Myszochomikowate

Dzisiaj porozmawiamy o Myszochomikowate, temacie, który wzbudził duże zainteresowanie w dzisiejszym społeczeństwie. Myszochomikowate stał się powracającym tematem rozmów w różnych dziedzinach, od polityki po rozrywkę, w tym kulturę i naukę. Znaczenie Myszochomikowate nie ogranicza się do pojedynczego miejsca lub momentu, ale przekracza granice i czasy. Jego wpływ i znaczenie były przedmiotem debaty i refleksji zarówno ekspertów, jak i zwykłych obywateli. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Myszochomikowate, aby lepiej zrozumieć jego znaczenie i wpływ na nasze społeczeństwo.

Myszochomikowate
Calomyscidae
Vorontsov & Potapova, 1979
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – myszochomik (Calomyscus sp.)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

gryzonie

Podrząd

Supramyomorpha

Infrarząd

myszokształtne

Nadrodzina

myszowe

Rodzina

myszochomikowate

Typ nomenklatoryczny

Rodzina: Calomyscus O. Thomas, 1905
Rodzaj: Calomyscus bailwardi O. Thomas, 1905

Synonimy

Rodziny:

  • Calomyscini Vorontsov & Potapova, 1979
  • Calomyscinae Musser & Carleton, 1993
Rodzaje i gatunki

Calomyscus O. Thomas, 1905[1] – myszochomik
14 gatunków (w tym 2 wymarłe) – zobacz opis w tekście

Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Myszochomikowate[2] (Calomyscidae) – monotypowa rodzina ssaków z nadrodziny myszowych (Muroidea) w obrębie rzędu gryzoni (Rodentia).

Zasięg występowania

Rodzina obejmuje gatunki występujące w Azji (Azerbejdżan, Turcja, Syria, Iran, Turkmenistan, Afganistan i Pakistan)[3][4][5].

Morfologia

Długość ciała (bez ogona) 66–98 mm, długość ogona 55–104 mm, długość ucha 12–21 mm, długość tylnej stopy 13–25 mm; masa ciała 14–39 g[4][6].

Systematyka

Rodzaj Calomyscus zdefiniował w 1905 roku angielski zoolog Oldfield Thomas w artykule poświęconym opisowi kolekcji ssaków uzyskanej przez płk. A.C. Bailwarda w Persji i Armenii, opublikowanym w czasopiśmie Abstracts of the Proceedings of the Zoological Society of London[1]. Gatunkiem typowym jest (oznaczenie monotypowe) myszochomik długoogonowy (C. bailwardi).

Etymologia

Calomyscus: gr. καλος kalos ‘piękny’[7]; μυσκος muskos ‘myszka’, zdrobnienie od μυς mus, μυος muos ‘mysz’[8].

Podział systematyczny

Do rodziny należy jeden rodzaj myszochomik[2] (Calomyscus) z następującymi występującymi współcześnie gatunkami[9][6][3]:

Grafika Gatunek Autor i rok opisu Nazwa zwyczajowa[2] Podgatunki[4][3][6] Rozmieszczenie geograficzne[4][3][6] Podstawowe wymiary[4][6][a] Status
IUCN[10]
Calomyscus bailwardi O. Thomas, 1905 myszochomik długoogonowy gatunek monotypowy zachodni i południowy Iran (góry Zagros i północne góry Genu); być może południowo-wschodnia Turcja DC: 8–9,2 cm
DO: 8,1–9,2 cm
MC: 17–22 g 		 LC 
Calomyscus hotsoni O. Thomas, 1920 myszochomik stokowy gatunek monotypowy wschodni i południowo-wschodni Iran oraz południowo-zachodni i południowy Pakistan DC: 6,7–8,5 cm
DO: 7,3–9 cm
MC: – g 		 LC 
Calomyscus baluchi O. Thomas, 1920 myszochomik beludżystański 3 podgatunki skaliste obszary w północnym i wschodnim Afganistanie oraz północno-zachodnim i zachodnim Pakistanie DC: 7,3–9,7 cm
DO: 6,3–10,2 cm
MC: 15–30 g 		 LC 
Calomyscus mystax Kashkarov, 1925 myszochomik turkmeński gatunek monotypowy zachodni i południowy Turkmenistan, północno-wschodni Iran (Uly Balkan oraz zachodni i środkowy Kopet-dag) DC: 7–9,8 cm
DO: 6,2–10,4 cm
MC: brak danych 		 LC 
Calomyscus elburzensis G.G. Goodwin, 1938 myszochomik górski 3 podgatunki góry północnego i północno-wschodniego Iranu (na wschód od gór Elburs), południowo-zachodniego i południowego Turkmenistanu oraz północno-zachodniego Afganistanu DC: 8,2–8,8 cm
DO: 8,4–9 cm
MC:brak danych 		 LC 
Calomyscus grandis Schlitter & Setzer, 1973 myszochomik wielki gatunek monotypowy Iran (wulkan Demawend, środkowa część gór Elbrus; granice zasięgu nieznane) DC: 7,5–9,4 cm
DO: 8,8–9,9 cm
MC: brak danych 		 DD 
Calomyscus darvishi Rezazadeh, Zali, Ahmadzadeh, Siahsarvie & Aliabadian, 2024 gatunek monotypowy Iran (znany tylko z miejsca typowego z ostanu Isfahan, w zachodniej części centralnych gór Zagros)[11] DC: około 8,6 cm
DO: około 10,9 cm
MC: brak danych[11] 		 NE 
Calomyscus kiabii Rezazadeh, Ahmadzadeh & Aliabadian, 2024 gatunek monotypowy północno-zachodni Iran (znany z 3 miejsc: miejsca typowego w Piranszahr (ostan Azerbejdżan Zachodni), Saghghez (ostan Kurdystan) i Hir (ostan Ardabil))[12] DC: około 7,7 cm
DO: około 9,4 cm
MC: brak danych[11] 		 NE 
Calomyscus urartensis Vorontsov & Kartavseva, 1979 myszochomik skalny gatunek monotypowy południowo-zachodni Azerbejdżan i skrajny północno-zachodni Iran; prawdopodobnie południowo-wschodnia Turcja DC: 7,8–9,1 cm
DO: 7,5–9,3 cm
MC: 15–39 g 		 LC 
Calomyscus tsolovi Peshev, 1991 myszochomik syryjski gatunek monotypowy Syria (dystrykt Dara (zasięg oparty na zaledwie 14 zebranych okazach)) DC: 6,6–7,5 cm
DO: 5,5–6,6 cm
MC: brak danych 		 DD 
Calomyscus behzadi Akharirad, Dezhman, Aliabadian, Siahsarvie, Shafaeipour & Mirshamsi, 2021 gatunek monotypowy zachodni Iran (znany z 2 miejsc: Songor (ostan Kermanszah) i Ghalarang (ostan Ilam) DC: około 8,3 cm
DO: około 9,2 cm
MC: brak danych[13] 		 NE 
Calomyscus kermanensis Dezhman, Akbarirad, Aliabadian, Siahsarvie, Shafaeipour & Mirshamsi, 2023 gatunek monotypowy Iran (ostany Kohgiluje wa Bujerahmad, Fars, Kerman, Jazd i Hormozgan (góry Genu) w północno-wschodniej części Zatoki Perskiej)[14] DC: 6,5–9,1 cm
DO: 7,4–10,2 cm
MC: brak danych[15] 		 NE 

Kategorie IUCN:  LC  – gatunek najmniejszej troski,  DD  – gatunki o nieokreślonym stopniu zagrożenia;  NE  – gatunki niepoddane jeszcze ocenie.

Opisano również gatunki wymarłe:

Uwagi

  1. ↑ DC – długość ciała; DO – długość ogona; MC – masa ciała

Przypisy

  1. ↑ a b O. Thomas. [On a collection of mammals obtained by Col. A. C. Bailward in Persia and Armenia]. „Abstracts of the Proceedings of the Zoological Society of London”. 24, s. 23, 1905. (ang.). 
  2. ↑ a b c Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 232. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  3. ↑ a b c d C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 330. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  4. ↑ a b c d e C.W. Kilpatrick: Family Calomyscidae (Brush-tailed Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 152–155. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
  5. ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Calomyscus. Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) . Johns Hopkins University Press, 2005. .
  6. ↑ a b c d e Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 213. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
  7. ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 42.
  8. ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 160.
  9. ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, J. Zijlstra & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. ASM Mammal Diversity Database (Version 1.13) . American Society of Mammalogists. . (ang.).
  10. ↑ Taxonomy: Calomyscus – Genus. The IUCN Red List of Threatened Species. . (ang.).
  11. ↑ a b c Rezazadeh i in. 2024 ↓, s. 602.
  12. ↑ Rezazadeh i in. 2024 ↓, s. 598―599.
  13. ↑ Dezhman i in. 2021 ↓, s. 589.
  14. ↑ Dezhman i in. 2023 ↓, s. 81–82.
  15. ↑ Dezhman i in. 2023 ↓, s. 80.
  16. ↑ J.-P. Aguilar, L.D. Brandy & L. Thaler. Les rongeurs de Salobrena (Sud de l’Espagne) et le probleme de la migration Messinienne. „Paléobiologie continentale”. 14 (2), s. 3–17, 1984. (fr.). 
  17. ↑ H. de Bruijn, M.R. Dawson & P. Mein. Upper Pliocene Rodentia, Lagomorpha and Insectivora (Mammalia) from the Isle of Rhodes (Greece). „Proceedings of the Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen”. Series B. 73 (5), s. 556, 1970. (ang.). 

Bibliografia

  • E.C. Jaeger: Source-book of biological names and terms. Wyd. 3 (Revised second printing). Springfield: Charles C. Thomas, 1959, s. 1–316. (ang.).
  • E. Rezazadeh, H. Zali, F. Ahmadzadeh, R. Siahsarvie, C.W. Kilpatrick, R.W. Norris & M. Aliabadian. Two new species of brush-tailed mouse, genus Calomyscus (Rodentia: Calomyscidae), from the Iranian Plateau. „Journal of Mammalogy”. 105 (3), s. 589–608, 2024. DOI: 10.1093/jmammal/gyad116. (ang.). 
  • M. Dezhman, S. Akbarirad, M. Aliabadian, R. Siahsarvie, A. Shafaeipour & O. Mirshamsi. A new species of Calomyscus Thomas, 1905 (Calomyscidae: Rodentia) from western Iran. „Turkish Journal of Zoology”. 2021 (45), s. 585–593, 2021. (ang.). 
  • M. Dezhman, S. Akbarirad, M. Aliabadian, R. Siahsarvie, A. Shafaeipour & O. Mirshamsi. A new species of brush-tailed mice of the genus Calomyscus from southern Iran (Calomyscidae: Rodentia). „Iranian Journal of Animal Biosystematics”. 19 (1), s. 71–101, 2023. (ang.).