Mockument
W tym artykule szczegółowo zbadamy wszystkie aspekty związane ze zmienną Mockument, odnosząc się do jej znaczenia w różnych kontekstach i analizując możliwe implikacje dla naszego codziennego życia. W całej historii Mockument odegrał kluczową rolę w rozwoju różnych dyscyplin, a jego znaczenie jest nadal przedmiotem dyskusji. Od jego początków po ewolucję w epoce nowożytnej, zbadamy jego wpływ na społeczeństwo, kulturę, naukę, technologię i wiele innych aspektów naszego codziennego życia. Poprzez podejście interdyscyplinarne staramy się rzucić światło na różne aspekty składające się na Mockument, zagłębiając się w jego implikacje i oferując wszechstronną wizję, która pozwala nam zrozumieć jego zakres i znaczenie dzisiaj.
Mockument (ang. mockumentary) – gatunek filmowy i telewizyjny, odmiana paradokumentu[1]. Fikcja udająca film dokumentalny[2], często przyjmująca formę satyry lub parodii.
Etymologia
Jest to zbitka wyrazowa angielskich określeń mock (kpina, szyderstwo) i documentary (film dokumentalny)[3].
Przykłady
- Bierz forsę i w nogi (1969)
- Zelig (1983)
- Oto Spinal Tap (1984)
- The Nona Tapes (1995)
- Biuro (2001–2003)
- Chłopaki z baraków (2001–2008, 2014–2018, od 2021)
- Rok diabła (2002)
- Wirtualna podróż na planetę Darwin 4 (2005)
- Behind the Mask: The Rise of Leslie Vernon (2006)
- Borat: Podpatrzone w Ameryce, aby Kazachstan rósł w siłę, a ludzie żyli dostatniej (2006)
- Brüno (2009)
- Parks and Recreation (2009–2015, 2020)
- Współczesna rodzina (2009–2020)
- AIC 23 (2013)
- Pocztówki z Republiki Absurdu (2014)
- Muppety (2015–2016)
- Big Short (2015)
- 1670 (2023)
Przypisy
- ↑ Wojciech Becla, Filmy paradokumentalne – analiza genologiczna, Agnieszka Dytman-Stasieńko (red.), Dolnośląska Szkoła Wyższa, Wydział Nauk Społecznych i Dziennikarstwa, Wrocław 2014, s. 17, 25, 29, Cytat:
„Z definicji owych gatunków wynika, iż to, co jest przedmiotem mojej pracy zostało określone jako »pseudo-documentary«, a także »mockumentary« lub »docufiction«.”;
„Jeżeli chodzi o mockumentary, który w Stanach Zjednoczonych jest bodaj najpopularniejszą odmianą paradokumentu, to mamy do czynienia z klasycznym pastiszem dokumentu. Takim przykładem może być »This Is Spinal Tap«, które stanowiło ewidentną parodię filmów dokumentujących trasy koncertowe zespołów, a przy okazji wszystkie przywary i maniery gwiazd rocka. Można rzec, że była to parodia ówczesnego rock and rolla, zbierająca w jednym filmie wszystkie komizmy, które pojawiały się oddzielnie w różnych prawdziwych filmach o muzykach rockowych. Podobnym do docufiction gatunkiem jest semidocumentary. Według definicji jest to dzieło literackie lub książkowe oparte na prawdziwych wydarzeniach, ale wykorzystujące środki przekazu zbliżone do dokumentu. Tym samym »Rok diabła« mona uznać za film z pogranicza mockumentary, docufiction i semidocumentary”
(pol.). - ↑ Karolina Pasternak: Mocku i docu, czyli co trzeba wiedzieć. „Przekrój”, 15 lipca 2009. . .
- ↑ Leksykon terminów medialnych: M-Z, Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2024, s. 88, ISBN 978-83-8180-854-5.