We współczesnym świecie Mistrzostwa Świata w Lekkoatletyce 2013 – bieg na 5000 m mężczyzn stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego spektrum ludzi. Zarówno w sferze zawodowej, jak i osobistej, Mistrzostwa Świata w Lekkoatletyce 2013 – bieg na 5000 m mężczyzn okazał się czynnikiem decydującym w ciągłej ewolucji społeczeństwa. W całej historii Mistrzostwa Świata w Lekkoatletyce 2013 – bieg na 5000 m mężczyzn był przedmiotem debaty, badań i refleksji, generując wiele perspektyw i podejść, które wzbogaciły zrozumienie i docenienie tego zjawiska. W tym artykule zbadamy różne aspekty Mistrzostwa Świata w Lekkoatletyce 2013 – bieg na 5000 m mężczyzn, analizując jego wpływ w różnych kontekstach i oferując kompleksową wizję, która zachęca do refleksji i dialogu.
![]() |
|
---|---|
![]() |
|
![]() |
Bieg na 5000 metrów mężczyzn – jedna z konkurencji rozgrywanych podczas lekkoatletycznych mistrzostw świata na Łużnikach w Moskwie.
Obrońcą tytułu mistrzowskiego z 2011 roku był Brytyjczyk Mohamed Farah[1].
Data | Godzina[2] | |
---|---|---|
13 sierpnia | 10:20 | Eliminacje |
16 sierpnia | 20:45 | Finał |
Tabela prezentuje rekord świata, rekordy poszczególnych kontynentów, mistrzostw świata, a także najlepszy rezultat na świecie w sezonie 2013 przed rozpoczęciem mistrzostw[3].
Zawodnik | Wynik | Miejsce | Data | |
---|---|---|---|---|
Rekord świata | ![]() |
12:37,35 | ![]() |
(dts) | 31 maja 2004
Listy światowe | ![]() |
12:51,34 | ![]() |
(dts) | 19 lipca 2013
Rekord mistrzostw świata | ![]() |
12:52,79 | ![]() |
(dts) | 31 sierpnia 2003
Rekord Afryki | ![]() |
12:37,35 | ![]() |
(dts) | 31 maja 2004
Rekord Azji | ![]() |
12:51,98 | ![]() |
(dts) | 14 lipca 2006
Rekord Ameryki Północnej | ![]() |
12:53,60 | ![]() |
(dts) | 22 lipca 2011
Rekord Ameryki Południowej | ![]() |
13:19,43 | ![]() |
(dts) | 8 lipca 2006
Rekord Europy | ![]() |
12:49,71 | ![]() |
(dts) | 25 sierpnia 2000
Rekord Australii i Oceanii | ![]() |
12:55,76 | ![]() |
(dts) | 30 lipca 2004
Aby zakwalifikować się do mistrzostw, należało wypełnić minimum kwalifikacyjne. Każdy komitet narodowy mógł zgłosić maksymalnie trzech zawodników do startu w tej konkurencji. Jeden z nich mógł mieć spełnione minimum B, pozostali musieli wypełnić warunek A[4].
Minimum A | Minimum B |
---|---|
3:15,00 | 3:20,00 |
Poz. | Zawodnik | Reprezentacja | Czas |
---|---|---|---|
![]() |
Mohamed Farah | ![]() |
13:26,98 |
![]() |
Hagos Gebrhiwet | ![]() |
13:27,26 |
![]() |
Isiah Kiplangat Koech | ![]() |
13:27,26 |
4. | Thomas Pkemei Longosiwa | ![]() |
13:27,67 |
5. | Edwin Soi | ![]() |
13:29,01 |
6. | Bernard Lagat | ![]() |
13:29,24 |
7. | Muktar Edris | ![]() |
13:29,56 |
8. | Galen Rupp | ![]() |
13:29,87 |
9. | Yenew Alamirew | ![]() |
13:31,27 |
10. | Ryan Hill | ![]() |
13:32,69 |
11. | Dejene Regassa | ![]() |
13:34,54 |
12. | Elroy Gelant | ![]() |
13:43,68 |
13. | Sindre Buraas | ![]() |
13:45,67 |
14. | Zane Robertson | ![]() |
13:46,55 |
15. | Brett Robinson | ![]() |
14:03,77 |