Naszej ery

W tym artykule zajmiemy się tematem Naszej ery z różnych perspektyw, aby zaoferować szeroką i kompletną wizję tego tematu. Naszej ery jest dziś tematem niezwykle istotnym, ponieważ wpływa na różne obszary społeczeństwa, kultury, gospodarki, polityki i życia codziennego. Idąc tym tropem, zbadamy różne aspekty Naszej ery, analizując jego historię, obecne implikacje i możliwy przyszły rozwój. Ponadto skupimy się na konkretnych aspektach, które budzą zainteresowanie Naszej ery, takich jak jego wpływ na określone grupy ludności, jego wpływ na środowisko lub jego związek z innymi istotnymi zjawiskami. Krótko mówiąc, ten artykuł ma na celu przedstawienie pełnego i wzbogacającego przeglądu Naszej ery, dostarczając informacji, refleksji i analiz, które mogą zainteresować wszystkich typów czytelników.

„Taśma czasu” z umownym podziałem na lata p.n.e. i n.e.

naszej ery (n.e.)[1] – wyrażenie i skrót stosowane w języku polskim, oznaczający datę od początku ery chrześcijańskiej, której początek wiązany jest z datą narodzenia Jezusa Chrystusa wg obliczeń Dionizjusza Małego[2]. Odpowiada łacińskiemu skrótowi AD (łac. anno Domini – „roku Pańskiego”) i angielskiemu CE (ang. Common Era – „ery powszechnej”).

Początek ery

Przed wyznaczeniem początku ery chrześcijańskiej lata liczono od założenia Rzymu. Dopiero po prawie 500 latach od śmierci Chrystusa papież Jan I postanowił wprowadzić sposób liczenia lat od daty narodzin Jezusa.

Obliczenia wykonał w roku 525 n.e. mnich Dionizjusz Mały pochodzący ze Scytii Mniejszej, który określił datę narodzin Chrystusa na 753 rok od założenia Rzymu i pierwszy rok po narodzinach (754 od założenia Rzymu) przyjął za 1 ery chrześcijańskiej. Późniejsze badania wykazały, że pomylił się o kilka lat[2]. Brak jest ponadto roku zerowego, dlatego rok 753 od założenia Rzymu stał się rokiem 1 p.n.e. Przyjęty przez Dionizego sposób liczenia lat stał się na tyle powszechny, że jest używany do dnia dzisiejszego.

Współcześnie datę narodzin Chrystusa szacuje się na rok 5 p.n.e.[3], stąd stopniowo odchodzi się od terminu „roku pańskiego” na rzecz neutralnej „naszej ery” lub „ery powszechnej”. Najstarszy znany przykład użycia wyrażenia „naszej ery” pochodzi z książki Johannesa Keplera z 1615 roku[4][5].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać naszej ery Słownik języka polskiego , PWN.
  2. ↑ a b Szymański 1983 ↓, s. 133.
  3. ↑ Colin Humphreys, The Star of Bethlehem a Comet in 5-BC and the Date of the Birth of Christ, „Quarterly Journal of the Royal Astronomical Society”, 32 (4), 1991 (ang.).
  4. ↑ Robert Coolman: Keeping Time: The Origin of B.C. & A.D.. LiveScience, 2014-05-12. . (ang.).
  5. ↑ Johannes Kepler: Joannis Keppleri Eclogae chronicae : ex epistolis doctissimorum aliquot virorum & suis mutuis, quibus examinantur tempora nobilissima: 1. Herodis Herodiadumque, 2. baptismi & ministerii Christi annorum non plus 2 1/4, 3. passionis, mortis et resurrectionis Dn. N. Iesu Christi, anno aerae nostrae vulgaris 31. non, ut vulgo 33., 4. belli Iudaici, quo funerata fuit cum Ierosolymis & Templo Synagoga Iudaica, sublatumque Vetus Testamentum. Frankfurt: Tampach, 1615. (łac.).

Bibliografia

  • Józef Szymański, Nauki pomocnicze historii, Warszawa: PWN, 1983, s. 133, ISBN 83-01-02673-1 .