Nino d’Angelo

W tym artykule przyjrzymy się fascynującej historii Nino d’Angelo i jej wpływowi na dzisiejszy świat. Od swoich początków do chwili obecnej Nino d’Angelo odegrał kluczową rolę w różnych aspektach społeczeństwa, pozostawiając niezatarty ślad w kulturze, technologii, polityce i wielu innych. Na kolejnych stronach szczegółowo zbadamy, jak Nino d’Angelo ewoluował na przestrzeni czasu, jego wpływ w różnych obszarach oraz sposób, w jaki nadal kształtuje naszą teraźniejszość i przyszłość._Przygotuj się na zanurzenie się w podróż w czasie i odkryj wpływ trwały od Nino d’Angelo.

Nie mylić z: Nino de Angelo.
Nino D’Angelo
Ilustracja
Nino D’Angelo (1992)
Imię i nazwisko

Gaetano D’Angelo

Data i miejsce urodzenia

21 czerwca 1957
Rzym

Gatunki

pieśń neapolitańska, pop, muzyka ludowa, folk

Zawód

piosenkarz, aktor

Aktywność

od 1976

Wydawnictwo

Sony Music, Sony BMG

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Gaetano „Nino” D’Angelo (ur. 21 czerwca 1957 w Neapolu) – włoski piosenkarz, aktor, kompozytor, scenarzysta i reżyser.

Życiorys

Urodził się w ubogiej rodzinie w dzielnicy San Pietro a Patierno, na przedmieściach Neapolu[1][2]. Aby wspomóc finansowo rodzinę porzucił szkołę i w bardzo młodym wieku zaczął pracować jako piosenkarz na uroczystościach weselnych, a także jako sprzedawca lodów na stacji w Neapolu[3].

Jego debiutancki album 'A storia mia ('O scippo) (1976) został bardzo dobrze przyjęty, natychmiast stał się hitem na listach przebojów, zwłaszcza w regionach południowych na Sycylii[4]. W tym samym czasie zaczął pracować w teatrze występując w tzw. dramatach neapolitańskich[5].

W 1981 zadebiutował na kinowym ekranie jako Pasqualino Capece w dramacie muzycznym Celebrità u boku Reginy Bianchi. Choć film nie spodobał się krytykom, D’Angelo stał się znany szerokiej publiczności. Następnie zagrał w kolejnych filmach: Tradimento (1982) u boku Maria Meroli, Un jeans e una maglietta (1983), Pop corn e patatine (1985) i Quel ragazzo della curva B (1987). Debiutował jako reżyser filmu Giuro che ti amo (1986).

W 1986 wystąpił na Festiwalu w San Remo z piosenką „Vai” („Go!”)[5].

W Polsce stał się znany dzięki utworowi „Napoli Napoli” z filmu Quel ragazzo della curva B (1987), którego tematem są sukcesy klubu piłkarskiego SSC Napoli pod wodzą Diego Maradony. Klub Napoli zdobył mistrzostwo Włoch w latach 1987 i 1989 oraz Puchar UEFA w roku 1989.

W 1998 otrzymał Nastro d’argento, Ciak d’oro i David di Donatello za najlepszą muzykę filmową komediodramatu muzycznego Roberty Torre Tano da morire (1997).

Dyskografia

Nino D'Angelo - Alberto Amato - Mario Trevi (1992)
  • 1976: 'A storia mia ('O scippo)
  • 1977: Nino D'Angelo vol.2
  • 1978: Nino D'Angelo vol.3
  • 1979: 'A parturente
  • 1980: Celebrità
  • 1981: 'A discoteca
  • 1982: Le due facce di Nino D'Angelo: Storia - Core 'e papà
  • 1982: 'Nu jeans e 'na maglietta
  • 1983: Sotto 'e stelle
  • 1983: Forza campione
  • 1984: Popcorn e patatine
  • 1985: Eccomi qua
  • 1986: Cantautore
  • 1986: Fotografando l'amore
  • 1987: Cose di cuore
  • 1988: Le canzoni che cantava mammà
  • 1988: Il cammino dell'amore
  • 1989: Inseparabili
  • 1990: Amo l'estate
  • 1991: ...e la vita continua
  • 1992: Bravo ragazzo
  • 1993: Tiempo
  • 1994: Musicammore
  • 1995: 'A neve e 'o sole
  • 1997: A nu passo d' 'a città
  • 1997: Tano da morire
  • 1999: Stella 'e matina
  • 2000: Aitanic
  • 2001: Omaggio a Napoli
  • 2001: Terranera
  • 2003: 'O schiavo e 'o rre
  • 2005: Il ragù con la guerra
  • 2007: Gioia Nova
  • 2008: D'Angelo canta Bruni
  • 2012: Tra terra e stelle
  • 2017: Nino D'Angelo 6.0 - inediti

Przypisy

  1. ↑ Nino D’Angelo. ČSFD.cz. . (cz.).
  2. ↑ Personalidade: Nino D’Angelo (Itália). InterFilmes.com. . (port.).
  3. ↑ Nino D’Angelo. MYmovies.it. . (wł.).
  4. ↑ Mariano Prunes: Nino D’Angelo Biography. AllMusic. . (ang.).
  5. ↑ a b Nino D’Angelo Factsheet. AllMovie. . (ang.).

Linki zewnętrzne