Microhyla

Dzisiaj Microhyla jest tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego spektrum ludzi. Od wpływu na społeczeństwo po wpływ na życie codzienne, Microhyla przykuł uwagę zarówno ekspertów, jak i ogółu społeczeństwa. W tym artykule zbadamy różne aspekty Microhyla i zbadamy jego znaczenie w dzisiejszym świecie. Poprzez szczegółową analizę będziemy starali się zrozumieć, jak Microhyla ewoluował w czasie i jakie są jego prognozy na przyszłość. Od wpływu na gospodarkę po obecność w kulturze popularnej, Microhyla zdołał dziś stać się tematem debaty i refleksji.

Microhyla
Tschudi, 1838
Ilustracja
Przedstawiciele rodzaju – para wąskopysków ozdobnych (M. ornata) podczas ampleksusu
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

płazy

Rząd

płazy bezogonowe

Rodzina

wąskopyskowate

Podrodzina

Microhylinae

Rodzaj

Microhyla

Typ nomenklatoryczny

Hylaplesia achatina H. Boie, 1827” (= Microhyla achatina Tschudi, 1838)

Synonimy
Gatunki

51 gatunków – zobacz opis w tekście

Microhylarodzaj płazów bezogonowych z podrodziny Microhylinae w rodzinie wąskopyskowatych (Microhylidae).

Zasięg występowania

Rodzaj obejmuje gatunki występujące na Riukiu (Japonia) i w Chinach na południe przez Indie do Sri Lanki i przez Azję Południowo-Wschodnią do Sumatry, Borneo, Jawy i Bali.

Systematyka

Etymologia

  • Microhyla (Micrhyla): gr. μικρος mikros „mały”; rodzaj Hyla Laurenti, 1768.
  • Siphneus: gr. σιφνευς siphneus „kret”, od σιφνος siphnos „okaleczony”. Gatunek typowy: Engystoma ornatum A.M.C. Duméril & Bibron, 1841; nazwa zajęta przez Siphneus Brants, 1827 (Mammalia).
  • Dendromanes: gr. δενδρον dendron „drzewo”; -μανης -manēs „namiętnie lubi, pasjonuje się”, od μανια mania „pasja”, od μαινομαι mainomai „złościć się”. Nazwa zastępcza dla Microhyla Tschudi, 1838.
  • Diplopelma: gr. διπλος diplos „podwójny”, od δυο duo „dwa”; πελμα pelma, πελματος pelmatos „podeszwa stopy”. Nazwa zastępcza dla Siphneus Fitzinger, 1843.
  • Scaptophryne: gr. σκαπτω skaptō „kopać”; φρυνη phrunē, φρυνης phrunēs „ropucha”. Gatunek typowy: Scaptophryne labyrinthica Fitzinger, 1861 (= Engystoma pulchrum Hallowell, 1861).
  • Copea: Edward Drinker Cope (1840–1897), amerykański paleontolog, zoolog i ewolucjonista. Gatunek typowy: Copea fulva Steindachner, 1864 (= Engystoma rubrum Jerdon, 1853).
  • Ranina: rodzaj Rana Linnaeus, 1758; łac. przyrostek -ina „należący do, odnoszący się do, podobny”. Gatunek typowy: Ranina symetrica David, 1871 (= Engystoma pulchrum Hallowell, 1861).

Podział systematyczny

Do rodzaju należą następujące gatunki:

Uwagi

  1. Niepoprawna późniejsza pisownia Microhyla Tschudi, 1838.

Przypisy

  1. Microhyla, Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. J.J. von Tschudi: Classification der Batrachier mit Berücksichtigung der fossilen Thiere dieser Abtheilung der Reptilien. Neuchâtel: Petitpierre, 1838, s. 71. (niem.).
  3. A.M.C. Duméril & G. Bibron: Erpétologie générale, ou, Histoire naturelle complète des reptiles. T. 8. Paris: Roret, 1841, s. 613. (fr.).
  4. L.J.F.J. Fitzinger: Systema reptilium. Fasciculus primus, Amblyglossae. Vindobonae: Braumüller et Seidel, 1843, s. 19. (łac.).
  5. J.von N.F.X. Gistel: Naturgeschichte des Thierreichs für höhere Schulen. Stuttgart: Hoffmann, 1848, s. xi. (niem.).
  6. a b A.C.L.G. Günther: Catalogue of the Batrachia Salientia in the Collection of the British Museum. London: Taylor and Francis, 1858, s. 50. (ang.).
  7. L. Fitzinger. Die Ausbeute der österreichischen Naturforscher an Säugethieren und Reptilien während der Weltumsegelung Sr. Majestät Fregatte Novara. „Sitzungsberichte der Kaiserlichen Akademie der Wissenschaften. Mathematisch-Naturwissenschaftliche Classe”. 42, s. 416, 1861. (niem.). 
  8. a b K. Steindachner. Batrachologische Mittheilungen. „Verhandlungen der Kaiserlich-Königlichen Zoologisch-Botanischen Gesellschaft in Wien”. 14, s. 262, 1864. (niem.). 
  9. A. David. Rapport adressé a MM. les Professeurs-Administráteurs du Museum d’histoire naturelle. „Nouvelles Archives du Muséum d’Histoire Naturelle”. 7, s. 76–77, 1871. (fr.). 
  10. a b D. Frost: Microhyla Tschudi, 1838. Amphibian Species of the World 6.2, an Online Reference . American Museum of Natural History. . (ang.).
  11. Jaeger 1944 ↓, s. 136.
  12. Jaeger 1944 ↓, s. 213.
  13. Jaeger 1944 ↓, s. 69.
  14. Jaeger 1944 ↓, s. 131.
  15. Jaeger 1944 ↓, s. 204.
  16. Jaeger 1944 ↓, s. 173.
  17. Jaeger 1944 ↓, s. 111.
  18. V.Y. Atmaja i inni, A new species of Microhyla (Anura: Microhylidae) from Sumatra, Indonesia, „Treubia”, 45, 2019, s. 25–46 (ang.).
  19. Praca zbiorowa: Zwierzęta: encyklopedia ilustrowana. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005. ISBN 83-01-14344-4.

Bibliografia