Obecnie Mord na polskiej inteligencji krzemienieckiej to temat, który przyciągnął uwagę i zainteresowanie wielu ludzi na całym świecie. Wraz z postępem technologii i globalizacją Mord na polskiej inteligencji krzemienieckiej stał się podstawowym aspektem codziennego życia ludzi. Od mody po politykę, Mord na polskiej inteligencji krzemienieckiej przeniknął każdy aspekt współczesnego społeczeństwa. Przy tak wielu różnych opiniach i perspektywach ważne jest, aby głębiej zagłębić się w temat Mord na polskiej inteligencji krzemienieckiej, aby zrozumieć jego wpływ i znaczenie we współczesnym świecie. W tym artykule zbadamy wiele aspektów Mord na polskiej inteligencji krzemienieckiej i przeanalizujemy jego wpływ na dzisiejsze społeczeństwo.
![]() Tablica w kościele katolickim w Krzemieńcu poświęcona Polakom zabitym w latach II wojny światowej | |
Państwo |
Polska pod okupacją III Rzeszy |
---|---|
Miejsce | |
Data |
28–30 lipca 1941 |
Liczba zabitych |
ok. 30 osób |
Typ ataku |
egzekucja przez rozstrzelanie |
Sprawca | |
Położenie na mapie Polski w 1939 r. ![]() | |
![]() |
Mord na inteligencji krzemienieckiej – egzekucja około 30 Polaków, przedstawicieli inteligencji Krzemieńca, dokonana przez niemieckie Einsatzgruppen pomiędzy 28 a 30 lipca 1941 roku.
2 lipca 1941 roku Krzemieniec został zajęty przez wojska niemieckie. W tym samym miesiącu do miasta przybyła Einsatzgruppe C, która 28 lipca 1941 roku na podstawie listy sporządzonej przez nacjonalistów ukraińskich (wśród których największą aktywnością wykazywał się Iwan Miszczena)[1], aresztowała najbardziej znaczących przedstawicieli polskiej inteligencji, wśród nich wielu nauczycieli Liceum Krzemienieckiego. Aresztowanych uwięziono w Domu Społecznym, gdzie byli torturowani przez Sonderkommando i milicję ukraińską.
Pomiędzy 28 a 30 lipca 1941 roku Polaków wyprowadzono pod Górę Krzyżową i rozstrzelano. Zabito około 30 osób. Do zakopywania zwłok spędzono Żydów.
To samo komando SS na podstawie list proskrypcyjnych sporządzonych przez ukraińskich nacjonalistów wymordowało profesorów lwowskich i nauczycieli ze Stanisławowa[2].