Znaczenie Morgan Fairchild w dzisiejszym społeczeństwie jest niezaprzeczalne. Niezależnie od tego, czy jest to konkretna osoba, czy temat, Morgan Fairchild ma znaczący wpływ na nasze codzienne życie. W całej historii Morgan Fairchild był przedmiotem debat i dyskusji, wzbudzając emocje i napędzając zmiany. W tym artykule zbadamy rolę, jaką odgrywa Morgan Fairchild w naszym codziennym życiu, a także jego wpływ na różne aspekty społeczeństwa. Od wpływu na kulturę po rolę w polityce i ekonomii, Morgan Fairchild zajmuje znaczące miejsce na scenie światowej. Wiedząc więcej o Morgan Fairchild, możemy lepiej zrozumieć otaczający nas świat i siły, które kształtują naszą rzeczywistość.
Morgan Fairchild, właśc. Patsy Anne McClenny[1][2][3] (ur. 3 lutego1950 w Dallas) – amerykańska aktorka, określana jako efektowna diva oper mydlanych lat 80. XX wieku[4][5]. Kiedy zdecydowała się na karierę w przemyśle rozrywkowym, wybrała pseudonim sceniczny „Morgan” pochodzący od imienia agresywnego marzyciela – bohatera brytyjskiej komedii Karela ReiszaMorgan: przypadek do leczenia (Morgan: A Suitable Case for Treatment, 1966), którego zagrał David Warner, i „Fairchild”, ponieważ to brzmiało nieźle[6]. Zaangażowana w działalność charytatywną na rzecz AIDS i ochronę środowiska. Uznano ją za następczynię Farrah Fawcett i Bo Derek[7].
W 2008 została uhonorowany przez Texas Film Hall of Fame[8] w Austin w Teksasie.
Życiorys
Wczesne lata
Urodziła się w Dallas w Teksasie jako starsza córka Marthy Jane Hartt[9], nauczycielki języka angielskiego w Texas School District w Richardson, i Edwarda Miltona McClennya[10], inżyniera Texas Instruments. Dorastała wraz z młodszą siostrą Cathryn Hartt (ur. 1952)[11].
W wieku 11 lat jej iloraz inteligencji był wysoki i wynosił 147[12]. W dzieciństwie była brzydkim kaczątkiem z okularami, kiedy uczestniczyła w kółku teatralnym prowadzonym przez jej matkę[13]. Mając 10 lat zaczęła występować w przedstawieniach dziecięcych, a dwa lata później występowała na scenie teatru obiadowego Theatre Three i produkcjach Highland Park Children’s Theatre w Dallas. W wieku 14 lat rywalizowała o koronę Miss Nastolatek Dallas i występowała na scenie ze sztuką George’a Bernarda ShawaŚwięta Joanna (St. Joan)[14]. Miała zamiar zostać paleontologiem lub lekarzem[15].
Początki kariery
Mając 17 lat po raz pierwszy zetknęła się z kinem jako dublerka Faye Dunaway na planie biograficznego melodramatu kryminalnego Arthura PennaBonnie i Clyde (Bonnie and Clyde, 1967)[16].
W 1968 ukończyła szkołę średnią Lakelands High School w Dallas, gdzie podjęła studia na Południowym Metodystycznym Uniwersytecie[17].
Zdecydowała się na karierę w telewizji, grając bohaterki o mocnym charakterze. Od 24 grudnia 1973 do 21 listopada 1977 grała efektownie rolę maniakalnej Jennifer Pace Phillips, morderczyni żony jej kochanka, w operze mydlanejCBSSearch for Tomorrow (Poszukiwanie jutra). W 1977 przeniosła się do Los Angeles. Niedługo potem wystąpiła gościnnie w sitcomie ABCHappy Days (1977) z Ronem Howardem i Henrym Winklerem, serialu kryminalnym Sierżant Anderson (1978) z Angie Dickinson oraz sitcomie ABC Mork i Mindy (1978–1979) u boku Robina Williamsa[18]. W telewizyjnym horrorze ABC Inicjacja Sary (The Initiation of Sarah, 1978) z udziałem Shelley Winters, Roberta Haysa, Tony’ego Billa i Morgan Brittany jako przewodnicząca stowarzyszenia Alpha Nu Sigma (ANS) – Jennifer Lawrence wywołała pewne kontrowersje po początkowej emisji w telewizji, ponieważ miała na sobie mokrą koszulkę po wrzuceniu do fontanny, coś, czego wcześniej nie pokazano w filmie telewizyjnym[19]. Fairchild początkowo żałowała występu w tej produkcji, ale później zmieniła zdanie po tym, jak producent Chuck Fries stwierdził, że chociaż łatwo znaleźć pomysł, trudno znaleźć kogoś, kto mógłby zagrać tak przekonującą „femme fatale”[20][21]. W „The New York Times” nazwana została „blondwłosą i wąskooką lisią Barbie”[22].
Znalazła się w obsadzie opery mydlanej CBS Dallas (1978) jako Jenna Wade[23], pierwsza prawdziwa miłość Bobby’ego Ewinga (Patrick Duffy). Była na okładkach „High Society” (w czerwcu 1981), „People” (13 lipca 1981), „Oui” (w październiku 1981), „Penthouse” (w październiku 1982) i „Cosmopolitan” (w edycji włoskiej w styczniu 1983)[24].
Za rolę prawniczki Constance Weldon Carlyle, adoptowanej córki rodziny głównych bohaterów sagi i awanturnicy, zdradzanej przez męża (Mark Harmon), który poślubił ją dla jej pieniędzy w operze mydlanej NBCFlamingo Road (1981–1982) była nominowana do nagrody Złotego Globu[25]. W 1982 została wybrana jedną z 10. najpiękniejszych kobiet na świecie przez magazyn „Harper’s Bazaar”. Zwróciła się ku kinowemu ekranowi, lecz jej główna rola Jamie Douglas, prezenterki telewizyjnej prześladowanej przez psychopatycznego wielbiciela (Andrew Stevens) w dreszczowcu Uwiedzenie (The Seduction, 1982) nie należała do udanych i zdobyła nominację do Złotej Maliny w dwóch kategoriach – dla najgorszej nowej gwiazdy kinowej i najgorszej debiutującej aktorki, a naga scena ugruntowała jej pozycję jednej ze złych dziewczyn Hollywoodu[26].
W serialu ABC Papierowe lalki (Paper Dolls, 1984) zagrała postać Racine, potężnej i bezwzględnej szefowej agencji modelek. W 1984 wydała książkę o urodzie Morgan Fairchild’s Super Looks (wyd. Simon & Schuster)[27]. W miniserialu ABC Północ-Południe (North and South, 1985–1986) pojawiła się jako Burdetta Halloran, kochanka Elkanaha Benta (Philip Casnoff). Rola schizofrenicznej adwokat Jordan Jennifer Roberts w operze mydlanej CBS Falcon Crest (1985–1986) przyniosła jej nominację do nagrody Soap Opera Digest.
10 maja 1986 zaplanowano jej występ w odcinku Saturday Night Live, ale zamiast tego postanowiła polecieć do Izraela, aby zagrać królową w familijnym filmie muzycznym Śpiąca królewna (Sleeping Beauty, 1987) z Tahnee Welch, Nicholasem Clayem, Sylvią Miles i Kennym Bakerem. Za postać Julii St. Martin w sitcomieCBSMurphy Brown (1989) otrzymała nominację do nagrody Emmy. Była równie efektowna w roli femme fatale aktorka Lucy w dreszczowcu USA NetworkNawiedzenie Sarah Hardy (The Haunting of Sarah Hardy, 1989) z Selą Ward, jak i zmysłowa kochanka Gina w komedii Freda Olena RayaSzef mafii (Mob Boss, 1990)[28]. W dreszczowcu Nawet anioły upadają (Even Angels Fall, 1991) z udziałem piosenkarza Engelberta Humperdincka wystąpiła w roli pisarki Leslie Phillips[29]. W dreszczowcu telewizyjnym Brak weny (Writer’s Block, 1991) z Michaelem Praedem jako powieściopisarka poczytnych horrorów skierowanych do żeńskiej publiczności Magenta Hart, zostaje prześladowana przez seryjnego mordercę–naśladowcę[30][31].
Kolejne cieszące się uznaniem role telewizyjne to Marla, biseksualna przyjaciółka Sandry Bernhard w sitcomie ABC Roseanne (1992), aktorka Andrea Thorpe z konkurencyjnej opery mydlanej tytułowej bohaterki (Cybill Shepherd) w sitcomie CBS Cybill (1995-97) i Nora Tyler Bing, atrakcyjna matka Chandlera (Matthew Perry) w sitcomie NBC Przyjaciele (Friends, 1995–2001). W operze mydlanej ABC Miasto (The City, 1995–1996) wcieliła się w postać Sydney Chase, jednej z najbogatszych kobiet świata i jednego z największych konglomeratów komunikacji na planecie. W latach 1997–2004 uczestniczyła w kampanii reklamowej sklepów odzieżowych Old Navy[32].
Grała także w komedii romantycznej eCupid (2011)[33] z Johnen Callahanem i filmie familijnym Beethoven na tropie skarbu (Beethoven’s Treasure, 2014)[34] z Jonathanem Silvermanem. W 2018 była nominowana do nagrody Emmy jako Anjelica Deveraux w operze mydlanej NBC Dni naszego życia (2017)[35][36]. W serialu Mélange (2021) wcieliła się w rolę mściwej i pamiętliwej żony Vivian King[37].
Kariera teatralna
W 1982 odniosła sukces w roli naiwnej modelki Skye z rozkładówki, „obiekcie pożądania” na scenie off-Broadwayu w spektaklu komediowym Jonathana Reynoldsa Geniusze (Geniuses)[38]. Wystąpiła na scenie w Kansas City w Missouri w przedstawieniach: Mężczyźni wolą blondynki (1986) jako Lorelei Lee w Starlight Theatre, Murder Among Friends (2014), The Dixie Swim Club (2017) i komedii Marca CamolettiegoNie ubieraj się na obiad (2022)[39] jako Jacqueline w New Theatre & Restaurant.
W 2000 wystąpiła w off-broadwayowskiej sztuce High Infidelity[40][41]. Od 29 października 2004 do 1 maja 2005 na Broadwayu grała Panią Robinson w komedii Absolwent[42].
Od 1986, przez 25 lat Fairchild była w nieformalnym stałym związku z kierownikiem filmowej spółki Markiem Seilerem (ur. 1949)[45]. Fairchild to także aktywna działaczka w podnoszeniu świadomości w kwestiach odnoszących się do AIDS i ochrony środowiska[46]. We wczesnych latach 70., Fairchild została porwana przy dwóch różnych okazjach[44][47].