W tym artykule szczegółowo zbadamy Mudra i przeanalizujemy jego wpływ w różnych kontekstach. Mudra to temat, który w ostatnich latach przykuł uwagę wielu osób, a jego znaczenie stale rośnie. Od momentu pojawienia się Mudra wywołał gorące debaty i wzbudził rosnące zainteresowanie jego badaniami. W miarę postępów w tym artykule będziemy badać znaczenie Mudra w dzisiejszym społeczeństwie, a także jego implikacje w różnych obszarach. Zagłębimy się w jego pochodzenie, ewolucję i perspektywy na przyszłość, oferując kompleksowy i szczegółowy obraz Mudra. Poprzez multidyscyplinarne podejście staramy się rzucić światło na ten temat i przedstawić wyczerpującą analizę, która pozwala nam lepiej zrozumieć jego znaczenie i wpływ na dzisiejszy świat.
Mudry (sanskr. मुद्रा mudrā – pieczęć, znak, symbol; chiń. 印 yìn, nàyìn, 手印 shǒuyìn; kor. in, naein, suin; jap. 印 in, nain, 手印 shuin; wiet. ấn, nôi ấn, thủ ấn; tyb. p’jag rgja) – w medytacji symboliczne gesty. Mudry są stosowane zwłaszcza w buddyzmie ezoterycznym (wadżrajanie). Te specjalne układy dłoni i palców często stosowane są podczas rytuałów religijnych przez mnichów. W szkole mahajany mudr jest wiele, natomiast w bardziej zachowawczej południowej szkole therawada wykorzystywane są głównie cztery podstawowe tradycji buddyjskiej mudry:
W buddyzmie południowym mudry zasadniczo nie są używane, poza mudrą ańdziali (mudra oddawania czci). W ikonografii używa się zaledwie kilku mudr w przedstawieniach Buddy. Głównie są to: mudra abhaja (z użyciem jednej lub dwóch rąk), mudra warada (mudra ofiarowania i powitania), mudra Dharmaczakra (mudra głoszenia doktryny), mudra witarka (mudra dyskusji) oraz mudra bhumisparsia (mudra wzięcia ziemi jako świadka). Przedstawienia Buddy w Indiach, Śri Lance i południowo-wschodniej Azji, które ukazują inne mudry, są niezwykle rzadkie. Mudra czczenia (ańdziali) jest obowiązkowa w przedstawianiu modlących się postaci[2].
W buddyzmie północnym mudry wykorzystywano niezwykle często. Większość z nich odpowiada mudrom praktykowanym przez indyjskich wyznawcow mahajany, które następnie zostały uzupełnione, stosunkowo niedawno, przez mnichów szkół buddyjskich z Tybetu, Chin i Japonii.
W Japonii nie były często i systematycznie wykorzystywane przed IX wiekiem. Istnieje zaledwie kilka wyobrażeń z wykorzystaniem mudr, nie licząc kopii dzieł chińskich i koreańskich. Dopiero przybycie z Chin Kūkaia (Kōbō Daishi) zmieniło wszystko.
Tradycyjna klasyfikacja rozróżnia dwie główne kategorie mudr, które można podzielić na bardziej szczegółowe klasy:
Istnieje wiele mudr. W rozdziale IX Sutry Mahawairoczany wylicza się 31 mudr dla Wielkich Buddów, 57 mudr dla większych bóstw i 45 dla innych. W rozdziale XIV wskazuje się, że dziewięć ezoterycznych mudr odpowiada pięciu Buddom mądrości i ich czterem wielkim akolitom. Jednak w rzeczywistości, wiele mudr wspomnianych i opisanych w sutrach i innych kanonicznych tekstach, nigdy nie było wykorzystywanych lub bardzo rzadko[3].
Są to mudry, które charakteryzują wyobrażenia historycznego Buddy i pięciu „Dżinów” (Zwycięzców), którzy symbolizują wydarzenia z jego życia. Te mudry, materializujące naturę i funkcje tych Buddów, są często wykonywane dwoma rękami, zarówno złączonymi, jak i oddzielnie. Są one czasami wykorzystywane w przedstawieniach bodhisattwów, a nawet innych bóstw, z wyjątkiem specyficznych mudr Mahawairoczany i jego różnorodnych ezoterycznych form.
Mudry używane przez bodhisattwów i inne bóstwa, występują w stosunkowo niewielkiej ilości i ogólnie odpowiadają jasno określonej kategorii bóstw. Służą głównie do odróżniania jednej formy bóstwa od drugiej, poprzez symbolizowanie ich natury i funkcji.
Te mudry, które zawierają niektóre mudry muszti, są szczególne dla gniewnych form emanujących z Wielkich Buddów i bodhisattwów, w celu zwyciężenia pożądań, namiętności oraz sił zła. Ogólna nazwa dla gniewnych form to Widjaradża (sans. Vidyārāja).
W kategorii mudr z formą, ręce bóstw trzymają różnorodne przybory czy też akcesoria, które symbolizują ich cnoty i moce, zarówno materialne, jak i duchowe. Te symbole – (sans.) lakszana – mogą być podzielone na kilka kategorii.