Problem Nowe Przymierze to problem, który ostatnio przykuł uwagę wielu osób. Jego znaczenie i wpływ na różne aspekty życia codziennego sprawiają, że jest to temat cieszący się powszechnym zainteresowaniem. Od jego powstania po przyszłe implikacje, Nowe Przymierze wywołał debaty, dyskusje i analizy w różnych obszarach. W tym artykule dokładnie przeanalizujemy wszystkie aspekty związane z Nowe Przymierze, przeanalizujemy jego wpływ na dzisiejsze społeczeństwo i zastanowimy się nad jego możliwym rozwojem w przyszłości. Dołącz do nas w tej podróży odkrywania i dociekania wokół Nowe Przymierze.
Nowe Przymierze – wydarzenie opisane w Nowym Testamencie, polegające na proklamacji przez Boga nowego przymierza przez osobę Jezusa, który odkupił ludzkie grzechy i wskazał właściwą drogę postępowania. W przeciwieństwie do starotestamentowego przymierza z Izraelem skierowane jest do wszystkich ludzi.
W Starym Testamencie „nowe Przymierze” było zapowiedziane po raz pierwszy przez proroka Jeremiasza:
Oto nadchodzą dni – wyrocznia Pana – kiedy zawrę z domem Izraela i z domem judzkim nowe przymierze. Nie jak przymierze, które zawarłem z ich przodkami, kiedy ująłem ich za rękę, by wyprowadzić z ziemi egipskiej. To moje przymierze złamali, mimo że byłem ich Władcą – wyrocznia Pana. Lecz takie będzie przymierze, jakie zawrę z domem Izraela po tych dniach – wyrocznia Pana: Umieszczę swe prawo w głębi ich jestestwa i wypiszę na ich sercu. Będę im Bogiem, oni zaś będą Mi narodem. I nie będą się musieli wzajemnie pouczać jeden mówiąc do drugiego: Poznajcie Pana! Wszyscy bowiem od najmniejszego do największego poznają Mnie – wyrocznia Pana, ponieważ odpuszczę im występki, a o grzechach ich nie będę już wspominał. (Jr 31:31-34)
a później przez proroka Ezechiela gdy w imieniu Boga wypowiedział słowa:
I dam wam serce nowe i ducha nowego tchnę do waszego wnętrza, odbiorę wam serce kamienne, a dam wam serce z ciała. Ducha mojego chcę tchnąć w was i sprawić, byście żyli według mych nakazów i przestrzegali przykazań, i według nich postępowali. (Ez 36:26-27).
Zacytowany powyżej fragment księgi Jeremiasza jest jedynym w Starym Testamencie, w którym pojawia się określenie „Nowe Przymierze”.
Żydowski pogląd na Nowe Przymierze nie wykracza poza odnowienie zobowiązania narodu do wypełniania Bożych przykazań i nie ma obejmować pogan, do których odnosi się Siedem Praw Noego. Nie ma to być usunięcie starego przymierza, ale raczej jego przyszłe wzmocnienie, odnowienie, poszerzenie.
Chrześcijanie wierzą, że przez ofiarę Jezusa Chrystusa ustanowione zostało zapowiedziane Nowe Przymierze, które dotyczy wszystkich ludzi – Żydów i nie-Żydów.
Podobnie i kielich, gdy było po wieczerzy, mówiąc: Ten kielich, to nowe przymierze we krwi mojej, która się za was wylewa. (Łk 22:20)
Na mocy tej ofiary wierzący, uczeń Jezusa Chrystusa ma otrzymać Ducha Świętego zapowiedzianego w Starym Testamencie odnośnie do Nowego Przymierza i stać się nowym jakościowo człowiekiem posiadającym bardzo osobistą relację ze Stwórcą (poprzez posiadanie jego Ducha). Dzięki Nowemu Przymierzu chrześcijanin ma otrzymać synowską relację z Bogiem w miejsce relacji sługa-Pan. Dla chrześcijan nazwa ta jest synonimem chrześcijaństwa. Pośrednikiem Nowego Przymierza ma być Jezus Chrystus (Hbr 8:6).