Neobisium simile

Temat Neobisium simile jest dziś tematem szeroko dyskutowanym i analizowanym. Od lat zajmuje poczesne miejsce w debatach akademickich, politycznych i społecznych. Jego znaczenie wynika z jego wpływu na codzienne życie ludzi, a także na rozwój różnych kierunków studiów. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Neobisium simile, od jego początków po implikacje dla współczesnego społeczeństwa. Ponadto zbadany zostanie jego wpływ w różnych obszarach, takich jak ekonomia, technologia, kultura i polityka. Poprzez tę wyczerpującą analizę staramy się przedstawić kompleksową wizję Neobisium simile i jego znaczenia w dzisiejszym świecie.

Neobisium simile
(L. Koch, 1873)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

pajęczaki

Rząd

zaleszczotki

Podrząd

Iocheirata

Nadrodzina

Neobisioidea

Rodzina

Neobisiidae

Podrodzina

Neobisiinae

Rodzaj

Neobisium

Podrodzaj

Neobisium (Neobisium)

Gatunek

Neobisium (Neobisium) simile

Synonimy
  • Obisium simile L. Koch, 1873
  • Obisium (Obisium) simile L. Koch, 1873

Neobisium similegatunek zaleszczotka z rodziny Neobisiidae. Zamieszkuje zachodnią część Palearktyki, od Półwyspu Iberyjskiego po Zakaukazie.

Taksonomia

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1873 roku przez Ludwiga Carla Christiana Kocha pod nazwą Obisium simile[1][2]. Jako miejsce typowe wskazano Francję. W 1932 roku gatunek przeniesiony został przez Maxa Beiera do podrodzaju nominatywnego rodzaju Neobisium[2].

Morfologia

Zaleszczotek ten ma niepodzielone tergity i sternity oraz wszystkie cztery pary odnóży krocznych pozbawione kolców na biodrach oraz zwieńczone dwuczłonowymi, podzielonymi na metatarsus i telotarsus stopami. Na prosomie (głowotułowiu) występują dwie pary oczu zaopatrzonych w soczewki. Szczękoczułki zwieńczone są szczypcami; ich palec ruchomy ma kilka ząbków i nie występuje na nim rozgałęziona galea; szczecinka galealna osadzona jest przedśrodkowo. Szczękoczułki zaopatrzone są w rallum, którego pierwsze dwie lub trzy blaszki są na przedzie drobno ząbkowane. Nogogłaszczki zaopatrzone są w szczypce, na których palcach znajdują się ujścia gruczołów jadowych; palec ruchomy i nieruchomy są podobnej długości. Palec nieruchomy nogogłaszczków ma równych długości ząbki oraz osiem trichobotrii, z których trichobotrium ist osadzone jest zaśrodkowo, bliżej trichobotrium it niż trichobotrium ib; odległość między trichobotriami ist i ib jest mniejsza niż dwukrotność odległości między trichobotrium ist a szczytem palca. Ruchomy palec nogogłaszczków ma cztery trichobotria. Udo nogogłaszczków jest stosunkowo smukłe, o długości większej niż 3,5-krotność jego szerokości, dłuższe od karapaksu, na powierzchni pośrodkowej i pośrodkowo-grzbietowej zaopatrzone rządek guzków o nieregularnym przebiegu. Rzepka nogogłaszczków jest zmodyfikowana i nie zachowuje tulipanowatego kształtu. Opistosoma (odwłok) ma na błonach pleuralnych ziarnistą rzeźbę[3].

Ekologia i występowanie

Pajęczak ten należy do fauny epigeicznej[3].

Gatunek zachodniopalearktyczny; znany jest z Hiszpanii, Francji, Belgii, Luksemburga, Holandii, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Bułgarii, Słowenii, Chorwacji i Gruzji[2].

Przypisy

  1. L. Koch: Uebersichtliche Dartstellung der Europäischen Chernetiden (Pseudoscorpione). Nürnberg: Bauer und Raspe, 1873.
  2. a b c Mark Harvey: Neobisium simile L. Koch, 1873. Western Australian Museum Field Guide and Catalogues. Pseudoscorpions of the World . Government of Western Australia. .
  3. a b Jana Christophoryová, Frantisek Stahlavsky, Peter Fedor. An updated identification key to the pseudoscorpions (Arachnida: Pseudoscorpiones) of the Czech Republic and Slovakia. „Zootaxa”. 2876, s. 35-48, 2011. DOI: 10.11646/zootaxa.2876.1.4.