Most Aleksandra III

W dzisiejszym świecie Most Aleksandra III stał się tematem coraz większego zainteresowania szerokiego spektrum społeczeństwa. Wraz z postępem technologii i globalizacją Most Aleksandra III zyskał niespotykane dotąd znaczenie w różnych obszarach, od polityki po kulturę, gospodarkę i społeczeństwo w ogóle. Znaczenie zrozumienia i przeanalizowania Most Aleksandra III polega na jego wpływie na wiele wymiarów codziennego życia, a także na jego implikacjach dla przyszłości ludzkości. W tym artykule zbadamy różne aspekty Most Aleksandra III i zbadamy jego wpływ na dzisiejszy świat.

Most Aleksandra III
{{{alt zdjęcia}}}
Państwo

 Francja

Miejscowość

Paryż

Podstawowe dane
Przeszkoda

Sekwana

Data budowy

1896–1900

Położenie na mapie Paryża
Mapa konturowa Paryża, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Most Aleksandra III”
Położenie na mapie Francji
Mapa konturowa Francji, u góry znajduje się punkt z opisem „Most Aleksandra III”
Położenie na mapie Île-de-France
Mapa konturowa Île-de-France, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Most Aleksandra III”
48°51′49″N 2°18′49″E/48,863610 2,313610
Multimedia w Wikimedia Commons

Most Aleksandra III (fr. Pont Alexandre III) – most w Paryżu wybudowany w latach 1896–1900, a ukończony na otwarcie wystawy światowej. Został nazwany na cześć cesarza Imperium Rosyjskiego Aleksandra III Romanowa, którego syn i następca, Mikołaj II, położył kamień węgielny pod budowę (w październiku 1896). Most nawiązuje do przymierza rosyjsko-francuskiego zawartego w roku 1892. Na moście umieszczone jest godło Imperium Rosyjskiego i herb Paryża oraz personifikacje Sekwany i Newy[1].

Zaprojektowali go: inżynierowie Jean Résal i Amédée d’Alby, oraz architekci Cassien-Bernard i Gaston Cousin. Most, obok powstałej nieco wcześniej wieży Eiffla, jest najlepszym przykładem budowli o wyłącznie metalowej konstrukcji w Paryżu. Rozciąga się z niego perspektywa na Les Invalides.

Przypisy

  1. ↑ Martina Padberg, Sztuka i Architektura – Paryż, Ożarów Mazowiecki: Wydawnictwo Olesiejuk Sp. z o.o., 2009, s. 164, ISBN 978-3-7588-903-1.