Oficerska Szkoła Artylerii

W tym artykule szczegółowo zbadamy Oficerska Szkoła Artylerii, temat, który w ostatnim czasie wzbudził duże zainteresowanie i debatę. Od początków do dzisiejszego znaczenia, Oficerska Szkoła Artylerii był przedmiotem badań i analiz w różnych obszarach. W tym artykule staramy się rzucić światło na ten temat, przedstawiając różne perspektywy i podejścia, które pozwalają nam lepiej zrozumieć jego znaczenie i wpływ w różnych kontekstach. Aby to zrobić, będziemy polegać na wizji ekspertów, badaniach i odpowiednich danych, które pomogą nam zagłębić się w tajniki Oficerska Szkoła Artylerii i zastanowić się nad jego znaczeniem we współczesnym społeczeństwie.

Oficerska Szkoła Artylerii
Ilustracja
Siedziba szkoły przy ul. Sobieskiego
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1944/1945

Patron

generał Józef Bem[1]

Organizacja
Dyslokacja

Toruń

Odznaka absolwencka OSA

Oficerska Szkoła Artylerii (OSA) – szkoła ludowego Wojska Polskiego kształcąca kandydatów na oficerów artylerii, a od lat 60. XX wieku także wojsk rakietowych.

Szkoła znajdowała się przy ul. Jana Sobieskiego 36.

Historia

 Osobny artykuł: Koszary przy ul. Sobieskiego w Toruniu.

Rozkazem dowódcy 1 Armii Wojska Polskiego nr 00130 z 5 lipca 1944 - utworzono 1 Szkołę Podchorążych Artylerii (SPA-1)[2]. Jej zalążek stanowiła kadra i podchorążowie dywizjonu szkolnego artylerii z Centralnej Szkoły Podchorążych w Riazaniu. Szkołę zlokalizowano w Chełmie, gdzie 15 października 1944 odbyła się promocja jej absolwentów. Rozkazem nr 131 Naczelnego Dowódcy WP z 2 grudnia 1944 1 Szkołę Podchorążych Artylerii przemianowano na Oficerską Szkołę Artylerii nr 1 (OSA-1)[3]. W sumie SPA-1 i OSA-1 wykształciły 1500 oficerów.

Na podstawie rozkazu Naczelnego Dowódcy WP nr 58/Org. z 15 marca oraz nr 69/Org. z 30 marca 1945[4] utworzono w Toruniu Oficerską Szkołę Artylerii nr 2 (OSA-2). Do jej sformowania wykorzystano część kadry i podchorążych z OSA-1 w Chełmie. Inauguracja roku szkolnego w OSA-2 odbyła się 1 września 1945. Jesienią 1945 OSA-1 przeniesiono z Chełma do Olsztyna, gdzie funkcjonowała do wiosny 1946. Na podstawie rozkazu Naczelnego Dowódcy WP z 18 stycznia 1946 została ona rozwiązana, a część kadry i podchorążych włączono w skład OSA nr 2 w Toruniu, którą przemianowano na Oficerską Szkołę Artylerii.

12 października 1954 Oficerskiej Szkole Artylerii w Toruniu nadano imię gen. Józefa Bema. Rozwój artylerii WP, a szczególnie wprowadzenie na jej uzbrojenie broni rakietowej, spowodował zmiany w profilu kształcenia podchorążych OSA. W ich wyniku Minister Obrony Narodowej rozkazem nr 44/MON z 21 lipca 1965 przemianował szkołę z dniem 30 sierpnia 1965 na Oficerską Szkołę Wojsk Rakietowych i Artylerii[5].

Wykładowcy

Przypisy

  1. ↑ Leszkowicz 2022 ↓, s. 752.
  2. ↑ Organizacja i działania bojowe ludowego Wojska Polskiego w latach 1943–1945. Wybór materiałów źródłowych, t. I, oprac. L. Ponahajba i in., Warszawa 1958, dok. 85, s. 95.
  3. ↑ Ibidem, dok. 208, s. 278.
  4. ↑ Centralne Archiwum Wojskowe, sygn. III.413.11.
  5. ↑ Dziennik Rozkazów MON 1965, 30 sierpnia, nr 14, poz. 81, s. 205.

Bibliografia

  • Tomasz Leszkowicz: Spadkobiercy Mieszka, Kościuszki i Świerczewskiego. Ludowe Wojsko Polskie jako instytucja polityki pamięci historycznej. Warszawa: Wydawnictwo Instytut Pamięci Narodowej, 2022. ISBN 978-83-8229-588-7.
  • Rutkowski Stanisław, Zarys dziejów polskiego szkolnictwa wojskowego, Wydawnictwo MON, Warszawa 1970
Szkolnictwo ludowego Wojska Polskiego
Akademie wojskowe
Szkoły oficerskie
Wyższe szkoły oficerskie
Szkoły chorążych
Ośrodki szkolenia

Ludowe Wojsko Polskie
Rodowód
Instytucje centralne
Formacje
Struktura organizacyjna
Działania wojsk
Stalinizm w wojsku
Szkolnictwo wojskowe