W tym artykule poruszymy temat Nikoloz Czcheidze, który jest dziś bardzo istotny i interesujący. Od dawna Nikoloz Czcheidze przyciąga uwagę specjalistów, badaczy i ogółu społeczeństwa ze względu na swój wpływ na różne aspekty społeczeństwa. W całym artykule zostaną przeanalizowane różne perspektywy, badania i refleksje na temat Nikoloz Czcheidze, w celu przedstawienia kompleksowej i wzbogacającej wizji tematu. Ponadto zbadane zostaną możliwe rozwiązania, postępy i wyzwania związane z Nikoloz Czcheidze, z zamiarem wspierania dialogu i krytycznej refleksji wokół tej bardzo ważnej kwestii.
![]() | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Deputowany do III i IV Dumy | |
Okres |
od 1907 |
Przynależność polityczna | |
Przewodniczący Piotrogrodzkiej Rady Delegatów Robotniczych i Żołnierskich | |
Okres |
od 27 lutego?/12 marca 1917 |
Poprzednik |
funkcja utworzona |
Następca | |
Przewodniczący Wszechrosyjskiego Centralnego Komitetu Wykonawczego | |
Okres |
od 24 czerwca?/7 lipca 1917 |
Poprzednik |
funkcja utworzona |
Następca | |
![]() |
Nikoloz Czcheidze (ნიკოლოზ ჩხეიძე; ur. 1864 we wsi Puti w guberni kutaiskiej, zm. 13 czerwca 1926 w Leuville-sur-Orge k. Paryża) — gruziński socjaldemokrata, działacz mienszewicki.
Od 1898 w Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej Rosji (SDPRR), od 1903 w jej frakcji mienszewickiej. Uczestnik rewolucji 1905–1907. W latach 1907–1917 deputowany do Dumy Państwowej (od 1912 przywódca frakcji mienszewickiej).
Po rewolucji lutowej i obaleniu caratu przewodniczący Piotrogrodzkiej Rady Delegatów Robotniczych i Żołnierskich a od lipca 1917 także Wszechrosyjskiego Centralnego Komitetu Wykonawczego. Po przewrocie bolszewickim i rozpędzeniu przez bolszewików w styczniu 1918 Konstytuanty wrócił do Gruzji.
Został przewodniczącym Sejmu Zakaukaskiego a następnie Zgromadzenia Ustawodawczego Gruzji. Po bolszewickiej agresji na Gruzję w marcu roku 1921 wyemigrował do Francji wraz z rządem Demokratycznej Republiki Gruzji.
Ciężko chory na gruźlicę popełnił samobójstwo.