Mieczysław Broniszewski

Ten artykuł od 2009-02 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Mieczysław Broniszewski

Pełne imię i nazwisko	Mieczysław Eugeniusz Broniszewski
Data i miejsce urodzenia	30 grudnia 1948 Karczew
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole Mazur Karczew Wisła Płock
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1970 Mazur Karczew (juniorzy) 1971–1977 Mazur Karczew 1972–1974 Mazowsze (juniorzy) 1975 Warszawa (juniorzy) 1976–1981 Polska U-18 (asystent) 1976–1981 Polska U-20 (asystent) 1981–1988 Polska U-18 1981–1988 Polska U-20 1990–1992 Stilon Gorzów Wielkopolski 1993 Motor Lublin 1994–1995 Polska (asystent) 1994–1995 Polska U-21 1996 Wisła Kraków (asystent) 1996–1997 Polonia Warszawa 1997–1998 Stomil Olsztyn 1998–1999 Amica Wronki 1999 Stomil Olsztyn 2000 Górnik Zabrze 2002–2003 Orlen/Wisła Płock 2004 Polonia Warszawa 2004 GKS Katowice 2004–2005 Radomiak Radom 2008–2009 GKP Gorzów Wielkopolski 2011–2012 Wisła Płock
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Mistrzostwa świata U-20 w piłce nożnej brąz Meksyk 1983 Mistrzostwa Europy U-18 w piłce nożnej brąz ZSRR 1984

Mieczysław Broniszewski (ur. 30 grudnia 1948 w Karczewie) – polski piłkarz i trener piłkarski. Przez blisko dwadzieścia lat pracował jako szkoleniowiec dzieci i młodzieży; był selekcjonerem kadry juniorów oraz U-21. Od połowy lat 90. prowadzi zespoły najczęściej z ekstraklasy, z którymi udanie walczył o pozostanie w lidze.

Był zawodnikiem Mazura Karczew i Wisły Płock.

W latach 70. i 80. pracował jako trener młodzieży. Od 1976 do 1988 był selekcjonerem reprezentacji Polski juniorów. Z drużyną U-20 (w której grali m.in. Józef Wandzik, Mirosław Myśliński, Wiesław Wraga, Joachim Klemenz, Jarosław Bako, Marek Leśniak) zdobył w 1983 brązowy medal Mistrzostw Świata w Meksyku. Z zawodnikami do lat 18 (m.in. Roman Kosecki, Mariusz Kuras, Andrzej Rudy, Jacek Ziober, Mirosław Dreszer) zdobył w 1984 srebrny medal na mistrzostwach Europy. W latach 90. przez półtora roku pełnił również funkcję trenera kadry U-21, którą łączył z pracą asystenta Henryka Apostela w dorosłej reprezentacji. Apostelowi pomagał także w Wiśle Kraków, którą w sezonie 1995–96 wprowadzili do ekstraklasy.

W ostatnim czasie stał się specjalistą od ratowania drużyn przed spadkiem. Był zatrudniany w charakterze strażaka w Stomilu Olsztyn, Górniku Zabrze, Polonii Warszawa i Radomiaku Radom i wszystkie te zespoły zdołał utrzymać w lidze. Podobna sztuka nie udała mu się w GKS Katowice w sezonie 2004–05, ale klub ten prowadził tylko w pięciu meczach. Po rezygnacji Zbigniewa Bońka w listopadzie 2002 jego nazwisko pojawiło się wśród kandydatów na selekcjonera reprezentacji Polski.

Od 5 grudnia 2008 do 28 kwietnia 2009 był trenerem I-ligowego Stilonu Gorzów. Od lutego 2011 roku był (po raz drugi) trenerem Wisły Płock^[1]. Głównym celem trenera Broniszewskiego był awans do I ligi, cel ten udało się trenerowi zrealizować „rzutem na taśmę” w ostatniej kolejce sezonu.

Jego syn jest prawnikiem, który bronił Zagłębie Lubin przed karną degradacją za korupcję^{[potrzebny przypis]}. Jego syn Marcin również jest trenerem.

• brązowy medal Mistrzostw Świata 1983 z reprezentacją Polski U-20
• brązowy medal mistrzostw Europy 1984 z reprezentacją Polski U-18
• awans do ekstraklasy w sezonie 2001–02 z Wisłą Płock