Nico Dostal
Dzisiaj Nico Dostal jest tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu dużej części populacji. Zagadnienie to przykuło uwagę ekspertów, naukowców i specjalistów z różnych dziedzin, którzy poświęcili swój czas i wysiłek na analizę go z różnych podejść. Co więcej, Nico Dostal wywołał debatę w społeczeństwie, powodując sprzeczne opinie i rozbieżne stanowiska. Biorąc pod uwagę tę sytuację, istotne jest pogłębienie naszej wiedzy na temat Nico Dostal i zbadanie jego implikacji w różnych kontekstach. W tym celu w tym artykule omówimy Nico Dostal w sposób szczegółowy i krytyczny, aby zapewnić kompleksową wizję tego aktualnego tematu.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
Nico Dostal, właśc. Nicholas Joseph Michael Dostal (ur. 27 listopada 1895 w Korneuburgu, zm. 27 października 1981 w Salzburgu) – austriacki kompozytor czeskiego pochodzenia, głównie twórca popularnych operetek nurtu operetki wiedeńskiej[1]. Poza tym komponował muzykę filmową, musicale oraz utwory rozrywkowo-taneczne.
Wujem Nico Dostala był dyrygent i kompozytor, Hermann Dostal[2]. Dostal studiował prawo w Linzu oraz Wiedniu, a muzyki uczył się tylko dodatkowo. W 1919 roku podpisał jednak, jako muzyk, kontrakt w Innsbrucku. W kolejnych latach działał jako kapelmistrz w orkiestrach wielu mniejszych miasteczek, a w latach 1921–22 osiadł w Salzburgu, gdzie napisał swoją pierwszą operetkę zatytułowaną Lagunenzauber, której premiera miała miejsce w 1923 roku w Grazu, jednak nie odniosła ona sukcesu.
W 1924 przeprowadził się do Berlina, gdzie pracował jako aranżer. Po dziewięciu latach instrumentowania obcych operetek premierę miała jego własna – Clivia, która zyskała duże uznanie. Później napisał jeszcze prawie 20 operetek, z których najbardziej znane to: Monika (1937), Węgierskie wesele (Die ungarische Hochzeit) (1939), Die Flucht ins Glück (1940), Manina (1942), Doktor Eisenbart (1952), Der dritte Wunsch (1954) i Rhapsodie der Liebe (1963), żadna z nich nie powieliła już jednak wielkiego sukcesu Clivii – najbliżej tego była operetka Węgierskie wesele, jedyna poważniejsza i bardziej oryginalna, jaką stworzył. W 1961 r. miała miejsce premiera musicalu Dostala So macht man Karriere. Efektownie instrumentowane i bardzo utanecznione utwory Dostala charakteryzują się sentymentalizmem. Królują w nich marsze i walce[3].
Przypisy
- ↑ red. Andrzej Chodkowski: Encyklopedia muzyki. s. 640.
- ↑ Dieter Schnabel: Zuweilen muß einer da sein, der gedenkt: Blätter der Erinnerung an Komponisten, Schriftsteller und Theaterleute. s. 23.
- ↑ Lucjan Kydryński: Przewodnik operetkowy. s. 96-97.
Bibliografia
- Lucjan Kydryński: Przewodnik operetkowy. Wyd. IV. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1994. ISBN 83-224-0316-X. (pol.).
- red. Andrzej Chodkowski: Dostal, Nico w Encyklopedia muzyki. Warszawa: PWN, 1995. ISBN 83-01-11390-1. (pol.).
- Dieter Schnabel: Zuweilen muß einer da sein, der gedenkt: Blätter der Erinnerung an Komponisten, Schriftsteller und Theaterleute. Books on Demand GmbH, 2003. ISBN 3-8330-0015-5. (niem.).