Nina Andrycz

Nina Andrycz
Data urodzenia	11 listopada 1912
Data i miejsce śmierci	31 stycznia 2014 ; Warszawa
	Małżonka premiera Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej
Okres	od 5 lutego 1947; do 20 listopada 1952
Małżonek	Józef Cyrankiewicz
Poprzednik	Wisła Pankiewicz
Następca	Janina Górzyńska-Bierut
	Małżonka premiera Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej
Okres	od 18 marca 1954; do 1968
Poprzednik	Janina Górzyńska-Bierut
Następca	Krystyna Tempska-Cyrankiewicz
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Nina Andrycz
	; Nina Andrycz
Data i miejsce urodzenia	11 listopada 1912 ; Brześć Litewski
Data i miejsce śmierci	31 stycznia 2014 ; Warszawa
Zawód	aktorka
Współmałżonek	Józef Cyrankiewicz; (1947−1968; rozwód)
Lata aktywności	1934–2014
	Odznaczenia
	;
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Nina Andrycz (ur. 11 listopada 1912 w Brześciu Litewskim; zm. 31 stycznia 2014 w Warszawie) – polska aktorka teatralna, filmowa i telewizyjna, recytatorka oraz poetka i pisarka. W latach 1947−1968 małżonka premiera Józefa Cyrankiewicza.

Ze względu na swój dorobek artystyczny czasem nazywana „pierwszą damą polskiego teatru”.

Życiorys

Młodość

Córka prawnika Eugeniusza Andrycza (1879–1928) i Marii z domu Borys (1889–1977). Jej stryjem był dyplomata Czesław Andrycz. W latach 1917–1927 mieszkała w Kijowie, gdzie jej matka pracowała jako tłumaczka. Zachęcana przez babkę, która zainteresowała ją aktorstwem, regularnie uczęszczała do teatru i opery. Studiowała prawo na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie oraz historię, psychologię i filozofię na Uniwersytecie Warszawskim, jednak żadnych z tych kierunków nie ukończyła. Była absolwentką Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej w Warszawie (1934).

Kariera aktorska

16 listopada 1934 zadebiutowała jako aktorka teatralna występem w Teatrze na Pohulance w Wilnie, z którym była związana do 1935. Następnie została aktorką Teatru Polskiego w Warszawie. Na czas II wojny światowej zawiesiła karierę aktorską i była kelnerką w kawiarni „Café Bar” w Warszawie. W 1946 powróciła do Teatru Polskiego, którego aktorką była do 2004.

Była obsadzana w rolach głównych w dramatach klasycznych i romantycznych, m.in.: Solange w Lecie w Nohant (1935), Lukrecji Borgii w Cezarze i człowieku (1937), Szimeny w Cydzie Corneille’a (1948), tytułowej w Marii Stuart (1958) Słowackiego, Elżbiety w Don Carlosie (1960) Schillera, królowej Małgorzaty w Ryszardzie III Shakespeare’a (1993), Starej w Krzesłach Ionesco (1995) czy Klary Zachanassian w Wizycie starszej pani Dürrenmatta (1998). Z uwagi na sposób jej gry, pełen patosu i arystokratycznej maniery, a także urodę i figurę, grała głównie role królowych (Maria Stuart u Słowackiego, Elżbieta w Marii Stuart Schillera, Królowa w Don Carlosie) lub arystokratek i heroin (Szimena w Cydzie, Lady Milford w Intrydze i miłości, Izabela Łęcka w Lalce); zagrała 29 postaci różnych władczyń. Cieszyła się powszechną popularnością wśród krytyków i widzów, dzięki którym czterokrotnie zwyciężyła w plebiscycie „Expressu Wieczornego” na najpopularniejszą aktorkę.

W 1939 zadebiutowała jako aktorka filmowa rolą niemieckiej agentki w filmie Eugeniusza Bodo Uwaga szpieg, który jednak nie został ukończony. Rozczarowana warunkami pracy na planie zdjęciowym ograniczyła występowanie w filmach. Na wielki ekran wróciła w latach 50. rolą Marii Kalergis w filmie historycznym Jana Rybkowskiego Warszawska premiera (1951).

Pozostałe przedsięwzięcia

W okresie powojennym była uczennicą polskiego antropozofa i mistyka, Roberta Waltera z Komorowa, pod którego kierunkiem zgłębiała ezoterykę.

Wydała tomiki poezji To teatr (1983), Róża dla nikogo (1989) i Rzeka bez nazwy (1999) oraz kryptobiograficzną powieść My rozdwojeni (1992), w której opisała początki swojej kariery scenicznej. W 2013 roku wydała książkę autobiograficzną pt. Patrzę i wspominam.

Poświęcono jej film dokumentalny Już nie mogę przestać być damą (1996). 8 marca 2009 wyemitowany został reportaż o artystce w programie TVN Uwaga – Kulisy sławy.

Życie prywatne

W 1947 wzięła ślub kościelny z Józefem Cyrankiewiczem, ówczesnym premierem PRL, z którym rozwiodła się w 1968. Była bezdzietna z wyboru. Twierdziła, że jest pozbawiona instynktu macierzyńskiego i nie zgodziła się urodzić dziecka nawet po zapewnieniach swojej matki, że ona wychowa urodzone przez nią dziecko. Dwukrotnie dokonała aborcji.

Śmierć i pogrzeb

Zmarła nad ranem po trzytygodniowym pobycie w szpitalu na warszawskim Powiślu z powodu niewydolności krążeniowo-oddechowej w piątek 31 stycznia 2014 roku w wieku 101 lat. Pogrzeb Niny Andrycz odbył się 10 lutego 2014 na Starych Powązkach (kwatera 14-1-3). W ostatniej drodze aktorki uczestniczyli m.in. prezes Związku Artystów Scen Polskich Olgierd Łukaszewicz, dyrektor Teatru Polskiego w Warszawie Andrzej Seweryn, Ignacy Gogolewski oraz Janusz Józefowicz, a w imieniu ministra kultury i dziedzictwa narodowego Bogdana Zdrojewskiego odczytano list kondolencyjny. Pogrzeb miał charakter katolicki zgodnie z życzeniem aktorki. W testamencie aktorka zapisała w spadku swoje pieniądze dla fundacji Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy. WOŚP za te pieniądze kupiła wysokiej klasy densytometr, urządzenie do mierzenia gęstości kości.

Spektakle (wybór)

Przed II wojną światową

1934 Nigdy nie można przewidzieć jako Gloria
1934 Hamlet jako Ofelia
1935 O Zmartwychwstaniu jako Maria Magdalena
1935 Ptak jako burmistrzanka
1935 Król Lear jako Regana
1935 Kordian jako strach / Wioletta
1936 Niedobra miłość jako Mania
1936 Tessa jako Antonina Sanger
1936 Lato w Nohant jako Solange
1937 Cezar i człowiek jako Lukrecja Borgia
1937 Szczygli zaułek jako Blanka
1938 Noc listopadowa jako Joanna
1938 Maskarada jako Aleksandrine
1939 Koleżanki jako Hela

Spektakle powojenne

1946 Papuga jako Marta (reżyseria Juliusz Osterwa)
1946 Szkoła obmowy jako Dorymena (reż. Karol Frycz)
1947 Oresteja jako Kasandra (reż. Arnold Szyfman)
1948, wznowienie 1954 Cyd jako Szimena (reż. Edmund Wierciński)
1948 Zakon krzyżowy jako Ryngałła (reż. Janusz Warnecki)
1949 Wieczór Puszkinowski (reż. J. Warnecki)
1949 Ostatnie dni jako Natalia (reż. Józef Wyszomirski)
1950 Tai Yang budzi się jako Tai Yang (reż. zespołowa)
1951 Intryga i miłość jako lady Milford (reż. Aleksander Bardini)
1952 Lalka jako Izabela Łęcka (reż. Bronisław Dąbrowski)
1955 Miesiąc na wsi jako Natalia Pietrowna (reż. Władysław Krzemiński)
1955 Intryga i miłość jako lady Milford (reż. Aleksandrowicz Gąssowski) – gościnnie w Teatrze Polskim w Poznaniu
1956 Cyd jako Szimena (reż. Ryszard Sobolewski) – gościnnie w Teatrze Polskim w Poznaniu
1956 Święta Joanna jako Joanna (reż. Bohdan Korzeniewski)
1958 Maria Stuart jako Maria Stuart (reż. Roman Zawistowski)
1960 Don Carlos jako Elżbieta Valois (reż. Władysław Hańcza)
1961 Pożądanie w cieniu wiązów jako Abbie Putnam (reż. R. Zawistowski)
1962 Mariana Pineda jako Mariana Pineda (reż. W. Hańcza)
1963 Borys Godunow jako Maryna (reż. Henryk Szletyński)
1963 Kleopatra jako Kleopatra (reż. Roman Niewiarowicz)
1964 Makbet jako lady Makbet (reż. Otto Axer)
1964 Pies ogrodnika jako Diana de Belfior (reż. R. Niewiarowicz)
1965 Balladyna jako Balladyna (reż. W. Krzemiński)
1967 Nawrócenie kapitana Brassbound jako lady Cecylia Waynflete (reż. Andrzej Szafiański)
1968 Wariacje na temat jako Rose (reż. Jan Kulczyński)
1969 Intryga i miłość jako lady Milford (reż. Wanda Laskowska)
1971 Rzymska wiosna jako Małgorzata Fuller (reż. Jerzy Rakowiecki)
1973 Gwiazda jako Gwiazda (reż. Helmut Kajzar) – gościnnie w Teatrze Stara Prochownia w Warszawie
1973 Moralność pani Dulskiej jako pani Dulska (reż. Krystyna Meissner)
1976 Maria Stuart jako Elżbieta, królowa Anglii (reż. August Kowalczyk)
1979 Profesja pani Warren jako pani Warren (reż. K. Meissner)
1980 N. Andrycz przedstawia siebie... (widowisko poetyckie) – w Teatrze Stara Prochownia w Warszawie
1981 Karnawał jako Małgorzata (reż. Józef Para)
1983 Maestro jako Ksena (reż. Kazimierz Dejmek)
1985 Biesiada u hrabiny Kotłubaj jako hrabina Maria Kotłubaj (reż. Romuald Szejd) – w Teatrze „Scena Prezentacje” w Warszawie
1986 Baba-Dziwo jako Valida Vrana (reż. Mariusz Dmochowski)
1988 Lokaj jako Starościna (reż. Andrzej Łapicki)
1990 Tango jako Eugenia (reż. K. Dejmek)
1993 Ryszard III jako Małgorzata (reż. Maciej Prus)
1994 Popołudnie kochanków jako Katarzyna II (reż. Jan Bratkowski)
1995 Krzesła jako Ona (Stara; reż. M. Prus)
1997 Cocktail Party Julia (Pani Shuttlethwaite; reż. M. Prus)
1998 Wizyta starszej pani jako Klara Zachanassian (reż. Zdzisław Wardejn)
2000 Lustro jako aktorka (reż. Tomasz Zygadło)
2001 Królowa i Szekspir jako Elżbieta I, królowa Anglii (reż. Marcel Kochańczyk) – w Teatrze na Woli im. Łomnickiego w Warszawie
2011 Polita jako Sarah Bernhardt (reż. Janusz Józefowicz) – Teatr Studio Buffo Warszawa
2012 Mecz małżeński jako Marlene – Rosyjski Teatr Dramatyczny Litwy mieszczący się w dawnej siedzibie Teatru na Pohulance Wilno
2013 Włamywacz z lepszego towarzystwa jako Amantka – Rosyjski Teatr Dramatyczny Litwy mieszczący się w dawnej siedzibie Teatru na Pohulance Wilno

Filmografia

Rok	Tytuł	Rola	Uwagi
1939	Uwaga, szpieg	(rola nieznana)	film nieukończony, reżyseria: Eugeniusz Bodo
1950	Warszawska premiera	Maria Kalergis	film historyczny, reżyseria: Jan Rybkowski
1954	Uczta Baltazara	tancerka Joanna d'Ursins	film sensacyjny, reżyseria: Jerzy Zarzycki
1958	Dama kameliowa	Małgorzata	spektakl telewizyjny, reżyseria: Adam Hanuszkiewicz
1959	Pani Bovary	Emma Bovary	spektakl telewizyjny, reżyseria: Jerzy Gruza
1960	Judyta	Judyta	spektakl telewizyjny, reżyseria: Stanisław Wohl
1961	Anna Karenina	Anna Karenina	spektakl telewizyjny, reżyseria: Adam Hanuszkiewicz
1962	Pies ogrodnika	hrabina Diana de Belfor	spektakl telewizyjny, reżyseria: Konrad Swinarski
1963	Panna bez posagu	Larysa	spektakl telewizyjny, reżyseria: Jerzy Antczak
1964	Rosmersholm	Rebeka West	spektakl telewizyjny, reżyseria: Henryk Szletyński
1965	Dym	Irina	spektakl telewizyjny, reżyseria: Bohdan Trukan
1965	Pierścień wielkiej damy	hrabina Maria Harrys	spektakl telewizyjny, reżyseria: Andrzej Szafiański
1966	Dzikie palmy	Charlotta	spektakl telewizyjny, reżyseria: Ludwik René
	Oszukana	Róża	spektakl telewizyjny, reżyseria: Ludwik René
	Powrót do Lizbony	Donna Catherin	spektakl telewizyjny, reżyseria: Bohdan Trukan
1967	Miesiąc na wsi	Natalia	spektakl telewizyjny, reżyseria: Bohdan Trukan
1968	Wachlarz Lady Windermere	Pani Erylnne	spektakl telewizyjny, reżyseria: Bohdan Trukan
1969	Burza	Katierina	spektakl telewizyjny, reżyseria: Jan Kulczyński
1970	Safona	Safona	spektakl telewizyjny, reżyseria: Henryk Drygalski
1972	Dary magów	perukarka	film obyczajowy, reżyseria: Walentyna Maruszewska
1973	Dom nad Loarą	Marie Requier	spektakl telewizyjny, reżyseria: Henryk Drygalski
1975	Wiersze	aktorka	spektakl telewizyjny, reżyseria: Wojciech Siemion
1976	Terrarium	Ona	spektakl telewizyjny, reżyseria: Anna Minkiewicz
1977	Przed burzą	Nancy Astor	spektakl telewizyjny, reżyseria: Roman Wionczek
1980	Kontrakt	Olga Aleksandrowa, kierowniczka baletu opery	film dramatyczny, reżyseria: Krzysztof Zanussi
1988	Bez kurtyny	Dama	spektakl telewizyjny, reżyseria: Zdzisław Wardejn
1991	Pępowina	Matka	spektakl telewizyjny, reżyseria: Piotr Szulkin
1993	Mgła	Gwiazda	spektakl telewizyjny, reżyseria: Mirosław Gronowski
1995	Słowik Warszawy	Patrycja	spektakl telewizyjny, reżyseria: Ryszard Ber
1995	Siostra	Dama w czerni	spektakl telewizyjny, reżyseria: Edward Dziewoński
1996	Już nie mogę przestać być damą	ona sama	film dokumentalny, reżyseria: Jolanta Kessler
1996	Horror w Wesołych Bagniskach	Róża, teściowa Apolinarego	horror komediowy, reżyseria: Andrzej Barański
1997	Sława i chwała	księżna Anna Bilińska (odcinek: 4)	serial telewizyjny, reżyseria: Kazimierz Kutz
2001	Na dobre i na złe	Jaszewska (odcinek: 61)	serial telewizyjny, reżyseria: Teresa Kotlarczyk
2008	Jeszcze nie wieczór	ona sama	film dramatyczny, reżyseria: Jacek Bławut
2008	Serce na dłoni	matka Konstantego	czarna komedia, reżyseria: Krzysztof Zanussi
2009	Aktorzy	ona sama	film dokumentalny, reżyseria: Tomasz Wolski
2013	Zdjęcie od Nasierowskiej, czyli życie wielokrotnie spełnione	ona sama	film dokumentalny, reżyseria: Tomasz Pijanowski

Ordery i odznaczenia

Order Sztandaru Pracy I klasy (1959)
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (3 listopada 1995)
Order Sztandaru Pracy II klasy (22 lipca 1949)
Złoty Krzyż Zasługi (13 listopada 1953)
Medal 40-lecia Polski Ludowej (1985)
Medal 10-lecia Polski Ludowej (19 stycznia 1955)
Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (28 kwietnia 2008)
Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony dla Kultury Narodowej” (1988)
Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy”

Nagrody

Nagroda FSRiR w Katowicach (1949)
Nagroda Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji za rolę Larysy w przedstawieniu Bez posagu w Teatrze Telewizji oraz inne kreacje aktorskie w Teatrze TV i w Teatrze Polskiego Radia (1963)
Srebrna Maska (nagroda w plebiscycie czytelników „Expressu Wieczornego” – trzykrotnie (1967, 1968, 1970)
Zasłużona dla Teatru Polskiego w Warszawie (1976)
Nagroda Ministra Kultury i Sztuki I stopnia za wybitne osiągnięcia aktorskie (1977)
Nagroda specjalna „Gazety Wyborczej” na Kaliskich Spotkaniach Teatralnych za rolę Małgorzaty w przedstawieniu Ryszard III Williama Shakespeare’a w Teatrze Polskim w Warszawie (1994)
Nagroda publiczności na 35. Rzeszowskich Spotkaniach Teatralnych (1996)
Nagroda Miasta Stołecznego Warszawy (2002)
Nagroda Literackiej Premiery Miesiąca (grudzień) za książkę Bez początku, bez końca (2003)
Nagroda im. Ireny Solskiej (2012)

Uwagi

↑ Nina Andrycz przez wiele lat jako swoją datę urodzenia podawała 11 listopada 1915 r., jednak przed śmiercią przyznała, że w rzeczywistości urodziła się 11 listopada 1912 r. i taka data jest uznawana za faktyczną. Na nagrobku widnieje natomiast data 11 listopada 1910 r., podana na podstawie relacji nieujawnionej osoby twierdzącej, że widziała akt urodzenia Niny Andrycz.

Przypisy

↑ Kienzler 2015 ↓, s. 14.
↑ ^a ^b Andrycz Nina, Encyklopedia PWN , Wydawnictwo Naukowe PWN .
↑ ^a ^b Nina Andrycz, Encyklopedia teatru polskiego (autorzy) .
↑ Nina Andrycz w bazie IMDb (ang.)
↑ Nina Andrycz w bazie filmpolski.pl
↑ Nina Andrycz: Dlaczego ukrywała swój wiek? , film.interia.pl, 29 kwietnia 2016 .
↑ 101 lat Niny Andrycz.. polityka.pl. .
↑ TVP Info, IAR, Jedynka, bk: Nie żyje aktorka Nina Andrycz. Zmarła w wieku 101 lat. Polskie Radio . 2013-01-31. .
↑ ^a ^b ^c Kienzler 2015 ↓, s. 13.
↑ Eugeniusz Antoni Andrycz , geni_family_tree, 25 maja 2018 (pol.).
↑ Maria 1v von Gröning 2v Andrycz , geni_family_tree, 12 października 2018 (pol.).
↑ Skan metryczki dowodowej.
↑ Kienzler 2015 ↓, s. 16.
↑ ^a ^b Kienzler 2015 ↓, s. 15.
↑ Kienzler 2015 ↓, s. 17–18.
↑ ^a ^b Kienzler 2015 ↓, s. 19.
↑ Kienzler 2015 ↓, s. 22.
↑ Kienzler 2015 ↓, s. 24.
↑ Katarzyna Bielas, Wielki comeback
↑ Kienzler 2015 ↓, s. 29, 36, 39.
↑ ^a ^b Kienzler 2015 ↓, s. 21.
↑ Kienzler 2015 ↓, s. 40.
↑ Kienzler 2015 ↓, s. 28, 34–37.
↑ Kienzler 2015 ↓, s. 28.
↑ Nina Andrycz.
↑ Ewa Lando. Wszyscy się czegoś bali. Wydawnictwo Czerwone i Czarne, Warszawa 2016, s.298,299.
↑ Kienzler 2015 ↓, s. 37.
↑ Cmentarz Stare Powązki: NINA ANDRYCZ, Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne .
↑ W Warszawie pożegnano Ninę Andrycz. wp.pl. .
↑ Pogrzeb Niny Andrycz. Artystkę pochowano na Starych Powązkach , polskatimes.pl .
↑ Katolicki pogrzeb Andrycz. wsumie.pl. .
↑ Spadek po Ninie Andrycz trafił do WOŚP. To jednak nie koniec , fakt.pl (pol.).
↑ M.P. z 1996 r. nr 11, poz. 117 „za wybitne zasługi dla kultury polskiej oraz osiągnięcia w pracy artystycznej”.
↑ M.P. z 1950 r. nr 6, poz. 58 „za zasługi położone dla Narodu i Państwa w dziedzinie (...), kultury i sztuki”
↑ M.P. z 1953 r. nr 106, poz. 1422 „za zasługi w dziedzinie sztuki teatralnej - w związku z 40-leciem pracy Państwowego Teatru Polskiego w Warszawie”.
↑ M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/196 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki - wymieniona jako Cyrankiewicz Nina.
↑ MKiDN - Medal Zasłużony Kulturze - Gloria Artis (pol.).

Bibliografia

Nina Andrycz, WitoldW. Filler WitoldW., LechL. Piotrowski LechL., Poczet aktorów polskich. Od Solskiego do Lindy, Warszawa: „Philip Wilson”, 1998, s. 8–11, ISBN 83-87571-54-7, OCLC 189426351 .
IwonaI. Kienzler IwonaI., Uwodzicielki, skandalistki i seksbomby PRL, Bellona SA, 2015, ISBN 978-83-11-13845-2 .

Linki zewnętrzne

Nina Andrycz w bazie IMDb (ang.)
Nina Andrycz w bazie Filmweb
Nina Andrycz w bazie filmpolski.pl
Nina Andrycz, Encyklopedia teatru polskiego (autorzy) .
Nina Andrycz na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”
Całe życie w drodze do. Rozmowa, którą przeprowadził z aktorką Remigiusz Grzela
Kiedy jest się naprawdę gwiazdą, to nie rodzi się dzieci, rodzi się role – wywiad z aktorką
Nina Andrycz na zdjęciach w bibliotece Polona

[7] Nina Andrycz przez wiele lat jako swoją datę urodzenia podawała 11 listopada 1915 r., jednak przed śmiercią przyznała, że w rzeczywistości urodziła się 11 listopada 1912 r. i taka data jest uznawana za faktyczną. Na nagrobku widnieje natomiast data 11 listopada 1910 r., podana na podstawie relacji nieujawnionej osoby twierdzącej, że widziała akt urodzenia Niny Andrycz.

[CITEREFKienzler201514-1] Kienzler 2015 ↓, s. 14.

[ency-2] Andrycz Nina, Encyklopedia PWN , Wydawnictwo Naukowe PWN .

[ET-3] Nina Andrycz, Encyklopedia teatru polskiego (autorzy) .

[IMDb-4] Nina Andrycz w bazie IMDb (ang.)

[FP-5] Nina Andrycz w bazie filmpolski.pl

[Interia-6] Nina Andrycz: Dlaczego ukrywała swój wiek? , film.interia.pl, 29 kwietnia 2016 .

[8] 101 lat Niny Andrycz.. polityka.pl. .

[9] TVP Info, IAR, Jedynka, bk: Nie żyje aktorka Nina Andrycz. Zmarła w wieku 101 lat. Polskie Radio . 2013-01-31. .

[CITEREFKienzler201513-10] Kienzler 2015 ↓, s. 13.

[11] Eugeniusz Antoni Andrycz , geni_family_tree, 25 maja 2018 (pol.).

[12] Maria 1v von Gröning 2v Andrycz , geni_family_tree, 12 października 2018 (pol.).

[13] Skan metryczki dowodowej.

[CITEREFKienzler201516-14] Kienzler 2015 ↓, s. 16.

[CITEREFKienzler201515-15] Kienzler 2015 ↓, s. 15.

[CITEREFKienzler201517–18-16] Kienzler 2015 ↓, s. 17–18.

[CITEREFKienzler201519-17] Kienzler 2015 ↓, s. 19.

[CITEREFKienzler201522-18] Kienzler 2015 ↓, s. 22.

[CITEREFKienzler201524-19] Kienzler 2015 ↓, s. 24.

[20] Katarzyna Bielas, Wielki comeback

[CITEREFKienzler201529,_36,_39-21] Kienzler 2015 ↓, s. 29, 36, 39.

[CITEREFKienzler201521-22] Kienzler 2015 ↓, s. 21.

[CITEREFKienzler201540-23] Kienzler 2015 ↓, s. 40.

[CITEREFKienzler201528,_34–37-24] Kienzler 2015 ↓, s. 28, 34–37.

[CITEREFKienzler201528-25] Kienzler 2015 ↓, s. 28.

[26] Nina Andrycz.

[27] Ewa Lando. Wszyscy się czegoś bali. Wydawnictwo Czerwone i Czarne, Warszawa 2016, s.298,299.

[CITEREFKienzler201537-28] Kienzler 2015 ↓, s. 37.

[29] Cmentarz Stare Powązki: NINA ANDRYCZ, Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne .

[30] W Warszawie pożegnano Ninę Andrycz. wp.pl. .

[31] Pogrzeb Niny Andrycz. Artystkę pochowano na Starych Powązkach , polskatimes.pl .

[32] Katolicki pogrzeb Andrycz. wsumie.pl. .

[33] Spadek po Ninie Andrycz trafił do WOŚP. To jednak nie koniec , fakt.pl (pol.).

[34] M.P. z 1996 r. nr 11, poz. 117 „za wybitne zasługi dla kultury polskiej oraz osiągnięcia w pracy artystycznej”.

[35] M.P. z 1950 r. nr 6, poz. 58 „za zasługi położone dla Narodu i Państwa w dziedzinie (...), kultury i sztuki”

[36] M.P. z 1953 r. nr 106, poz. 1422 „za zasługi w dziedzinie sztuki teatralnej - w związku z 40-leciem pracy Państwowego Teatru Polskiego w Warszawie”.

[37] M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/196 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki - wymieniona jako Cyrankiewicz Nina.

[38] MKiDN - Medal Zasłużony Kulturze - Gloria Artis (pol.).