Neville Chamberlain (oficer)

W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Neville Chamberlain (oficer), badając jego liczne wymiary i aspekty. Od jego początków do dzisiejszego znaczenia, zagłębimy się w kompleksową analizę, która pozwoli nam zrozumieć znaczenie Neville Chamberlain (oficer) w różnych obszarach życia. Poprzez różnorodne perspektywy i podejścia interdyscyplinarne zbadamy jego wpływ na społeczeństwo, kulturę, historię i technologię, oferując kompleksowe spojrzenie, które wzbogaci naszą wiedzę o Neville Chamberlain (oficer). Ten artykuł zapewni panoramiczny widok, który zachęci nas do refleksji nad znaczeniem i wartością Neville Chamberlain (oficer) w naszym obecnym świecie.

Ten artykuł dotyczy żołnierza, twórcy snookera. Zobacz też: brytyjskiego premiera.
Neville Chamberlain
Ilustracja
pułkownik pułkownik
Pełne imię i nazwisko

Neville Francis Fitzgerald Chamberlain

Data i miejsce urodzenia

13 stycznia 1856
Slough

Data i miejsce śmierci

28 maja 1944
Ascot

Przebieg służby
Lata służby

1873–1901

Siły zbrojne

British Indian Army

Jednostki

Pułk Devonshire

Główne wojny i bitwy

II wojna brytyjsko-afgańska, II wojna burska

Późniejsza praca

Royal Irish Constabulary

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Łaźni (Wielka Brytania) Medal Króla dla Policji za Wybitną Służbę Kawaler Komandor Orderu Królewskiego Wiktoriańskiego (KCVO) Order Świętego Jana Jerozolimskiego (Wielka Brytania)
Multimedia w Wikimedia Commons

Neville Francis Fitzgerald Chamberlain KCB KCVO KStJ KPM(inne języki) (ur. 13 stycznia 1856 w Slough, zm. 28 maja 1944 w Ascot) – brytyjski wojskowy, urzędnik państwowy i twórca snookera. Był oficerem Armii Brytyjskiej w Indiach, później pełnił funkcję inspektora generalnego Royal Irish Constabulary(inne języki) i zrezygnował ze stanowiska po powstaniu wielkanocnym w Irlandii w 1916. Uważa się, że wynalazł grę w snookera w 1875, gdy służył w Jabalpurze w Indiach.

Życiorys

Wczesne życie

Urodził się w rodzinie wojskowych w Slough w hrabstwie Berkshire, jako syn Charlesa Francisa Falcona Chamberlaina i jego żony Marianne Ormsby Drury. Był również bratankiem marszałka Neville’a Bowlesa Chamberlaina(inne języki). Kształcił się w Brentwood School i Royal Military College w Sandhurst[1][2].

Kariera wojskowa

9 sierpnia 1873 wstąpił jako podporucznik do 11. Pułku Piechoty stacjonującego w Subathu(inne języki) w Indiach[3][2], a w sierpniu 1874 awansował na porucznika[4]. W 1878, podczas drugiej wojny brytyjsko-afgańskiej, dołączył do sztabu marszałka polowego sir Fredericka Robertsa, naczelnego dowódcy armii brytyjskiej w Afganistanie. Chamberlain został lekko ranny w bitwie pod Kandaharem[4][5][3]. Służył z Robertsem w Utakamand w latach 1881–1885[6][4]. Awansował na kapitana 9 sierpnia 1885[7], na majora 7 listopada 1885[8][2].

W 1890 został sekretarzem wojskowym rządu Kaszmiru[3]. 6 stycznia 1894 otrzymał brevet pułkownika[9]. Oficjalny awans na pułkownika miał miejsce 6 lutego 1899 kiedy został członkiem sztabu w Delhi[10].

Po wybuchu drugiej wojny burskiej lord Roberts został mianowany naczelnym dowódcą sił brytyjskich w Afryce Południowej. W grudniu 1899 Chamberlain ponownie dołączył do Robertsa w Afryce Południowej jako „pierwszy adiutant i sekretarz prywatny”[3][11][1] i w raportach wojennych z 1900 Roberts bardzo go chwalił[12][2].

Royal Irish Constabulary

W 1900 został odznaczony Orderem Łaźni. W tym samym roku został mianowany inspektorem generalnym Royal Irish Constabulary (RIC), uzbrojonej policji obejmującej całą Irlandię z wyjątkiem Dublina[13][2]. Podlegała ona bezpośrednio administracji brytyjskiej w Irlandii, mającej siedzibę w Zamku Dublińskim. Odpowiadała za gromadzenie informacji wywiadowczych i utrzymywanie porządku, uważano ją za „oczy i uszy” rządu[14]. Formalnie zrezygnował ze służby w armii brytyjskiej 1 listopada 1901[15].

W sierpniu 1903 został mianowany Kawalerem Komandorem Orderu Łaźni (KCB)[16], w 1911 Kawalerem Komandorem Królewskiego Orderu Wiktoriańskiego (KCVO)[13][2] a w kwietniu 1914 Kawalerem Łaski w Czcigodnym Zakonie Świętego Jana[17]. W 1915 otrzymał Medal Króla dla Policji(inne języki)[18]. Lata spędzone przez Chamberlaina w RIC zbiegły się z rozwojem szeregu organizacji politycznych, kulturalnych i sportowych, których wspólnym celem było oddzielenie Irlandii od Wielkiej Brytanii. Organizacje te często określano mianem Sinn Féin, co doprowadziło do powstania organizacji Irlandzkich Ochotników w 1913[19].

W raportach dla Głównego Sekretarza Irlandii Augustine’a Birrella i Podsekretarza Sir Matthew Nathana Chamberlain ostrzegał, że Ochotnicy przygotowują się do zorganizowania powstania i proklamowania niepodległości Irlandii[20]. Jednakże w kwietniu 1916, gdy Nathan pokazał mu list od dowódcy armii z południa Irlandii, w którym informował on o spodziewanym lądowaniu broni na południowo-zachodnim wybrzeżu i planowanym na Wielkanoc powstaniu, obaj „wątpili, czy plotka ta ma jakiekolwiek podstawy”[21]. Powstanie wielkanocne rozpoczęło się w Poniedziałek Wielkanocny, 24 kwietnia 1916 i trwało sześć dni, kończąc się dopiero, gdy większa część ulicy Sackville (obecnie O’Connell Street) została zniszczona przez ogień artyleryjski. Chociaż Królewska Komisja ds. Rebelii z 1916 (komisja Hardinge’a) oczyściła RIC z wszelkiej odpowiedzialności za powstanie[22], Chamberlain zrezygnował ze stanowiska w lipcu 1916 w związku z krytyką nieudolnego wykorzystania informacji wywiadowczych[13][2].

Życie prywatne

Mary Henrietta Hay (1902)

Po przejściu na emeryturę zamieszkał w Ascot, w hrabstwie Berkshire. 19 marca 1938 opublikował w czasopiśmie The Field list, w którym twierdził, że w 1875 w kasynie oficerskim 11. Pułku Devonshire w Jabalpurze (w Indiach) wymyślił grę w snookera dodając kolorowe bile do klasycznego bilarda. Gra zdobyła popularność w miejscowym klubie a po wspólnym obiedzie z maharadżą zawodowy bilardzista John Ross, który zapoznał się z nowymi regułami, rozpowszechnił ją w Wielkiej Brytanii[13][2]. Jego twierdzenie zostało poparte przez pisarza Comptona Mackenzie w liście do The Billiard Player w 1939 i zostało zaakceptowane przez obecne organy zarządzające, takie jak International Billiards and Snooker Federation(inne języki)[3][1].

Poślubił Mary Henriettę Hay (1866–1936) w 1886[2]. Ich córka, Nora (1887–1956), poślubiła Clive’a Wigrama, 1. barona Wigram(inne języki)[13].

Zmarł 28 maja 1944 w swoim domu[1][13] w Ascot na zapalenie mięśnia sercowego[2].

Przypisy

  1. ↑ a b c d Colonel Neville Francis Fitzgerald Chamberlain. The British Museum. . (ang.).
  2. ↑ a b c d e f g h i j T. R. Moreman. Chamberlain, Sir Neville Francis Fitzgerald (1856–1944). „Oxford Dictionary of National Biography”, 2006-05-25. Oxford University Press. DOI: 10.1093/ref:odnb/73766. (ang.). 
  3. ↑ a b c d e Peter Ainsworth: The Origin of Snooker: The Neville Chamberlain Story. . (ang.).
  4. ↑ a b c T.R. Moreman, Chamberlain, Sir Neville Francis Fitzgerald (1856–1944), Oxford Dictionary of National Biography, 23 września 2004, DOI: 10.1093/ref:odnb/73766 (ang.).
  5. ↑ No. 24909. „London Gazette”, s. 6539, 1880-12-03. . (ang.). 
  6. ↑ No. 25096. „The London Gazette”. 25096, s. 1741, 1882-04-18. . (ang.). 
  7. ↑ No. 25520. „The London Gazette”. 25520, s. 4787, 1885-10-16. . (ang.). 
  8. ↑ No. 25527. „The London Gazette”. 25527, s. 5081, 1885-11-06. . (ang.). 
  9. ↑ No. 26591. „The London Gazette”. 26591, s. 416, 1895-01-22. . (ang.). 
  10. ↑ No. 27085. „The London Gazette”. 27085, s. 3521, 1899-06-02. . (ang.). 
  11. ↑ No. 27146. „The London Gazette”. 27146, s. 8542, 1899-12-22. . (ang.). 
  12. ↑ No. 27282. „The London Gazette”. 27282, s. 844, 1901-02-08. . (ang.). 
  13. ↑ a b c d e f Richard Hawkins, Chamberlain, Sir Neville Francis Fitzgerald, Dictionary of Irish Biography, październik 2009, DOI: 10.3318/dib.001602.v1 (ang.).
  14. ↑ W.J. McCormack, The Blackwell Companion to Modern Irish Culture, Oxford: Blackwell Publishers, 1999, s. 477, ISBN 0-631-22817-9 (ang.).
  15. ↑ No. 27380. „The London Gazette”. 27380, s. 8095, 1901-11-26. . (ang.). 
  16. ↑ No. 27586. „The London Gazette”. 27586, s. 5058, 1903-08-11. . (ang.). 
  17. ↑ No. 28818. „The London Gazette”. 28818, s. 2874, 1914-04-03. . (ang.). 
  18. ↑ No. 29024. „The London Gazette”. 29024, s. 4, 1914-12-29. . (ang.). 
  19. ↑ Brian Feeney: Sinn Féin. A Hundred Turbulent Years. University of Wisconsin Press, 2003, s. 55. ISBN 0-299-18670-9. (ang.).
  20. ↑ Michael Foy: The Easter Rising. Sutton Publishing, 2004, s. 55. ISBN 0-7509-3433-6. (ang.).
  21. ↑ Leon Ó Broin: Dublin Castle and the 1916 Rising. New York University Press, 1971, s. 79. ISBN 0-8147-6150-X. (ang.).
  22. ↑ Royal Commission on the Rebellion in Ireland, Report of Commission, An Garda Síochána - Ireland's National Police and Security Service, 26 czerwca 1916, s. 13 (ang.).

Bibliografia