W tym artykule szczegółowo omówimy temat Mordechaj Nurok, ponieważ jest to temat, który cieszy się dziś dużym zainteresowaniem. Od swoich początków po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, Mordechaj Nurok był przedmiotem debaty i dyskusji w różnych obszarach. Z biegiem lat Mordechaj Nurok ewoluował i przybierał różne znaczenia w zależności od kontekstu, w którym jest analizowany. Dlatego ważne jest, aby zagłębić się w jego naturę, charakterystyczne cechy i wpływ, jaki ma na życie codzienne. Podobnie zostaną omówione różne perspektywy i podejścia, które pozwolą nam mieć wszechstronną wizję Mordechaj Nurok, aby zrozumieć jego znaczenie i znaczenie dzisiaj.
![]() | |
Data i miejsce urodzenia |
7 listopada 1884 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
8 listopada 1962 |
Minister poczty[1] | |
Okres |
od 1952 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik |
brak |
Następca | |
Członek Knesetu | |
Okres |
od 1949 |
Przynależność polityczna |
Zjednoczony Front Religijny (1949–1951) |
Poseł do łotewskiego sejmu | |
Okres |
od 1922 |
Mordechaj Nurok (hebr. מרדכי נורוק, łot. Mordehajs Nuroks, ros. Мордехай Нурок, ang. Mordechai Nurock) (ur. 7 listopada 1884 w Tukumie, zm. 8 listopada 1962 w Tel Awiwie) – łotewski i izraelski polityk i rabin, wieloletni parlamentarzysta Łotwy i Izraela, minister poczty[2] Izraela (1952).
Urodził się w żydowskiej rodzinie w Tukums, na terenie ówczesnego Imperium Rosyjskiego[3]. Jego ojciec był rabinem.
Edukację pobierał w Rosji, Niemczech i Szwajcarii. Obronił doktorat z dziedziny filozofii.
W 1903 roku był jednym z delegatów na VI kongres syjonistyczny w Bazylei. W latach 1913–1915 sprawował śladem ojca posługę rabinacką w Mitawie. W 1915 roku ewakuowany w głąb Rosji, wszedł w skład komitetu uchodźców żydowskich.
W 1919 roku reprezentował Żydów łotewskich na międzynarodowej konferencji pokojowej w Paryżu. Dwa lata później ostatecznie powrócił na Łotwę. Był wybierany posłem I, II, III i IV kadencji (1922, 1925, 1928, 1931)[1]. Był jednym z założycieli Światowego Kongresu Żydów.
W 1941 roku Sowieci zesłali go do Turkmenistanu[3], jednak po czternastu miesiącach został zwolniony. Jego rodzina została zamordowana w Rydze podczas Holocaustu.
W 1945 roku opuścił ZSRR, udał się do Norwegii i Stanów Zjednoczonych
W 1947 osiadł Palestynie[3]. W 1949 roku wybrano go posłem do pierwszego Knesetu. Mandat zdobywał jeszcze w 1951, 1955, 1959 i 1961 roku[1].
W 1952 roku objął na dwa miesiące urząd ministra poczty. W tym samym roku bez powodzenia kandydował na urząd prezydenta państwa.
Był członkiem Zjednoczonego Frontu Religijnego (1949–1951), Mizrachi (1951–1955), Narodowej Partii Religijnej (1955–1962).
Zmarł 8 listopada 1962 podczas sprawowania po raz piąty mandatu członka Knesetu[1]. Mandat objął po nim Szalom-Awraham Szaki[4]. Został pochowany na cmentarzu na osiedlu Sanhedria w Jerozolimie[5].