Molenna w Wojnowie

Temat var1 jest od dawna przedmiotem zainteresowania i dyskusji. Bez względu na to, czy jest to temat historyczny, osoba publiczna czy istotne wydarzenie, var1 przy różnych okazjach przykuwał uwagę wielu osób. Przez lata var1 był przedmiotem badań, refleksji i analiz, generując niezliczone opinie, teorie i różnorodne perspektywy. W tym artykule szczegółowo zbadamy wpływ i znaczenie var1 w różnych kontekstach, a także jego dzisiejsze implikacje.

Molenna w Wojnowie
Zabytek: nr rej. 381 z dnia 17.03.1983.
molenna
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo

 Polska

Województwo

 warmińsko-mazurskie

Miejscowość

Wojnowo

Wyznanie

staroobrzędowcy

Kościół

Wschodni Kościół Staroobrzędowy

Położenie na mapie gminy Ruciane-Nida
Mapa konturowa gminy Ruciane-Nida, po lewej znajduje się punkt z opisem „Molenna w Wojnowie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Molenna w Wojnowie”
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa konturowa województwa warmińsko-mazurskiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Molenna w Wojnowie”
Położenie na mapie powiatu piskiego
Mapa konturowa powiatu piskiego, blisko lewej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Molenna w Wojnowie”
Ziemia53°39′52,0″N 21°28′39,3″E/53,664444 21,477583
Multimedia w Wikimedia Commons

Molenna w Wojnowie – molenna staroobrzędowców należąca do parafii Wschodniego Kościoła Staroobrzędowego w Wojnowie.

Świątynia została wzniesiona w latach 1923–1927 z czerwonej cegły, na wzór kościołów ewangelickich Prus Wschodnich, nie posiada cech rosyjskiej architektury sakralnej. W jej wnętrzu znajdują się 43 ikony ustawionych na półkach na wschodniej ścianie obiektu, zastępując ikonostas cerkwi prawosławnych[a]. Przed 1967, gdy część ikon została skradziona, a następnie odzyskana, było ich 47[1].

Molennę wpisano do rejestru zabytków 17 marca 1983 pod nr 381[2].

Zobacz też

Uwagi

  1. ↑ W cerkwiach ikonostas oddziela prezbiterium od nawy przeznaczonej dla wiernych. W świątyniach bezpopowców, u których nie ma duchowieństwa, nie ma wydzielonej części ołtarzowej.

Przypisy

  1. ↑ E. Iwaniec: Z dziejów staroobrzędowców na ziemiach polskich. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1977, s. 164-165.
  2. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo warmińsko-mazurskie , Narodowy Instytut Dziedzictwa, 31 stycznia 2025.