W tym artykule szczegółowo zbadamy temat Naledi Pandor, który był przedmiotem zainteresowania i debaty w różnych obszarach. Od jego początków po dzisiejsze znaczenie, omówimy jego wiele aspektów i wpływ na społeczeństwo. Poprzez wyczerpującą i rygorystyczną analizę staramy się rzucić światło na różne aspekty związane z Naledi Pandor, dostarczając cennych informacji i różnorodnych perspektyw, aby wzbogacić wiedzę naszych czytelników. Ujawniając dane, zeznania i odpowiednie badania, staramy się zaoferować pełną i obiektywną wizję, która pozwala nam zrozumieć znaczenie Naledi Pandor w różnych kontekstach i sytuacjach.
![]() | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Minister spraw zagranicznych | |
Okres | |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik |
Grace Naledi Mandisa Pandor z domu Matthews (ur. 7 grudnia 1953 w Durbanie) – południowoafrykańska polityk i pedagog, przewodnicząca Narodowej Rady Prowincji (1999–2004), minister edukacji (2004–2009), minister nauki i technologii (2009–2012; 2014–2018), minister spraw wewnętrznych (2012–2014), minister szkolnictwa wyższego (2018–2019). Minister spraw zagranicznych od 2019 do 2024[1].
Pandor jest córką polityka i działacza walczącego z apartheidem Joe Matthewsa[2]. Ukończyła szkołę średnią w Gaborone. W latach 1973–1977 studiowała na Uniwersytecie Suazi i Uniwersytecie Botswany, uzyskując stopień licencjacki. Następnie od 1978 do 1979 roku studiowała na Uniwersytecie Londyńskim zdobywając tytuł Master of Arts[3]. W 1997 roku uzyskała tytuł magistra językoznawstwa na Uniwersytecie w Stellenbosch, a w 2019 roku obroniła doktorat na Uniwersytecie w Pretorii[4].
W 1980 roku rozpoczęła pracę jako nauczyciel w Ernest Bevin School w Londynie, następnie pracowała jako wykładowca w Taung College of Education w North West. W latach 1986–1989 Pandor była starszym wykładowcą języka angielskiego na Uniwersytecie w Bophuthatswana, a w latach 1989-1994 była starszym wykładowcą Uniwersytetu w Kapsztadzie[4].
W wyborach parlamentarnych w 1994 roku Pandor został wybrana do Zgromadzenia Narodowego z list Afrykańskiego Kongresu Narodowego. Po wyborach parlamentarnych z roku 1999 przeniosła się do wyższej izby parlamentu, zostając jej przewodniczącą, będąc pierwszą kobietą na tym stanowisku w historii RPA[5][6].
Od 2004 roku nieprzerwanie pełni funkcje ministerialne w kolejnych południowoafrykańskich rządach. Od 2019 do 2024 kierowała resortem spraw zagranicznych i współpracy[1]. W wyborach parlamentarnych z 2024 nie uzyskała mandatu deputowanej do parlamentu krajowego[7].
Jest mężatką, ma czworo dzieci[5].