Mikołaj Hlebowicz (zm. 1632)

W dzisiejszych czasach Mikołaj Hlebowicz (zm. 1632) to temat, który przyciąga uwagę wielu osób na całym świecie. Od swoich początków po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, Mikołaj Hlebowicz (zm. 1632) był przedmiotem wielu debat i wzbudził duże zainteresowanie w różnych dziedzinach. Niezależnie od tego, czy ze względu na swoje znaczenie historyczne, wpływ na kulturę popularną czy znaczenie w nauce i technologii, Mikołaj Hlebowicz (zm. 1632) jest zjawiskiem, które nadal intryguje zarówno ekspertów, jak i fanów. W tym artykule zbadamy różne aspekty Mikołaj Hlebowicz (zm. 1632) i przeanalizujemy jego wpływ w różnych obszarach, aby lepiej zrozumieć jego znaczenie i zasięg we współczesnym społeczeństwie.

Mikołaj Hlebowicz
Herb
Leliwa
Rodzina

Hlebowiczowie herbu Leliwa

Data śmierci

18 listopada 1632

Ojciec

Jan Janowicz Hlebowicz

Matka

Katarzyna z Krotoskich

Żona

Anna Marcybella Korecka

Dzieci

Jan Samuel,
Jerzy Karol

Mikołaj Hlebowicz herbu Leliwa (zm. 18 listopada 1632[1]) – kasztelan wileński w latach 1620–1632, wojewoda smoleński w 1611 roku, marszałek Trybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1600 roku[2], podstoli wielki litewski w 1605 roku[3].

Syn Jana wojewody trockiego i Katarzyny z Krotoskich, wojewodzianki inowrocławskiej.

Wychowywał się w rodzinie kalwińskiej, obydwoje rodzice byli gorliwymi ewangelikami reformowanymi. Za panowania Zygmunta III Wazy szanse kariery dla dysydentów były znikome, i Mikołaj Hlebowicz przeszedł w 1610 roku na katolicyzm, za co został nagrodzony rok później urzędem wojewody smoleńskiego.

Walczył przeciwko Szwedom pod Rygą i Kircholmem. W latach 1609–1611 brał udział w walkach przeciwko Moskwie. Fundator klasztoru Bernardynów w Dubrownie. W grudniu 1625 roku był legatem królewskim na sejmik orszański[4].

Jego żoną była księżniczka Anna Marcybella Korecka (zm. 1648), podobnie jak on konwertytka na katolicyzm, która po jego śmierci wyszła powtórnie za mąż za Jana Rakowskiego wojewodę witebskiego. W małżeństwie tym doczekał się dwóch synów Jana Samuela i Jerzego Karola.

Przypisy

  1. Karol Żojdź, Stronnictwo Zygmunta III Wazy w Wielkim Księstwie Litewskim w latach 1603-1621, Warszawa 2018, s. 320.
  2. Złota księga szlachty polskiej, r. XVIII, Poznań 1896, s. 132.
  3. Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego, spisy, t. I: Województwo wileńskie XIV-XVIII wiek, opr. H. Lulewicz, A. Rachuba, P. P. Romaniuk, pod red. A. Rachuby, Warszawa 2004, s. 654.
  4. Jan Kwak, Sejm warszawski 1626 roku, Opole 1985, s. 19.