Nagryzek ciemny

W tym artykule poruszony zostanie temat Nagryzek ciemny, który w ostatnim czasie zyskał na znaczeniu ze względu na jego wpływ na różne aspekty społeczeństwa. Od momentu pojawienia się Nagryzek ciemny przyciąga uwagę ekspertów i ogółu społeczeństwa, wywołując debaty na temat jego konsekwencji. W trakcie tej analizy zostaną zbadane różne perspektywy dotyczące Nagryzek ciemny, a także jego możliwe konsekwencje krótko- i długoterminowe. Poprzez kompleksowe podejście będziemy starali się zaoferować holistyczne spojrzenie na Nagryzek ciemny i jego wpływ w różnych obszarach, w celu zapewnienia czytelnikowi pełniejszego zrozumienia tego tematu.

Nagryzek ciemny
Bromius obscurus
(Linnaeus, 1758)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Podgromada

uskrzydlone

Rząd

chrząszcze

Podrząd

chrząszcze wielożerne

Rodzina

stonkowate

Podrodzina

Eumolpinae

Rodzaj

Bromius Chevrolat in Dejean, 1836

Gatunek

Nagryzek ciemny

Synonimy
  • Chrysomela obscurus Linnaeus, 1758
  • Chrysomela nigroquadratus De Geer, 1775
  • Chrysochus cochlearius Say, 1859
  • Bromius japonicus Ohno, 1960

syn. rodzaju:

Nagryzek ciemny (Bromius obscurus) – gatunek chrząszcza z rodziny stonkowatych, jedyny przedstawiciel rodzaju Bromius.

Zasięg występowania

Występuje w Europie, na wschód przez Syberię do Japonii oraz w Ameryce Północnej, na północy dociera do północnej Skandynawii. W Europie notowany w Austrii, Belgii, Bośni i Hercegowinie, Bułgarii, Chorwacji, Czechach, Danii, Estonii, Finlandii, we Francji, w Hiszpanii, Holandii (wątpliwy), Liechtensteinie, na Litwie, Łotwie, w Macedonii Północnej, Niemczech, Norwegii, Polsce, Rosji, Rumunii, Serbii, na Słowacji, w Słowenii, Szwajcarii, Szwecji, na Ukrainie, Węgrzech, i we Włoszech[1][2].

W Polsce występuje w całym kraju[2].

Budowa ciała

Osiąga 5–6 mm długości. Ciało pękate. Pokrywy skrzydeł pokryte gęstymi, krótkimi włoskami[3].

Ubarwienie ciała czarne, pokrywy wyjątkowo bywają czerwone. Czułki czarne z pomarańczowymi początkowymi członami[3].

Biologia i ekologia

Występuje dość pospolicie na łąkach, nieużytkach, polanach w zaroślach i innych podobnych miejscach. Żeruje na rozmaitych roślinach zielnych, głównie z rodzaju wierzbownica (Epilobium), również na uprawnej winorośli. Imago żywią się liśćmi i owocami, larwy zaś żerują na korzeniach. Postacie dorosłe spotyka się od maja do września[2][3].

Przypisy