Nebet tepe

W dzisiejszym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Nebet tepe. Od swoich początków po wpływ na współczesne społeczeństwo, Nebet tepe był tematem ciągłego zainteresowania i debaty. Przez lata Nebet tepe ewoluował i dostosowywał się do zmian społecznych, technologicznych i kulturowych. W tym artykule zbadamy różne aspekty Nebet tepe i przeanalizujemy jego wpływ na różne aspekty codziennego życia. Niezależnie od tego, czy na poziomie osobistym, zawodowym czy globalnym, Nebet tepe pozostawił swój ślad w naszym świecie na wiele sposobów i istotne jest zrozumienie jego znaczenia i zasięgu. Dołącz do nas w tej podróży pełnej odkryć i refleksji na temat Nebet tepe.

Nebet Tepe
Небет тепе
Ilustracja
Szczyt wzgórza i widok na Płowdiw
Państwo

 Bułgaria

Położenie

Płowdiw

Pasmo

Rodopy

Wysokość

207 m n.p.m.

Położenie na mapie Bułgarii
Mapa konturowa Bułgarii, blisko centrum po lewej na dole znajduje się czarny trójkącik z opisem „Nebet Tepe”
Ziemia42°09′04,5911″N 24°45′07,4729″E/42,151275 24,752076
Multimedia w Wikimedia Commons

Nebet Tepe (bułg. Небет тепе, pol. Wzgórze Modlitwy[1], nazwa z języka tureckiego) – wzgórze (203 m n.p.m.[1]) na Starym Mieście w Płowdiwie, w Bułgarii.

Zabytki

Na terenie spłaszczonego wzgórza archeolodzy odkryli pozostałości osiedla z około 3500 lat p.n.e., a także fragmenty znacznych rozmiarów średniowiecznego zbiornika na wodę deszczową. Istnieją tu także ruiny murów obronnych twierdzy Trimontium (pierwotny Płowdiw), resztki trackiego osiedla Eumolpias[1] oraz akropolu wybudowanego przez cesarza Trajana[2].

Ze szczytu roztacza się widok na Maricę, Starą Płaninę i Sredną Gorę. Urządzono tu strefę rekreacji z punktami widokowymi. Nad Maricę prowadzą kręte kamienne schody, natomiast ulica Czomakowa sprowadza ku Cerkwi Świętych Konstantyna i Heleny w centrum Starego Miasta (obiekt pochodzi z 1832 roku, a jego cenne wyposażenie stanowią m.in. freski autorstwa Zachari Zografa). Poniżej wzgórza (ul. Czomakowa 2) znajduje się dom złotnika Kujumdżigołu z 1847 roku o bogato zdobionej fasadzie z kutymi, żelaznymi wrotami. Pełni on obecnie rolę Muzeum Etnograficznego. Na południowo-zachodnim stoku wzgórza stoi armeńska prawosławna cerkiew Surp Kevork[3].

Galeria

  • Grafika 1885 roku
    Grafika 1885 roku
  • Skały od północnej strony
    Skały od północnej strony
  • Średniowieczna cysterna na deszczówkę
    Średniowieczna cysterna na deszczówkę
  • Starożytny wał kamienny
    Starożytny wał kamienny

Przypisy

  1. ↑ a b c Arkadiusz Belczyk, Bułgaria, Bielsko-Biała: Pascal, 2003, s. 182, ISBN 83-7304-150-8, OCLC 749294644 .
  2. ↑ Roman Szałas, Bułgaria : informator turystyczny, wyd. 11, Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1983, s. 146-147, ISBN 83-03-00390-9, OCLC 749253824 .
  3. ↑ Mapy.cz , Mapy.cz .