Narodowy Ogród Botaniczny Łotwy

Obecnie Narodowy Ogród Botaniczny Łotwy jest tematem na ustach wszystkich. Od wpływu na społeczeństwo po znaczenie w sferze gospodarczej, Narodowy Ogród Botaniczny Łotwy przyciąga uwagę ludzi w każdym wieku i o każdym zainteresowaniu. Ze względu na swój wpływ na codzienne życie ludzi i znaczenie w kulturze popularnej, Narodowy Ogród Botaniczny Łotwy stał się centralnym punktem dyskusji w różnych obszarach. W tym artykule szczegółowo zbadamy, jak Narodowy Ogród Botaniczny Łotwy wpłynął na społeczeństwo i jakie są konsekwencje jego obecności w naszej obecnej rzeczywistości.

Narodowy Ogród Botaniczny Łotwy
Ilustracja
Logo
Państwo

 Łotwa

Miejscowość

Salaspils

Powierzchnia

129 ha

Data założenia

1956

Położenie na mapie Łotwy
Mapa konturowa Łotwy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Narodowy Ogród Botaniczny Łotwy”
56°52′N 24°21′E/56,865400 24,355100
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Narodowy Ogród Botaniczny Łotwy (łot. Nacionālais botāniskais dārzs Salaspilī) – ogród botaniczny znajdujący się w Salaspils.

Historia

Początek istnienia ogrodu sięga 1836 roku, gdy powstała firma ogrodnicza Christiana Wilhelma Schocha, właściciela sklepu ogrodniczego w Rydze i szkółki niedaleko Rygi[1]. Początkowo zlokalizowano ją w Ganību Dambis, a potem w 1898 roku przeniesiono ją do Salaspils[1]. Rośliny sprowadzano z Europy Zachodniej. Przed I wojną światową sprzedawano rocznie 50–60 tysięcy drzewek owocowych i ozdobnych ogrodnikom z Łotwy i europejskiej części Rosji[2]. W 1919 roku firmę kupił Pēteris Balodis[1]. W tym czasie szkółka w Salaspils była największą tego typu firmą w krajach bałtyckich[1]. Przed końcem II wojny światowej po nacjonalizacji jesienią 1944 roku powstała tu państwowa szkółka doświadczalna, która w 1947 roku zmieniła nazwę na „ogrodniczą stację doświadczalną”[1]. Z inicjatywy jej pracowników 1 września 1956 roku utworzono w Salaspils Ogród Botaniczny Akademii Nauk, wykorzystując bogate zbiory roślin ze szkółki[1]. W 1968 roku ogród otrzymał status Instytutu Badań Naukowych[1]. Po odzyskaniu niepodległości przez Łotwę w 1992 roku przyznano mu status Narodowego Ogrodu Botanicznego[1].

Ogród

Ogród botaniczny ma powierzchnię 129 hektarów. Około 40% terytorium zajmują szkółki, szklarnie, eksperymentalne gospodarstwo rolne. Pozostałe 60% zajmują wystawy udostępnione do zwiedzania[3]. Teren Ogrodu Botanicznego jest przecinany przez małe strumienie, wokół których został zlokalizowano stawy i pagórki. Średnia roczna temperatura wynosi 5 °C, przy średniej temperaturze w styczniu wynoszącej -4,6 °C i w lipcu 17,5 °C. Średni roczny czas trwania przymrozków wynosi 70 dni. Rekordowo niska temperatura to -41 °C. Pokrywa śnieżna utrzymuje się około 90 dni, a okres wegetacji trwa 170 dni. Wysokość opadów wynosi 560 mm rocznie i 320 mm w okresie wegetacji[4].

Niektóre działy ogrodu:

  • Arboretum zajmujące 40 ha[4]. Powstało w 1960 roku i składa się z dwóch części: starej, w której drzewa i krzewy zostały zasadzone zgodnie z taksonomią filogenetyczną, i nowszej, gdzie rośliny są rozmieszczone zgodnie z zasadą geograficzną[4].
  • Stary park, który powstał w 1935 roku.
  • Oranżerie – zbiory zaczęto gromadzić już w 1956 roku, ale nowe szklarnie otwarto dopiero w 2015 roku[5].
  • ogród skalny powstały w latach 1961–1965[5].

Ośrodek naukowy

Ogród jest też ośrodkiem naukowym. Prowadzi badania w zakresie botaniki, fitofizjologi, ekologii i genetyki. Prace naukowe prowadzą:

  • Katedra Fizjologii Roślin, która nadzoruje i gromadzi rzadkie i chronione rośliny z terenu Łotwy[6]
  • Departament Roślin Szklarniowych[7]
  • Departament Dendroflory[8]
  • Zakład Żywności, Roślin Aromatycznych i Leczniczych[9]

Lokalizacja

Ogród znajduje się w Salaspils 18 km od Rygi[4]. Dojazd pociągiem linią kolejową Riga-Ogre-Aizkraukl[4]. Wejście do ogrodu znajduje się naprzeciwko stacji kolejowej[4].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h History , Nacionālais botāniskais dārzs (ang.).
  2. ↑ Vēsture , Nacionālais botāniskais dārzs (łot.).
  3. ↑ Kolekcijas , Nacionālais botāniskais dārzs (łot.).
  4. ↑ a b c d e f Ludmila Vishnevska, Heldur Sander, The history of two botanic gardens - 45 years of the National Botanic Garden of Latvia and 40 years of the Tallinn Botanic Garden in Estonia , Atlanticus OÜ (ang.).
  5. ↑ a b Plant Collections , Nacionālais botāniskais dārzs (ang.).
  6. ↑ Department of Plant Ecophysiology , Nacionālais botāniskais dārzs (ang.).
  7. ↑ Department of Orangery Plants , Nacionālais botāniskais dārzs (ang.).
  8. ↑ Dendroflora Department , Nacionālais botāniskais dārzs (ang.).
  9. ↑ Department of food, aromatic and medicinal plants , Nacionālais botāniskais dārzs (ang.).