Minuskuł 54

Obecnie Minuskuł 54 stał się tematem cieszącym się dużym zainteresowaniem szerokiego grona ludzi na całym świecie. Od wpływu na społeczeństwo po wpływ na codzienne życie ludzi, Minuskuł 54 to temat, który wzbudził duże zainteresowanie w różnych obszarach. Zarówno eksperci w tej dziedzinie, jak i zwykli ludzie poświęcili czas i wysiłek na zrozumienie i analizę Minuskuł 54, starając się uzyskać lepsze zrozumienie jego znaczenia i wpływu na różne aspekty życia. W tym artykule zbadamy niektóre z najważniejszych aspektów związanych z Minuskuł 54, aby zaoferować kompleksowe spojrzenie na ten temat, który ma dziś ogromne znaczenie.

Minuskuł 54
Ilustracja
Początek Ewangelii Mateusza
Data powstania

1337/1338

Rodzaj

Kodeks minuskułowy

Numer

54

Zawartość

Ewangelie

Język

grecki

Rozmiary

16,3 × 12 cm

Typ tekstu

bizantyjski

Kategoria

V

Miejsce przechowywania

Biblioteka Bodlejańska

Minuskuł 54 (wedle numeracji Gregory–Aland) ε 445 (Soden)[1] – rękopis Nowego Testamentu, z XIV wieku pisany minuskułą na pergaminie w języku greckim. Przechowywany jest w Bibliotece Bodlejańskiej w Oksfordzie. Był wykorzystywany w dawnych wydaniach greckiego Nowego Testamentu.

Opis rękopisu

Kodeks zawiera pełny tekst czterech Ewangelii, na 230 pergaminowych kartach (16,3 na 12 cm)[2][3].

Tekst rękopisu pisany jest jedną kolumną na stronę, w 23–27 linijek na stronę[2], elegancką minuskułą. Inicjały pisane są czerwonym kolorem[4][5].

Tekst jest dzielony według rozdziałów (κεφαλαια), których numery podane zostały w bocznym marginesie, a tytuły (τιτλοι) podane zostały na górze strony. Zastosowano także podział według krótkich Sekcji Ammoniusza, ale bez odniesień do Kanonów Euzebiusza[4][5].

Zawiera życiorysy świętych (Synaksarion i Menologium), tablice do Kanonów Euzebiusza, ilustracje oraz noty marginalne. Rękopis został przystosowany do czytań liturgicznych[4][5].

Tekst

Grecki tekst Nowego Testamentu reprezentuje bizantyjską tradycję tekstualną. Hermann von Soden zaklasyfikował go do rodziny tekstualnej Kx (standardowy tekst bizantyjski). Aland umieścił go w kategorii V[6][7]. Według Gregory'ego jest matką lub babcią dla minuskułu 47, 56 i 58[5].

Rękopis został zbadany metodą wielokrotnych wariantów w Łk 1, Łk 10 i Łk 20, w których reprezentuje standardowy tekst bizantyjski (Kx), jest w bliskiej tekstualnej relacji do grupy Π[8].

Historia

Według kolofonu rękopis został napisany w 1337 lub 1338 roku[3]. Skryba miał na imię Theodosius[5].

W 1636 roku William Laud podarował rękopis Bodlejańskiej Bibliotece. Korzystał z niego John Mill (oznakował go jako Selden 2) oraz Richard Bentley[5][4]. Johann Jakob Wettstein wciągnął go na listę rękopisów Nowego Testamentu, nadał mu numer 54 i sporządził jego opis[9]. Griesbach sprawdził niektóre jego warianty[10][11]. Nie jest wykorzystywany we współczesnych wydaniach greckiego Nowego Testamentu[12][13].

Rękopis przechowywany jest w Bibliotece Bodlejańskiej (Selden Supra 29) w Oksfordzie[2][3].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Gregory 1908 ↓, s. 50.
  2. ↑ a b c Aland 1963 ↓, s. 63.
  3. ↑ a b c Cod. 54 INTF ↓.
  4. ↑ a b c d Scrivener 1894 ↓, s. 198.
  5. ↑ a b c d e f Gregory 1900 ↓, s. 141.
  6. ↑ Aland i Aland 1989 ↓, s. 324.
  7. ↑ Aland i Aland 1995 ↓, s. 138.
  8. ↑ Wisse 1982 ↓, s. 54.
  9. ↑ Wettstein 1751 ↓, s. 51.
  10. ↑ Griesbach 1809 ↓, s. CIV.
  11. ↑ Gregory 1900 ↓, s. 140.
  12. ↑ NA26 1991 ↓, s. 49*-50*.
  13. ↑ NA27 2006 ↓, s. 58*-59*.

Bibliografia

Listy rękopisów
Wydania krytyczne NT
  • E. Nestle, E. Nastle, K. Aland: Novum Testamentum Graece. Wyd. 26. Stuttgart: Deutsche Bibelgesellschaft, 1991. ISBN 3-438-05100-1.
  • Eberhard Nestle, Erwin Nestle: Novum Testamentum Graece. communiter ediderunt: B. et K. Aland, J. Karavidopoulos, C.M. Martini, B.M. Metzger. Wyd. 27. Stuttgart: Deutsche Bibelgesellschaft, 2006. ISBN 978-3-438-05100-4.
  • J.J. Wettstein: Novum Testamentum Graecum. T. 1. Amstelodami: Ex Officina Dommeriana, 1751. (łac.).
Introdukcje do krytyki tekstu NT
  • Kurt Aland, Barbara Aland: Der Text des Neues Testaments: Einführung in die wissenschaftlichen Ausgaben sowie Theorie und Praxis der modernen Textkritik. Wyd. 2. Stuttgart: Deutsche Bibelgesellschaft, 1989. ISBN 3-438-06011-6. (niem.).
  • K. Aland, B. Aland: The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Textual Criticism. przeł. Erroll F. Rhodes. Grand Rapids, Michigan: William B. Eerdmans Publishing Company, 1995, s. 138. ISBN 978-0-8028-4098-1. (ang.).
  • C.R. Gregory: Textkritik des Neuen Testaments. T. 1. Leipzig: J.C. Hinrichs, 1900, s. 141. (niem.).
  • J.J. Griesbach: Novum Testamentum Graece. T. 1. Londini: 1809, s. 104. (łac.).
  • F.H.A. Scrivener: A Plain Introduction to the Criticism of the New Testament. Edward Miller. Wyd. 4. T. 1. London: 1894, s. 198. (ang.).
Inne

Linki zewnętrzne