczonych[1].
W Szwajcarii odbyły się 4 kongresy w 4 językach (francuskim, hiszpańskim, niemieckim i włoskim)[7].
Uczestnicy zgromadzeń przyjęli specjalną rezolucję[13][1].
Każdy dzień programu kierował uwagę na werset biblijny uwypuklający przymiot Boga – miłość. W pierwszy dzień na 1 Jn 4:9, w drugi na Rz 13:9, w trzeci – Jn 13:35, a w ostatni na Ps 45:7[3]. Kongres miał na celu pobudzenie do jeszcze większego okazywania miłości – owocu świętego ducha Jehowy, który powinien się rozwijać u każdego chrześcijanina (Gal 5:22; 1 Jn 4:16)[14].
Piątkowe popołudnia kongresów przeznaczone były na działalność kaznodziejską[3].