Moc pozorna

Moc pozorna (S, VA) – wielkość fizyczna określana dla obwodów prądu przemiennego. Wyraża się ją jako iloczyn wartości skutecznych napięcia i natężenia prądu:

${\displaystyle S=UI}$

gdzie:

${\displaystyle U,I}$ – wartości skuteczne napięcia i natężenia prądu.

Dla napięcia sinusoidalnego:

${\displaystyle S=UI={\frac {1}{2}}U_{m}I_{m}}$

Moc pozorna jest związana z mocą czynną i bierną prądu elektrycznego pobieranego przez odbiornik ze źródła:

${\displaystyle S={\sqrt {P^{2}+Q^{2}}}}$

Związek z impedancją:

${\displaystyle S=ZI^{2}}$

Związek z admitancją:

${\displaystyle S=YU^{2}}$

Gdzie:

${\displaystyle U_{m},I_{m}}$ – wartości szczytowe napięcia i natężenia prądu sinusoidalnie zmiennego,

${\displaystyle Z}$ – moduł impedancji,

${\displaystyle Y}$ – moduł admitancji,

${\displaystyle P}$ – moc czynna,

${\displaystyle Q}$ – moc bierna,

Moc pozorna podawana jest jako moc znamionowa generatorów, transformatorów i innych urządzeń wytwarzających i przetwarzających energię elektryczną prądu przemiennego.

W elektroenergetyce najczęściej operuje się jednostką MVA (megawoltamper) równą 10⁶ VA.

• moc chwilowa
• moc elektryczna

• Stanisław Bolkowski: Teoria obwodów elektrycznych. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1998, s. 87–91, seria: Podręczniki Akademickie. Elektrotechnika. ISBN 83-204-2218-3.