W dzisiejszym świecie Neisseria sicca stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego grona osób. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, znaczenie w historii, wpływ na kulturę popularną czy jakikolwiek inny aspekt, Neisseria sicca przyciągnął uwagę dużej publiczności. W tym artykule szczegółowo zbadamy wiele aspektów Neisseria sicca, od jego początków po wpływ na współczesny świat. Zbadamy jego znaczenie w różnych obszarach, a także implikacje, jakie ma dla różnych sektorów społeczeństwa. Ponadto przeanalizujemy perspektywy ekspertów i różne punkty widzenia na temat Neisseria sicca, aby zapewnić kompleksową i wzbogacającą wizję na ten temat, który jest dziś tak aktualny.
![]() Kolonie N. sicca w 24 i 48 godzinie hodowli | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Typ | |
Klasa | |
Rząd | |
Rodzina | |
Rodzaj | |
Gatunek |
Neisseria sicca |
Nazwa systematyczna | |
Neisseria sicca Shaw 1932 |
Neisseria sicca – gatunek Gram-ujemnej bakterii zasiedlający ludzką nosogardziel[1], który został opisany po raz pierwszy w 1906 roku jako Diplococcus pharyngis siccus[2]. Jej obecność została wykryta również w tkankach innych zwierząt, takich jak pies, makak królewski, sępnik czarny czy przepiór wirginijski[3]. Jest jednym z niewielu przedstawicieli rodzaju Neisseria, których obecność została w glebie, a także w wolno płynącej wodzie. Neisseria sicca tworzy żółtawe kolonie osiągające 3 milimetry średnicy[1]. Wytwarza katalazę, ale nie jest zdolna do redukcji azotanów do azotynów[2]. Bakteria ta fermentuje glukozę, maltozę, fruktozę, sacharozę, ale nie laktozę – przez co może zostać błędnie zidentyfikowana jako Neisseria mucosa (która jednakowoż zdolna jest do redukcji azotanów) czy N. perflava[2]. Neisseria sicca wrażliwa jest na antybiotyk kolistynę[2]. Niektóre analizy filogenetyczne sugerują, że Neisseria sicca wraz z N. macacae powinny zostać zaliczone do gatunku N. mucosa[4]. Ponadto, opisane zostały pojedyncze przypadki stanów patologicznych wywołanych przez N. sicca – m.in. zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, zapalenie wsierdzia czy zapalenie spojówek[3].