W tym artykule zbadamy temat No Jacket Required i przeanalizujemy jego wpływ na różne aspekty społeczeństwa. No Jacket Required to temat, który w ostatnim czasie cieszy się dużym zainteresowaniem, a jego znaczenie przekracza granice i kultury. Na przestrzeni dziejów No Jacket Required odgrywał fundamentalną rolę w ewolucji społeczeństwa, a jego wpływ pozostaje znaczący także dzisiaj. Poprzez szczegółową analizę zbadamy różne aspekty No Jacket Required i jego znaczenie w takich obszarach, jak polityka, ekonomia, kultura i życie codzienne. Dodatkowo zbadamy możliwe przyszłe implikacje No Jacket Required i jego wpływ na sposób, w jaki żyjemy i współdziałamy we współczesnym świecie.
Wykonawca albumu studyjnego | ||||
Phil Collins | ||||
Wydany | ||||
---|---|---|---|---|
Nagrywany |
maj - grudzień 1984 | |||
Gatunek | ||||
Długość |
50:27 | |||
Wydawnictwo | ||||
Producent | ||||
Oceny | ||||
Album po albumie | ||||
|
No Jacket Required – trzeci album solowy Phila Collinsa wydany w styczniu 1985.
No Jacket Required jest o wiele bardziej popowym albumem od dwóch pierwszych płyt Collinsa Face Value i Hello, I Must Be Going! i nie ma na nim żadnych tekstów politycznych jak w następnym ...But Seriously. Płyta zdobyła Nagrodę Grammy w kategorii Album roku.
Gościnnie na albumie wystąpili Sting (w piosenkach "Long Long Way To Go" i "Take Me Home") i Peter Gabriel ("Take me Home").
Cztery piosenki z płyty znalazły się w top 10 amerykańskiej listy przebojów, z tego dwie ("Sussudio" i "One More Night") na pierwszym miejscu.
No Jacket Required stał się najlepiej sprzedawaną płytą roku 1985 w Stanach Zjednoczonych, uzyskując status diamentowej płyty.
Nazwa płyty powstała po tym, jak Collins został wyrzucony z restauracji w Chicago za nieodpowiedni strój.
W czasopiśmie branżowym Teraz Rock wystawiono płycie ocenę 3 na 5[4].
Określono go jako reprezentującego m.in. gatunki pop rock, adult contemporary, pop soul i soul[5].