Norbert Burgmüller

W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Norbert Burgmüller. Od jego początków po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, zbadamy wszystkie istotne aspekty Norbert Burgmüller, analizując jego implikacje w różnych obszarach. Idąc tym tropem, będziemy starali się zrozumieć jego znaczenie i ewolucję w czasie, a także jego wpływ w różnych kulturach i kontekstach. Norbert Burgmüller stał się tematem ogólnego zainteresowania, dlatego istotne jest zgłębienie jego znaczenia i wszystkich otaczających go wymiarów. Dołącz do nas w tej podróży przez Norbert Burgmüller i odkryjmy razem wszystko, co się z tym wiąże.

Norbert Burgmüller
Ilustracja
Norbert Burgmüller, litografia autorstwa Jakoba Beckera
Imię i nazwisko

August Joseph Norbert Burgmüller

Data i miejsce urodzenia

8 lutego 1810
Düsseldorf

Pochodzenie

niemieckie

Data i miejsce śmierci

7 maja 1836
Akwizgran

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor

August Joseph Norbert Burgmüller (ur. 8 lutego 1810 w Düsseldorfie, zm. 7 maja 1836 w Akwizgranie[1][2]) – niemiecki kompozytor.

Życiorys

Pochodził z rodziny muzyków, kompozytorami byli jego ojciec Johann August (1766–1824) i brat Johann Friedrich Franz (1806–1874)[1]. Od 1828 do 1830 roku uczył się muzyki w Kassel u Louisa Spohra i Moritza Hauptmanna[2]. Przyjaźnił się z wieloma znanymi muzykami, poetami i malarzami, m.in. Felixem Mendelssohnem, Christianem Dietrichem Grabbe i Wolfgangiem Müllerem[2]. W życiu prywatnym zmagał się z epilepsją, nadużywał także alkoholu[3]. Zmarł nagle podczas pobytu w sanatorium w Akwizgranie – podczas kąpieli w basenie dostał napadu padaczkowego i utopił się[3].

W swojej twórczości nawiązywał zarówno do założeń klasycystycznych, jak i do twórczości niemieckich romantyków[1]. Wczesne dzieła Burgmüllera powstawały pod silnym wpływem Spohra, w późniejszych widoczne są nawiązania do Beethovena i Schumanna[1]. Skomponował m.in. 2 symfonie (druga po przedwczesnej śmierci autora dokończona przez Schumanna), koncert fortepianowy, uwerturę do niedokończonej opery Dionys, 4 kwartety smyczkowe, sonatę fortepianową, pieśni[2].

Przypisy

  1. ↑ a b c d Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 1. Część biograficzna ab. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1979, s. 459. ISBN 83-224-0113-2.
  2. ↑ a b c d The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 118. ISBN 0-674-37299-9.
  3. ↑ a b Joseph W. Lewis, Jr.: What Killed the Great and Not So Great Composers?. Bloomington: AuthorHouse, 2010, s. 428. ISBN 978-1-4490-7584-2.

Linki zewnętrzne