Myrosław Onyszkewycz

W dzisiejszym świecie Myrosław Onyszkewycz stał się tematem o wielkim znaczeniu i debacie. Od samego początku Myrosław Onyszkewycz wpływał na życie ludzi na różne sposoby, generując sprzeczne opinie i rozbieżne stanowiska. Jego wpływ przekroczył granice i zaznaczył się w historii ludzkości przed i po. Z biegiem czasu Myrosław Onyszkewycz stał się przedmiotem badań, analiz i refleksji, a jego znaczenie nie przestało rosnąć. W tym artykule zbadamy różne aspekty Myrosław Onyszkewycz, analizując jego wpływ na obecne społeczeństwo i jego prognozy w przyszłości.

Myrosław Onyszkewycz
Мирослав Онишкевич
Orest, Biłyj, Bohdan, Ołeh
Ilustracja
Myrosław Onyszkewycz "Orest"
pułkownik pułkownik
Data i miejsce urodzenia

26 stycznia 1911
Uhnów

Data i miejsce śmierci

6 lipca 1950
w więzieniu mokotowskim, Warszawa

Przebieg służby
Formacja

 Ukraińska Powstańcza Armia

Jednostki

VI Okręgu UPA Sian

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Myrosław Onyszkewycz, ukr. Мирослав Онишкевич, ps. Orest, Biłyj, Bohdan, Ołeh (ur. 26 stycznia 1911 w Uhnowie koło Sokala, zm. 6 lipca 1950 w Warszawie) – pułkownik UPA, dowódca VI Okręgu „Sian”, działacz Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów, członek Krajowego Prowydu i referent do spraw wojskowych.

Życiorys

Ukończył 4 klasy gimnazjum i 2 lata szkoły mierniczej. Pracował jako księgowy, był oficerem rezerwy. Członek Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów od jej powstania w 1929. W 1932 skazany na karę 3 lat więzienia za przynależność do OUN. Był kolejno: referentem personalnym I sztabu wojskowego OUN, referentem organizacyjno-mobilizacyjnym na województwo lwowskie, od kwietnia 1943 szefem sztabu II Okręgu UPA "Buh". Później dowodził kureniem UNS „Hałajda”.

W połowie marca 1945 mianowany został dowódcą VI Okręgu UPA Sian. Jako dowódca UPA na terenie Polski jest odpowiedzialny za rozkazy napadów na oddziały LWP, grupy UB i MO, polskie wsie, które palono i mordowano polskich mieszkańców. UPA w myśl jego rozkazów dokonywały również akcji sabotażowo-dywersyjnych w terenie przez podpalanie lasów, niszczenie mostów, dróg kolejowych i szos, palenie zbóż znajdujących się w stodołach bądź w stogach[1].

Funkcję pełnił do jesieni 1947. 2 marca 1948 został aresztowany we Wrocławiu. Wojskowy Sąd Rejonowy w Warszawie skazał go 2 czerwca 1950 na karę śmierci. Wyrok wykonano w więzieniu mokotowskim w Warszawie 6 lipca.

Brat Tarasa Onyszkewycza.

Przypisy

  1. ↑ Archiwum Naczelne Prokuratury Wojskowej. Akta sprawy przeciwko Onyszkiewiczowi. Protokół przesłuchania Piotra Fedoriwa

Bibliografia

  • Antoni B. Szcześniak, Wiesław S. Szota: Droga do nikąd. Wojna polska z UPA. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1973. (pol.).