Mimas (księżyc)

Mimas
	; Zdjęcie Mimasa przekazane przez sondę Cassini
Planeta	Saturn
Odkrywca	William Herschel
Data odkrycia	17 września 1789
	Charakterystyka orbity
Półoś wielka	185 539 km
Mimośród	0,0196
Perycentrum	181 900 km
Apocentrum	189 180 km
Okres obiegu	0,942 d
Prędkość orbitalna	14,32 km/s
Nachylenie do płaszczyzny Laplace’a	1,574°
Długość węzła wstępującego	173,027°
Argument perycentrum	332,499°
Anomalia średnia	14,848°
	Własności fizyczne
Wymiary	414,8 × 394,4 × 381,4 km
Masa	(3,7493 ± 0,0031)×1019 kg
Średnia gęstość	1,17 g/cm³
Przyspieszenie grawitacyjne na powierzchni	0,0636 m/s²
Prędkość ucieczki	0,159 km/s
Okres obrotu wokół własnej osi	synchroniczny
Albedo	0,962 ± 0,004
Jasność obserwowana; (z Ziemi)	12,5m
Temperatura powierzchni	64 K
	Multimedia w Wikimedia Commons

Mimas (Saturn I ) – siódmy pod względem wielkości księżyc Saturna, odkryty razem z Enceladusem w 1789 przez Williama Herschela. Jest najmniejszym znanym ciałem zdolnym utrzymać kształt bliski kulistemu (znajdującym się w równowadze hydrostatycznej) dzięki własnej grawitacji.

Odkrycie i nazwa

Mimas został odkryty wraz z Enceladusem w 1789 roku przez W. Herschela, odkrywcę Urana. Nastąpiło to 105 lat po odkryciu Tetydy i Dione. Nazwy siedmiu znanych wówczas księżyców Saturna zasugerował w 1847 syn odkrywcy, John Herschel, w publikacji Rezultaty Astronomicznych Obserwacji. Nazwa wywodzi się z mitologii greckiej. Mimas był jednym z gigantów, brał udział w gigantomachii.

Charakterystyka fizyczna

Mała gęstość Mimasa wskazuje, że jest księżycem lodowym, składającym się głównie z lodu wodnego z niewielką domieszką skał. Powierzchnia pokryta jest kraterami uderzeniowymi, z których największy – Herschel – ma średnicę 130 km, ponad 1/3 średnicy Mimasa, z sześciokilometrowej wysokości wzniesieniem centralnym. Pozostałe kratery mają rozmiary rzędu 40 km, z wyjątkiem rejonów bieguna południowego, gdzie zazwyczaj nie przekraczają 20 km.

Mimas krąży stosunkowo blisko Saturna, w obszarze pierścieni. Jest odpowiedzialny za istnienie Przerwy Cassiniego pomiędzy pierścieniami A i B. Ciała krążące na wewnętrznym skraju przerwy znajdują się w rezonansie 2:1 z Mimasem, a te, które znalazły się w obszarze przerwy, są z niej usuwane.

Badania Mimasa

1980 – Voyager 1 (pierwsze zdjęcia)
16 stycznia 2005 – przelot sondy Cassini w odległości 213 000 km
2 sierpnia 2005 – przelot sondy Cassini w odległości 48 842 km^[2]
13 lutego 2010 – przelot sondy Cassini w odległości 9520 km^[2]

Ciekawostka

Ogromny krater Herschel na północnej półkuli sprawia, że Mimas przypomina z wyglądu Gwiazdę Śmierci (stację kosmiczną, zdolną niszczyć całe planety) z filmu Gwiezdne Wojny^[3]. Pierwsze dokładne zdjęcia Mimasa ujrzały światło dzienne dopiero trzy lata po premierze filmu.^[4]

Zobacz też

ukształtowanie powierzchni Mimasa
chronologiczny wykaz odkryć planet, planet karłowatych i ich księżyców w Układzie Słonecznym
księżyce Saturna – zestawienie podstawowych danych
największe księżyce Saturna: Tytan, Rea, Japet, Dione, Tetyda i Enceladus

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Planetary Satellite Mean Orbital Parameters. Jet Propulsion Laboratory, 2011-12-14. . (ang.).
↑ ^a ^b Cassini. Loty kosmiczne . .
↑ Tiny Moon is No Space Station. Astrobiology Magazine . 2004-07-27. . . (ang.).
↑ Kelly Young: Saturn's moon is Death Star's twin. New Scientist, 2005-02-11. . Cytat: Saturn's diminutive moon, Mimas, poses as the Death Star – the planet-destroying space station from the movie Star Wars – in an image recently captured by NASA's Cassini spacecraft. (ang.).

Linki zewnętrzne

Mimas. Księżyce Układu Słonecznego . . .
Mimas. Solar System Exploration . NASA. . (ang.).

[ssd-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Planetary Satellite Mean Orbital Parameters. Jet Propulsion Laboratory, 2011-12-14. . (ang.).

[astronautilus-2] Cassini. Loty kosmiczne . .

[astrobio-3] Tiny Moon is No Space Station. Astrobiology Magazine . 2004-07-27. . . (ang.).

[nowars-4] Kelly Young: Saturn's moon is Death Star's twin. New Scientist, 2005-02-11. . Cytat: Saturn's diminutive moon, Mimas, poses as the Death Star – the planet-destroying space station from the movie Star Wars – in an image recently captured by NASA's Cassini spacecraft. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

Księżyce pasterskie (6)	S/2009 S 1 Pan Daphnis Atlas Prometeusz wątpliwe S/2004 S 6 S/2004 S 4 S/2004 S 3 Pandora
Księżyce koorbitalne (2)	Epimeteusz Janus
Pierścień G (1)	Aegaeon
Alkyonidy (3)	Methone Anthe Pallene
Duże wewnętrzne (4) z księżycami trojańskimi (4)	Mimas Enceladus Tetyda Telesto Kalipso Dione Helena Polideukes
Duże zewnętrzne (4)	Rea Tytan Hyperion Japet
Grupa inuicka (15)	Kiviuq Ijiraq S/2019 S 1 S/2005 S 4 S/2020 S 1 Paaliaq S/2004 S 31 Saturn LX Siarnaq S/2020 S 3 Tarkek S/2019 S 14 S/2020 S 4 S/2020 S 5 S/2019 S 6
Grupa nordycka (100)	Febe S/2006 S 20 S/2006 S 9 Skadi S/2007 S 2 S/2007 S 7 S/2007 S 5 S/2004 S 37 S/2004 S 47 S/2004 S 40 S/2019 S 2 S/2019 S 3 S/2020 S 7 Skoll S/2004 S 41 S/2019 S 4 S/2020 S 2 S/2004 S 42 Greip Hyrrokkin S/2004 S 13 S/2004 S 17 S/2007 S 6 Mundilfari S/2006 S 1 Jarnsaksa S/2006 S 10 S/2004 S 43 S/2019 S 5 Narvi Gridr Bergelmir Suttungr S/2004 S 44 S/2006 S 11 S/2004 S 12 Eggther S/2004 S 7 Hati S/2004 S 45 S/2006 S 13 Bestla S/2004 S 46 S/2019 S 8 Angrboda Farbauti Beli Thrymr S/2019 S 7 Gerd S/2007 S 3 S/2007 S 9 S/2019 S 11 S/2019 S 9 Aegir S/2019 S 10 S/2019 S 12 S/2019 S 13 S/2005 S 5 S/2006 S 3 S/2020 S 6 S/2006 S 14 S/2019 S 15 Skrymir Gunnlod S/2006 S 15 S/2004 S 28 S/2020 S 8 Alvaldi S/2006 S 16 S/2004 S 50 Kari S/2004 S 48 Fenrir S/2006 S 17 Surtur S/2004 S 39 S/2004 S 49 Geirrod Imir Loge S/2019 S 17 S/2006 S 18 S/2006 S 19 S/2019 S 19 S/2019 S 20 S/2019 S 18 S/2019 S 16 S/2004 S 36 S/2004 S 53 Thiazzi S/2004 S 21 Saturn LXIV S/2020 S 10 Fornjot S/2004 S 51 S/2020 S 9 S/2019 S 21 S/2004 S 52 Saturn LVIII
Grupa galijska (7)	Albioriks S/2007 S 8 Bebhionn Erriapus Tarvos S/2006 S 12 S/2004 S 24